เริ่มเลยนะคะ
ตอนนี้ดิฉันมีลูก1คนคะ จะ1ขวบเร็วๆนี้ โดยปกติเลี้ยงลูกกันเองคะ เป็นแม่ฟูลทาม สามีช่วยเลี้ยงด้วยถ้าเค้าไม่ไปทำงาน สามีช่วยเหลือดีมากคะถ้าเค้าอยู่บ้านเต็มเวลา และถ้างานเค้าไม่ยุ่งมาก
ดิฉันลาออกจากงานตั้งแต่ก่อนท้องคะ ลาออกเพราะสามีให้ออกมาเที่ยวด้วยกันก่อนมีลูก ไปๆมาๆท้องเลยออกยาวจนตอนนี้เกือบสองปีแล้ว เราเปิดบริษัทกันเองคะ บางครั้งดิฉันช่วยสามีทำงานบ้าง แต่โดนรวมแล้วก็ทำไม่มาก บางครั้งคิดอยากกลับไปทำงาน เพราะกลายเป็นสังคมหาย แต่สามีบอกให้ช่วยกันทำแบบนี้ดีกว่า เราไม่มีปัญหาเรื่องเงินกันคะ ดิฉันเลยไม่คิดมากเรื่องนี้เท่าไหร่
เรื่องงานบ้าน ดิฉันจ้างแม่บ้าน จ้างทำสวน แต่ดิฉันชอบซักผ้าเอง ของเรา และของลูก เพราะคิดว่าสะอาดกว่าร้านทำ และทำอาหารบ้าง แบบง่ายๆ วันละมื้อ หรือบบางครั้งถ้าออกจากบ้านก็ทานข้างนอกเลย ไม่ต้องทำอาหาร แต่อาหารลูกจะทำเอง บางครั้งทำและแช่ฟรีสไว้ จะได้ไม่ต้องทำบ่อย แต่เวลาดิฉันทำอาจจะใช้เวลา เพราะก่อนแต่งงาน ไม่ได้ทำอาหาร เลยเหมือนเป็นว่างานอาหารนี่ยาก และนาน แต่ดิฉันก็พยายามทำให้สามีและลูกคะ
ดิฉันให้นมลูกเอง (ลูกยังไม่นอนยาวคะ พยายามฝึกแล้ว แต่ยังไม่สำเร็จ ใครมีวิธีช่วยเรื่องนี้ด้วยคะ) ทำให้นอนไม่พอ แต่ชินแล้วคะ ตื่นพร้อมลูก7โมง สามีจะตื่น6:30 อาบน้ำ รอลูกตื่น และพาไปเดินเล่น ดิฉันนอนอีกนิดและตื่นไปทำอาหารเช้าให้ลูก ช่วงนี้ดิฉันอาจจะเอาผ้าเข้าเครื่อง ทานอาหารเช้า เก็บของเล่น จะอยู่ภายใน2ชม. พอ9โมง ลูกง่วงอีก ดิฉันต้องให้นมอีก กล่อมหลับรอบเช้า พอเค้าหลับ ลงมาตากผ้า และทำอาหารเที่ยงให้สามีและตัวเอง หมดเวลาลูกตื่นพอดี อุ้มลงมา ผลัดกันทานข้าว ป้อนข้าว เล่นกับลูก ง่วงอีก เป็นหน้าที่ดิฉันกล่อมลูกนอนอีกรอบบ่าย ช่วงนี้ดิฉันล้างจาน เก็บของเล่น ตอบอีเมลลูกค้าบ้าง นอนเป็นเพื่อนลูกบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง พอลูกตื่น ก็เล่นกับลูก หรือพาไปว่ายน้ำ ไปเดินเล่น เย็นๆก็เก็บผ้า และออกไปทานข้าวเย็นข้างนอกส่วนใหญ่ แต่ทุกอย่างเวลาดิฉันทำงานบ้าน สามีจะอยู่กับลูกตลอด เค้าทำได้ทุกอย่างเหมือนที่ดิฉันทำ ยกเว้นเรื่องทำอาหารให้ลูก
