สวัสดีค่า! กลับมาอีกครั้ง รอบนี้เขียนสดๆ ร้อนๆ เลย
เพิ่งกลับมาจากน่านเมื่อวันจันทร์นี้เอง
จริงๆ คือกลัวลืม เพราะทริปนี้ความทรงจำสวยมาก
เกิดเหตุไม่คาดฝันหลายอย่าง เลยไม่ค่อยมีรายละเอียดเท่าไหร่
อย่างเช่น ทำมือถือที่มีรอยร้าวอยู่แล้วเล็กน้อยหล่นบนพื้นหอศิลป์... ตึงงงงง!

พอหงายจอขึ้นมาเท่านั้นแหละ ช้อค (น่าจะจอช้อต กลายเป็นเส้นๆ ปิดเครื่องก็ไม่ได้)
จุดนั้นคือรายละเอียดตั๋วเครื่องบินอยู่ในเครื่อง เบอร์เพื่อน เบอร์ที่พักที่จองไว้ หรือง่ายๆ คือทุกสิ่งอย่าง
ก็ได้แต่ยืนถอนหายใจ

อันนี้ไม่ควรเอาอย่างนะคะ พอดีช่วงก่อนไปทริปนี้ยุ่งมาก เลยไม่ได้จดอะไรสำรองไว้เลย

ยังไงก็ตาม อันดับแรกต้องขอขอบคุณพี่ๆ ทุกคนที่ช่วยอุปถัมภ์มนุษย์คนนี้
ทั้งให้ยืมโน๊ตบุ๊ค พาไปเที่ยว พาไปส่งที่ปัว พาไปส่งสนามบิน
ไม่รู้จะขอบคุณยังไงจริงๆ
แล้วก็ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราได้มาเจอกัน
เชื่อแล้วว่าคนน่านใจดี มิตรภาพอยู่ล้อมรอบตัวเราเสมอ

ไปเที่ยวคนเดียวก็อย่าลืมผูกมิตรคนรอบตัวไว้นะคะ