moment นี้พี่คิดถึงความหลัง 55
เมื่อ 14 ปีที่แล้ว สมัย ม.3 มั้ง ได้ความไว้วางใจจากโรงเรียนให้เป็นตัวแทนไปเข้าค่ายคอมพิวเตอร์โปรแกรมมิ่ง ที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี อต่ผมจำชื่อค่ายจริงๆไม่ได้ ในใจยังคิดอยู่เลย โปรแกรมมิ่งเลยหรอจะไหวมั้ย และนั่นก็พิสูจน์ได้ว่าเราทำได้ ค่ายครั้งนี้ทำให้เราได้ทั้งความรู้ ได้มิตรภาพที่ยาวนานมาก ผมรู้จักและสนิทกับเพื่อน 2 คน คนแรกคือเก้ง เธอเป็นผู้หญิงที่ออกจะห้าว แต่เธอก็น่ารักในแบบของเธอ เธอสดใจ เธอพูดเก่ง จนผมเคยแอบชอบเธอ ส่วนเพื่อนอีกคนนึงคือพีท พีทมีน้องชายฝาแฝดอีกคนน่าจะชื่อพัดมั้งผมจำไม่ได้ พีทเป็นคนเก่งครับ และก็เป็นเพื่อนกันมานานแต่ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ผมจำได้แค่เค้านามสกุลแท่งทอง แต่ไม่ได้เป็นญาติกับดาราเค้าบอกผมแบบนั้น  ผิดกับเก้งที่หลังจบค่ายครั้งนั้น เรายังโทรคุย โทรเข้าเบอร์บ้าน สมัยนั้นมีเบอร์บ้านก็หรูแล้ว เร่เคยเขียนจดหมายถึงกันด้วยครับ55 "จดหมาย" ถูกครับ แต่ผมมีเพจเจอร์แล้วนะสมัยนั้น แต่มันไม่ได้ดั่งใจเท่าได้เขียนหรอกว่ามั้ย เรานัดกันไปดูหนังครับ นั่นก็เป็นครั้งแรกที่เด็กบ้านนอกแบบผมได้เข้าโรงภาพยนตร์ egv ที่ the mall มันน่าตื่นเต้นมากในตอนนั้น หนังที่เราดูคือครอสโร้ด นำแสดงโดยบริดนี่สเปียร์ เพลงที่ประกอบคือ i'm not the girl. เก้งเคยส่งรูปถ่ายสติกเกอร์มาให้ดู ผมก็เก็บใส่กระเป๋าเงินไว้เป็นอย่างดี หลังจากนั้นไม่นานเราก็ขาดการติดต่อกัน ผมโทรไปที่บ้าน เก้งเธอไปเรียนต่างจังหวัดแล้วครับ เราไม่มีโอกาสที่จะได้บอกลากัน จนเวลาผ่านมา 14 ปี ผมก็ยังอยากคุยกับเธอ แต่ไม่ใช่ในฐานะคนเคยรักหรืออะไร แต่ผมยังนึกถึงมิตรภาพของคำว่าเพื่อนได้ไม่เคยลืมเลย คิดถึงนะเก้ง และ พีท

ถ้าผมจำปีผิดก็ขอโทษด้วยครับ
อ้อที่ผมจำได้ พีทเรียนการบินครับ รับปริญญาที่ มทส. เมื่อปี 51 หรือ 52 ประมาณนั้น

อยากเจอเธอทั้ง 2 คนนะ