ไม่นานมานี้ สามีได้คุยกับนักจิตวิทยา เค้าแนะนำเรื่องลูกว่า ควรจะให้เข้ารร. อาจจะวีคละ3วัน เพื่อให้เค้าได้เรียนรู้โลก, ควรจะแยกนอนกับแม่ ดิฉันให้ลูกนอนเตียงเดียวกันเพราะเค้ากินนมแม่ตลอด ดิฉันขี้เกียจลุกไปอุ้มจากเตียง เลยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เค้า 4เดือน, ควรเลิกนมแม่ เพราะลูกจะนอนไม่ได้ เค้าต้องหลับคาเต้า และให้แม่อุ้มกล่อมตลอด สามีสงสารที่ดิฉันต้องตัวติดกับลูกเพราะนมแม่ ทำให้ดิฉันออกไปชอปกับเพื่อนไม่ได้ นั่งชิวๆกินกาแฟ หรือทำธุระตามประสาผู้หญิง ไปไหนต้องหิ้วลูกไปด้วยเพราะติดนมแม่ (ลูกไม่ทานนมปั๊ม, ทานนมผงได้น้อย หาแต่แม่, นอนไม่ได้ ถ้าแม่ไม่อุ้มกล่อม)
ปัญหาคือ
1.บางครั้งดิฉันเหนื่อย ทำให้อารมณ์เสียใส่สามีบ้าง เค้าเลยคิดว่า ดิฉันควรได้พักผ่อนบ้าง 1ปีที่ผ่านมาคงได้เวลาแล้วที่ต้องหาพี่เลี้ยง ในใจดิฉันคือ เราอยากให้เวลาเค้าเต็มที่ใน3ปีแรก แต่จริงๆคือเหนื่อยมากกก กลัวเรื่องพี่เลี้ยงด้วย เค้าอยากให้จ้างมาอยู่ที่บ้านเลย เวลาสามีไม่อยู่ ดิฉันจะได้มีคนช่วย (ปกติสามีไม่อยู่ จะไปบ้านตายาย คนเดียวไม่ไหว) ข้อนี้ทำไงดีคะ ไม่แน่ใจว่าควรจ้างพี่เลี้ยงรึเปล่า สามีบอกว่าจ้างแน่นอน ดิฉันเหนื่อยเกินไปแล้ว แต่ดิฉันก็ลังเลมาก
2.ลูกควรเข้ารร.ไหมคะ ดิฉันไปดูมา รร.สอนให้เด็กช่วยตัวเองนะ ชอบมากคะ ปกติเราเลี้ยงกันแบบแนวนี้อยู่แล้ว ปล่อยอิสระแบบฝรั่ง ให้คิดเอง และมีความมั่นใจ ลูกดิฉันมีพัฒนาการด้านอารมณ์ดีคะ มั่นใจ และยิ้มง่าย เข้ากับคนอื่นได้ดี (บวกกับสามีเป็นต่างชาติ และดิฉันจบทางพัฒนาการเด็ก) ตามที่เรียนมายังไม่ควรเข้ารร.นะ แต่สามีบอกว่ารร.ที่เราไปดู ไม่ได้ต้องเรียนจริงจัง แค่ให้เจอโลกนอกจากพ่อแม่บ้าง
3.ดิฉันควรหางานอื่นทำไหมคะ ทำกับสามีก็มีแต่อยู่บ้านเลี้ยงลูกเป็นส่วนใหญ่ คือกลายเป็นแม่ติดลูกด้วย ถ้าได้ทำงานจะได้เป็นการบังคับว่า เราควรปล่อยลูกบ้างได้แล้วนะ
4.เลิกนมแม่ ดิฉันตั้งใจให้ลูกเลิกนมด้วยตัวเค้าเอง แต่พอสามีเห็นว่าดิฉันทุ่มเทมา1ปีเต็ม ควรจะพักได้แล้ว เป็นตัวของตัวเองบ้าง แต่จริงๆแล้วนมแม่มีประโยชน์กับลูกมาก แต่ก็ทำให้แม่เหนื่อยมากเช่นกัน ทำยังไงดีคะ เลิกหรือไม่เลิกดี
รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆแชร์ความคิดเห็นด้วยคะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
