พระเอกร้ายจริงค่ะ ร้ายมาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว

เหมือนเค้าเป็นเด็กที่จิตใจแข็งกระด้างอยู่แล้ว

แต่เพิ่งมาใช้วิธีเอาคืนแบบสไตล์จิตๆ เพราะตาพี่ข้างห้องนางเอก (เพื่อนสมัยเด็กพระเอก) แนะนำว่า

ถ้าไม่อยากให้คนเกลียด ไม่อยากถูกมองว่าเป็นเด็กไม่ดี หรือเป็นเด็กมีปัญหา ก็ต้องหัดเสแสร้ง แกล้งเล่นละคร ฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่อยากทำบ้าง

พระเอกเลยเริ่มเรียนรู้ว่า การเอาคืนคนที่ทำให้ตัวเองเจ็บ หรือคนที่ชอบเอาเปรียบตัวเอง มันไม่จำเป็นต้องทำตรงๆก็ได้

แค่ทำเป็นเสแสร้ง แกล้งยิ้ม แกล้งทำตัวเป็น nice guy แล้วแอบเอามีดปักหลังดูดีกว่าเยอะ


ทีนี้ คนที่มองเห็นตัวตนที่แท้จริงของพระเอก คือศาสตราจารย์ที่พ่อพระเอกนับถือ

เค้ามาบอกพ่อพระเอกว่า พระเอกเป็นเด็กมีปัญหานะ ให้สังเกตให้ดีๆ แล้วก็รีบหาทางแก้ ก่อนจะสายเกินไป

และวิธีแก้ก็คือ ให้หาเพื่อนรุ่นเดียวกัน หรือหาสัตว์เลี้ยงมาให้เลี้ยง เพื่อให้พระเอกเปิดใจ มีจิตใจอ่อนโยนลง และรักเพื่อนมนุษย์ได้มากขึ้น

พ่อพระเอกเลยดันไปรับหลานของศาสตราจารย์ 2 คน (สองพี่น้องนรกแตก ที่พี่สาวชอบเกาะและสูบเงินพ่อพระเอก ส่วนตาน้องชายก็ทำท่าเหมือนเป็นศัตรูพระเอก) มาเลี้ยงให้เหมือนเป็นคนในครอบครัว

เพื่อหวังว่า ถ้าพระเอกมีพี่น้อง มีเพื่อนที่รู้ใจ อาการจิตๆ ไม่ไว้ใจคน เกลียดคนจะดีขึ้น
แต่ผลดันเป็นหนักกว่าเดิม เพราะ 2 พี่น้องนั่นก็นิสัยอย่างที่เห็นนัานแหละ

แต่ถึงพระเอกจะร้ายจะจิตยังไง ก็ชอบนางเอกจริง แต่ก็ชอบใช้วิธีจิตๆของตัวเองไปปกป้องนางเอก ช่วยนางเอก แล้วก็เอาคืนคนที่มารังแกนางเอก  

พอนางเอกรู้ตัวตนที่แท้จริงของพระเอกแล้วกทั้งกลัวทั้งโกรธ

ส่วนนึงคือนางเอกอยากแก้ปัญหาด้วยตัวเอง อีกส่วนคือไม่อยากให้พระเอกเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ แล้วก็กลัวตรงที่พระเอกไม่รู้ตัวเลย ว่าตัวเองผิดปกติ

พระเอกก็สับสน งง ไม่เข้าใจ ว่าที่เค้าเป็นแบบนี้ ใช้วิธีของเค้าในแบบของเค้าในการเอาคืนคนอื่นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ทำแล้วได้ผลดีจะตาย มันเลวร้ายตรงไหน ฯลฯ



เราว่าเรื่องนี้มันเป็นรวมพลคนบ้าห้าร้อยจำพวก ที่มาในรูปแบบต่างๆ คือทั้งแบบหล่อ สวย ดูดี ดูบ้าจริง บ้าหลอก บ้าแต่ไม่รู้ว่าตัวเองบ้า ฯลฯ

อ่านแล้วหลอน+เครียดนิดๆนะ 555