บอกก่อนเลยน่ะ เราเป็นคนตลก ชอบทำอะไรฮาๆ แต่บางทีคนไม่เข้าใจเรา ที่เราทำ บางครั้งเราเห็นคนรอบข้างมีความสุขอ่ะ เราก็มีความสุขอ่ะ
1.เราหัวเราะเสียงดัง (ดังมากก) ห้าวๆ  ไม่สวย  แต่น่ารัก  ฮิ้วววว
2.เราเป็นคนตรง (ตรงมากก เช่น ปวดขี้ก็พูดว่าปวดขี้ ) คือตอนที่เราพูดอ่ะ สถานการมันตึงเครียดไง เราก็เลยพูดมันจะฮา มันอาจจะไม่ถูกเวลา แต่เราว่ามันก็ฮาดีออก
เราไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นไม่ลองคิไม่มีหรอก  เราไม้ได้อยากเป็นแบบนี้น่ะ  บางครั้งเราก็อยากอยู่คนดอีกแง่นึงดู มันไม่ตลกเลยอ่ะ   เราเสียความรู้สึกอ่ะ แบบทำไมอ่ะ  เราทำให้เพื่อนหัวเราะนี่ไม่ดีหรอ  ถ้าเรากลายเป็นคนอีกคน ที่มันมีความเป็นเรา น้อยลง ทุกคนจะพอใจขึ้นใช่ไหม เรา งงกับตัวเองมากกเลย เราเครียดน่ะ เราอยากให้เพื่อนเข้าใจเราว่า ที่เราทำไปมันคือการแสดง เราไม่ได้แสดง 24 ชม สักหน่อย แต่เพื่อนนั่นแหละที่ชอบให้เราทำ ผช ก็ขำนะ แล้ว ใครเคยบอกว่า  ผช ชอบ ผญ ตลก  เราตลกจนจะไปเปิดคาเฟ่เล่นเองละ ยังไม่มีมาเลย
เพื่อนบอกว่า ผช  เห็นแกหัวเราะทีเค้าหนีไปเลยอะ  
ใครบ้างจะบ้าแบบทำตัวให้ตัวเองเป็นตัวตลก เราไม่ได้อยากมีแฟนจนตัวสั่นนะ
แค่อยากรู้อ่ะ ว่าทำไมไม่ชอบ
มาระบายเฉยๆ  ชีวิตคนที่เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นต้องทำตัวเองให้ร่าเริงสดใส ไม่เครียด เบื่องหลัง มันไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกน่ะ เวลาเรารู้สึกอะไร เราก็ไม่ค่ออยอยากเล่าให้ใครฟัง เราเครียดคนเดียวดีกว่า เมื่อก่อนมีเพื่อนที่ดี ดีมาก คุยได้ืทุกเรื่อง ไม่มีแฟนก็ไม่เป็นไร ตอนนี้ขึ้นปี 1 แล้ว ต่างก็แยกย้ายกันเราก็ไม่ได้อยู่กะเพื่อนสนิท เราไม่รู้ว่าคนอื่นเค้าคิดยังไง เราเลยไม่อยาก จะเล่าอะไรให้ฟัง
มาระบายเฉยๆ ไม่ต้องเข้าใจเราก็ได้ แค่อยากระบาย กับใครสักคน อยากมีคนรับฟัง ถ้าจะให้ระบายกับพ่อแม่ก็คงไม่ใช่ เค้ามีปัญหาของเค้าอยู่แล้ว อย่าเอาปัญหาของเราไปให้เค้าเลย อันนี้เราคิดแบบนี้นะ  แต่วันนึงมันเครียดมากๆ เราก็ไม่ไหวน่ะ เราเลยมาระบายในนี้
เฮ้อออออออ