แม่ติดลูก หรือลูกติดแม่
ตอนนี้ดิฉันมีลูก1คนคะ จะ1ขวบเร็วๆนี้ โดยปกติเลี้ยงลูกกันเองคะ เป็นแม่ฟูลทาม สามีช่วยเลี้ยงด้วยถ้าเค้าไม่ไปทำงาน สามีช่วยเหลือดีมากคะถ้าเค้าอยู่บ้านเต็มเวลา และถ้างานเค้าไม่ยุ่งมาก
ดิฉันลาออกจากงานตั้งแต่ก่อนท้องคะ ลาออกเพราะสามีให้ออกมาเที่ยวด้วยกันก่อนมีลูก ไปๆมาๆท้องเลยออกยาวจนตอนนี้เกือบสองปีแล้ว เราเปิดบริษัทกันเองคะ บางครั้งดิฉันช่วยสามีทำงานบ้าง แต่โดนรวมแล้วก็ทำไม่มาก บางครั้งคิดอยากกลับไปทำงาน เพราะกลายเป็นสังคมหาย แต่สามีบอกให้ช่วยกันทำแบบนี้ดีกว่า เราไม่มีปัญหาเรื่องเงินกันคะ ดิฉันเลยไม่คิดมากเรื่องนี้เท่าไหร่
เรื่องงานบ้าน ดิฉันจ้างแม่บ้าน จ้างทำสวน แต่ดิฉันชอบซักผ้าเอง ของเรา และของลูก เพราะคิดว่าสะอาดกว่าร้านทำ และทำอาหารบ้าง แบบง่ายๆ วันละมื้อ หรือบบางครั้งถ้าออกจากบ้านก็ทานข้างนอกเลย ไม่ต้องทำอาหาร แต่อาหารลูกจะทำเอง บางครั้งทำและแช่ฟรีสไว้ จะได้ไม่ต้องทำบ่อย แต่เวลาดิฉันทำอาจจะใช้เวลา เพราะก่อนแต่งงาน ไม่ได้ทำอาหาร เลยเหมือนเป็นว่างานอาหารนี่ยาก และนาน แต่ดิฉันก็พยายามทำให้สามีและลูกคะ
ดิฉันให้นมลูกเอง (ลูกยังไม่นอนยาวคะ พยายามฝึกแล้ว แต่ยังไม่สำเร็จ ใครมีวิธีช่วยเรื่องนี้ด้วยคะ) ทำให้นอนไม่พอ แต่ชินแล้วคะ ตื่นพร้อมลูก7โมง สามีจะตื่น6:30 อาบน้ำ รอลูกตื่น และพาไปเดินเล่น ดิฉันนอนอีกนิดและตื่นไปทำอาหารเช้าให้ลูก ช่วงนี้ดิฉันอาจจะเอาผ้าเข้าเครื่อง ทานอาหารเช้า เก็บของเล่น จะอยู่ภายใน2ชม. พอ9โมง ลูกง่วงอีก ดิฉันต้องให้นมอีก กล่อมหลับรอบเช้า พอเค้าหลับ ลงมาตากผ้า และทำอาหารเที่ยงให้สามีและตัวเอง หมดเวลาลูกตื่นพอดี อุ้มลงมา ผลัดกันทานข้าว ป้อนข้าว เล่นกับลูก ง่วงอีก เป็นหน้าที่ดิฉันกล่อมลูกนอนอีกรอบบ่าย ช่วงนี้ดิฉันล้างจาน เก็บของเล่น ตอบอีเมลลูกค้าบ้าง นอนเป็นเพื่อนลูกบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง พอลูกตื่น ก็เล่นกับลูก หรือพาไปว่ายน้ำ ไปเดินเล่น เย็นๆก็เก็บผ้า และออกไปทานข้าวเย็นข้างนอกส่วนใหญ่ แต่ทุกอย่างเวลาดิฉันทำงานบ้าน สามีจะอยู่กับลูกตลอด เค้าทำได้ทุกอย่างเหมือนที่ดิฉันทำ ยกเว้นเรื่องทำอาหารให้ลูก
