มาถึงตอน 10 กันแล้วนะครับ





มาถึงตอนที่ผมชอบที่สุดตอนอ่านครั้งแรกจนได้แฮะ

โดยส่วนตัวแล้ว ตอนนี้เป็นตอนที่ประทับใจอะไรหลายๆ แง่มาตั้งแต่ตอนอ่านมังงะเลย อาจเพราะเรื่องแนว "อัศวินผู้กล้าหาญช่วยเจ้าหญิงที่ถูกกักขังไว้โดยฝีมือราชาผู้ชั่วร้าย" แบบนี้ถือเป็นความซึ้งของลูกผู้ชายหลายๆ คนอยู่แล้วก็ได้ แถมตัวละครแต่ละตัวยังแสดงบทบาทของตัวเองได้แบบโคตรจะตีบทแตก เลยยิ่งรู้สึกมีอารมณ์ร่วมเข้าไปใหญ่

ด้านเจ้าโอะนั้นเล่นบทอัศวินผู้กล้าหาญได้โคตรจะเข้าอยู่แล้ว (แม้นิสัยจะออกบ้าพลังเกินอัศวินไปไกลโข) ซายะเองก็ทั้งน่ารัก บอบบางน่าทะนุถนอมสมกับเป็นเจ้าหญิงที่ถูกกักขังเพราะกฎของตระกูลมาตลอด ส่วนตาแก่พ่อซายะกับยายแก่ย่าของซายะก็แสดงบทราชากับพระพันปีฯ ผู้ชั่วร้ายได้น่าลุกขึ้นเตะก้านคอดีเป็นบ้า

ซึ่งพอองค์ประกอบเหล่านี้มารวมเข้าด้วยกันแล้ว มันลงตัวแบบสุดๆ จริงๆ


และอาจเป็นเพราะอะไรหลายๆ อย่างที่มารวมกันในเนื้อหาข้างบนนั้นก็ได้ ที่ทำให้ซายะเป็นตัวละครที่ผมชอบที่สุดในฮาเร็มเจ้าโอะเลย







ฉาก "อีตาบ้า" ที่รอดูมานาน

ทำออกมาใช้ได้แฮะ (แต่ยังไงก็ชอบสีหน้าท่าทางในมังงะมากกว่าอยู่ดี )





ฉากในมังงะ





ท่านโอมาโมรินี่ดีแบบธรรมดาๆ แฮะ เพราะเสียงเข้ากับบุคลิกอยู่แล้ว (มาแนวเดียวกับชิโระ No Game No Life เลย...ก็คนพากย์คนเดียวกันนี่นะ)

แต่ฉากรำตอนผนึกแตกหลุดออกมาได้นี่สวยแฮะ





จุดเซอร์ไพรส์นิดหน่อยในตอนนี้ คือเอาเนื้อเรื่องช่วงนิงิระ (เจ้านิกายโคฮะเมชู) ประกาศให้เฝ้าจับตาดูห้ามไปยุ่งกับเจ้าโอะมาไว้ช่วงนี้ (ส่วนเคียวร่าโดนตัดไปเลย...ซึ่งถ้านับด้านความสำคัญต่อเนื้อเรื่องหลักแล้วจะตัดทิ้งก็ถือว่าสมเหตุสมผลอยู่)




แต่ที่เซอร์ไพรส์แบบนึกไม่ถึงที่สุดในตอนนี้จริงๆ คงเป็นเสียงพากย์ของแม่ซายะนี่แหละ เพราะเล่นเอาฮายามิ ซาโอริมาพากย์เลย

อันนี้เซอร์ไพรส์ของจริงเลยนะเนี่ย (อนึ่ง เพิ่งรู้ตอนนี้เองแฮะว่าแม่ซายะชื่ออาคิโยะ รู้สึกเหมือนในมังงะจะไม่เคยบอกชื่อแม่ซายะไว้เลย)






ตอนหน้าเจอปีศาจในกระจกแล้ว แปลว่าไม่ตัดผู้เฒ่าอุนไกเคียวสินะ (ซึ่งก็ไม่แปลกอีกนั่นแหละ เพราะเป็นตัวละครสำคัญที่มีผลกับเนื้อเรื่องช่วงครึ่งหลังพอสมควรเลย)