ผมแอบชอบรุ่นน้องคนนึงครับ ทำความรู้จักกันมาซักพัก
พอผมได้คุย รู้จักเค้ามากขึ้น ก็ชอบความเป็นตัวเค้า หลังจากนั้นก็ปลื้มมาตลอด
โอกาสสำคัญๆ ก็ทำของให้ เป็นสมุดภาพแล้วก็เขียนข้อความเป็นนัยๆนิดๆว่าเรารู้สึกยังไง เค้าก็ดูชอบของดีนะครับ
หลังจากนั้น ก็คุยกันทุกวัน ต้องยอมรับว่าผมเป็นฝ่ายทักชวนคุยเองซะเยอะ แต่ก็คุยกันสนุก เฮฮา มีหยอดๆกันบ้าง เค้าก็คงรู้
มีแอบไปหา ไปเจอเค้าบ้าง ไปเซอไพร้ที่บ้านเค้า แอบไปหาโดยไม่บอก ซื้อของกินไปให้ ว่างๆนานๆทีก็เล่นกีต้า ร้องเพลงส่งไปให้ฟัง ก็เป็นความรู้สึกดีๆที่ทำให้อยู่เรื่อยๆ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมก็ต้องยอมรับความจริง โดยไม่เข้าข้างตัวเองว่า ทั้งหมดนี้ ก็เป็นช่วงที่ผมตามจีบเค้าอยู่นะครับ ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตัวเองมีลุ้นแค่ไหน เพราะผมก็ผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆคนนึง ไม่ใช่คนที่ใครเจอแล้ว ปุ๊ป มันใช่ แต่มันเริ่มจากการรู้จักกัน และได้พูดคุยกันมากกว่า

จนถึงตอนนี้ผมก็ยังเป็นฝ่ายตามเค้าอยู่ครับ บางทีก็แอบเหนื่อยเหมือนกัน ที่มันก็ยังไม่มีอะไรชัดเจน แต่ก็ไม่กล้ารุกมากเกินไป จนเค้าอึดอัดหนีหายไป
ผมเหมือนจะรู้แหละครับ ว่าเค้าก็ยังไม่ได้คิดอะไรกับผมมากกว่า พี่ คนนึง แต่ผมก็เริ่มไม่แน่ใจว่า ความพยายามของผม มันส่งถึงเค้าบ้างไหม มันทำให้เค้าจะเปิดใจได้รึเปล่า เคยได้ยินคำคมมาคำนึงครับ บอกว่า "ที่เราชอบเค้า เค้ารู้ แต่เค้าแค่ไม่ให้เข้าไป" ผมไม่รู้ว่า การที่เค้ารู้ว่าเราชอบ แต่ก็ยังเฉยๆแบบนี้ คือ เค้าก็รอดูท่าทีเรา หรือเค้าไม่ให้เราเข้าไปอยู่แล้ว ไม่ว่าจะทำยังไง แค่รับความรู้สึกดีเอาไว้เฉยๆ เลยอยากถามความเห็นจากเพื่อนๆพันทิปดูครับ


แม้จะเข้ามาบ่นงี๊ แต่ก็จะยังพยายามต่อไป จนกว่าเค้าจะอกปากว่าไม่ต้องการ แล้วก็เผื่อได้ความคิดเห็น มุมมองดีๆจากเพื่อนๆด้วยครับ
ขอบคุณล่วงหน้านะครับ
ปล ผมอยู่ปี3 น้องเค้าอยู่ปี1 นะครับ