สวัสดีค่ะทุกคน
กระทู้นี้อาจจะเป็นกระทู้ไร้สาระกระทู้หนึ่งนะคะ เราอยากระบายให้ใครสักคนฟัง แต่กลัวเค้าจะเป็นทุกข์ไปกับเรา เลยมาตั้งกระทู้ในนี้
เราเพิ่งขึ้นปี1 อยู่หอนอกคนเดียว คิดถึงบ้านมากๆ เมื่อก่อนอยู่ที่บ้านมีคนคอยทำอะไรๆให้ แต่มาอยู่ที่นี่เราต้องทำอะไรเองทุกอย่าง เราขี่มอเตอไซต์ไม่แข็งแต่ก็ต้องขี่ไปมอทุกวัน รถก็เยอะมากๆ เราต้องเข้ามอก่อนเจ็ดโมงครึ่งตลอดเพราะเป็นช่วงที่รถน้อยที่สุด เวลาอยู่กับเพื่อนเราก็สบายดีเฮฮาปกติ แต่กลับห้องทีไรเราเป็นต้องร้องไห้ทุกที เวลาพ่อแม่มาเยี่ยม ตอนท่านจะกลับเราอยากวิ่งไปกอดไม่ให้ไปแต่ก็ทำได้แค่แข็งใจแอบร้องไห้คนเดียวไม่อยากให้ท่านเป็นห่วงTT ใครมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้บ้างคะ เราจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่...
ปี1 กับการเริ่มต้นใช้ชีวิตคนเดียวTT
กระทู้นี้อาจจะเป็นกระทู้ไร้สาระกระทู้หนึ่งนะคะ เราอยากระบายให้ใครสักคนฟัง แต่กลัวเค้าจะเป็นทุกข์ไปกับเรา เลยมาตั้งกระทู้ในนี้
เราเพิ่งขึ้นปี1 อยู่หอนอกคนเดียว คิดถึงบ้านมากๆ เมื่อก่อนอยู่ที่บ้านมีคนคอยทำอะไรๆให้ แต่มาอยู่ที่นี่เราต้องทำอะไรเองทุกอย่าง เราขี่มอเตอไซต์ไม่แข็งแต่ก็ต้องขี่ไปมอทุกวัน รถก็เยอะมากๆ เราต้องเข้ามอก่อนเจ็ดโมงครึ่งตลอดเพราะเป็นช่วงที่รถน้อยที่สุด เวลาอยู่กับเพื่อนเราก็สบายดีเฮฮาปกติ แต่กลับห้องทีไรเราเป็นต้องร้องไห้ทุกที เวลาพ่อแม่มาเยี่ยม ตอนท่านจะกลับเราอยากวิ่งไปกอดไม่ให้ไปแต่ก็ทำได้แค่แข็งใจแอบร้องไห้คนเดียวไม่อยากให้ท่านเป็นห่วงTT ใครมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้บ้างคะ เราจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่...