ไม่นานมานี้ สามีได้คุยกับนักจิตวิทยา เค้าแนะนำเรื่องลูกว่า ควรจะให้เข้ารร. อาจจะวีคละ3วัน เพื่อให้เค้าได้เรียนรู้โลก, ควรจะแยกนอนกับแม่ ดิฉันให้ลูกนอนเตียงเดียวกันเพราะเค้ากินนมแม่ตลอด ดิฉันขี้เกียจลุกไปอุ้มจากเตียง เลยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เค้า 4เดือน, ควรเลิกนมแม่ เพราะลูกจะนอนไม่ได้ เค้าต้องหลับคาเต้า และให้แม่อุ้มกล่อมตลอด สามีสงสารที่ดิฉันต้องตัวติดกับลูกเพราะนมแม่ ทำให้ดิฉันออกไปชอปกับเพื่อนไม่ได้ นั่งชิวๆกินกาแฟ หรือทำธุระตามประสาผู้หญิง ไปไหนต้องหิ้วลูกไปด้วยเพราะติดนมแม่ (ลูกไม่ทานนมปั๊ม, ทานนมผงได้น้อย หาแต่แม่, นอนไม่ได้ ถ้าแม่ไม่อุ้มกล่อม)
ปัญหาคือ
1.บางครั้งดิฉันเหนื่อย ทำให้อารมณ์เสียใส่สามีบ้าง เค้าเลยคิดว่า ดิฉันควรได้พักผ่อนบ้าง 1ปีที่ผ่านมาคงได้เวลาแล้วที่ต้องหาพี่เลี้ยง ในใจดิฉันคือ เราอยากให้เวลาเค้าเต็มที่ใน3ปีแรก แต่จริงๆคือเหนื่อยมากกก กลัวเรื่องพี่เลี้ยงด้วย เค้าอยากให้จ้างมาอยู่ที่บ้านเลย เวลาสามีไม่อยู่ ดิฉันจะได้มีคนช่วย (ปกติสามีไม่อยู่ จะไปบ้านตายาย คนเดียวไม่ไหว) ข้อนี้ทำไงดีคะ ไม่แน่ใจว่าควรจ้างพี่เลี้ยงรึเปล่า สามีบอกว่าจ้างแน่นอน ดิฉันเหนื่อยเกินไปแล้ว แต่ดิฉันก็ลังเลมาก
2.ลูกควรเข้ารร.ไหมคะ ดิฉันไปดูมา รร.สอนให้เด็กช่วยตัวเองนะ ชอบมากคะ ปกติเราเลี้ยงกันแบบแนวนี้อยู่แล้ว ปล่อยอิสระแบบฝรั่ง ให้คิดเอง และมีความมั่นใจ ลูกดิฉันมีพัฒนาการด้านอารมณ์ดีคะ มั่นใจ และยิ้มง่าย เข้ากับคนอื่นได้ดี (บวกกับสามีเป็นต่างชาติ และดิฉันจบทางพัฒนาการเด็ก) ตามที่เรียนมายังไม่ควรเข้ารร.นะ แต่สามีบอกว่ารร.ที่เราไปดู ไม่ได้ต้องเรียนจริงจัง แค่ให้เจอโลกนอกจากพ่อแม่บ้าง
3.ดิฉันควรหางานอื่นทำไหมคะ ทำกับสามีก็มีแต่อยู่บ้านเลี้ยงลูกเป็นส่วนใหญ่ คือกลายเป็นแม่ติดลูกด้วย ถ้าได้ทำงานจะได้เป็นการบังคับว่า เราควรปล่อยลูกบ้างได้แล้วนะ
4.เลิกนมแม่ ดิฉันตั้งใจให้ลูกเลิกนมด้วยตัวเค้าเอง แต่พอสามีเห็นว่าดิฉันทุ่มเทมา1ปีเต็ม ควรจะพักได้แล้ว เป็นตัวของตัวเองบ้าง แต่จริงๆแล้วนมแม่มีประโยชน์กับลูกมาก แต่ก็ทำให้แม่เหนื่อยมากเช่นกัน ทำยังไงดีคะ เลิกหรือไม่เลิกดี
รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆแชร์ความคิดเห็นด้วยคะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