สวัสดีค่ะ นี่ก็เปนกระทู้แรกของหนู อาจจะเขียนผิดไปบ้างก็ขออภัยด้วยนะคะ มาเริ่มเลยนะคะ คือหนูเปนคนตจว.แล้วแม่ก็ย้ายบ้านไปทำงานที่นนทบุรี หนูก็ต้องย้ายตามไป ครอบครัวเราตอนนั้นก็เรียกได้ว่าย่ำแย่มาก แม่หนู่ไปทำงานเปนแม่บ้านหนูก็เข้าเรียนที่รร. หนึ่ง แล้วก็ได้ไปเจอกับผช.คนนึงในเฟส เค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนหนู ฐานะดี พ่อเป็นนายธนาคาร อยู่ดีๆเค้าก็อินบล็อคมา คุยไปได้ซักพักเรานัดเจอกัน เจอครั้งแรกนี่ โห เค้าจะคบกะกุหรอวะ 555 คิดในใจ เค้าเปนคนขาว ขาวจัดเลย น่าตาดีสูงไม่มาก สะอาดสะอ้าน แต่หนูนี่สิ เด็กบ้านนอกอะนะ ตัวดำแถมเตี้ยสิวก็เต็มน่า ตอนนั้นที่เค้าเหนหนูเค้าทำท่าเขินๆด้วย คุยกันได้สักพักก็แยกย้ายกันดับบ้าน แล้วต่อมาเราก็ได้คบกัน เราผ่านเรื่องราวอะไรด้วยกันมามากมาย มีปันหานั้น ปันหานี้มารุมเร้า  แต่เราก็ผ่านมาด้วยกันได้ เค้าเป็นคนดีซื่อสัตย์ เสมอต้นเสมอปลาย เค้าก็รู้ฐานะของบ้านเรานะ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเลย จนเราเริ่มจะละอายในความต่างกัน เราคบกันมาได้เกือบปี หนูก็ต้องเลิกเรียน เพราะมีปันหาทางด้านการเงิน ทางบ้านหนูก็มีปันหาจนต้องย้ายกับไปอยู่ตจว. ซึ่งมันก็ไกลจากนนทบุรีอยู่มาก การที่จะมาหากันก็คงเป็นเรื่องยาก หนูทั้งเหนื่อยทั้งท้อ เสียใจ อยู่ห่างกันก็เริ่มระแวงล่ะ จะไปไหนทำอะไร ระแวงไปหมด เค้ายิ่งเปนคนน่าตาดี หล่อรวย แล้วเราหล่ะมีอะไร ทั้งๆที่ถ้าเค้าเลิกกับเราเค้าก็คงหาใหม่ได้สบายๆ ไม่ต้องมาเหนื่อยมาหา รึมาทนคิดถึงเวลาไม่เจอกัน เค้ามาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนเค้าบอก ว่าถ้าแหนต้องอยุ่ไกลกันแบบนี้ ปล่อยลอยแพไปแล้ว ในตอนนั่นหนูฟังหนูรู้เลยว่าเค้าเริ่มลังเล  หนูในตอนนี้มีความคิดอยู่ 2 ทาง
1. คบกันต่อ โดยที่รั้งเค้าไว้ ให้อยู่กับเรา เอาคำสัญญาต่างๆนาๆมาเพื่อไม่ให้เค้าไปไหน
2. คือบอกเลิกเค้า ให้เค้ามีชีวิตที่ดีกว่า ให้เค้าได้เจอคนดีๆ ส่วนหนูก็ก้มน่าก้มตาทำงานต่อไป
หนูควรทำไงดีคะ