สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 21
ละครไทย มีความเป็นโขน ค่อนข้างมากครับ หลังๆเริ่มมีฉีกแนวบ้าง แต่ก็มักประกอบด้วย 4 ตัวละครหลัก
ตัวพระ - พระเอก
ตัวนาง - นางเอก
ยักษ์ - ตัวอิจฉา (เดิมมักเป็นผู้หญิงที่จะแย่งพระเอก แต่รวมตัวร้ายเข้าไปด้วยก็ได้)
ลิง - ตัวตลก (บทบาทนี้มักมีลูกจ้างทำงานบ้าน หรือคนสวน มาสวมบท)
ขึ้นชื่อว่าโขน ก็ย่อมมีกลิ่นอายรามเกียรติ์ ไม่พ้น รามายณะ ซึ่งเป็นวรรณกรรมการเมือง เชิดชูคนผิวสว่าง อารยัน(มนุษย์) ดูถูกคนผิวคล้ำ ผมหยิก ดราวิเดียน(ยักษ์) ให้ตกต่ำ อยู่แล้ว
ละครไทยที่มีตัวพระ ตัวนาง ชัดเจน จึงต้องแสดงตัวพระออกมาให้สมบูรณ์แบบที่สุด เพราะเป็นการเชิดชูพระรามตามแบบรามายณะดั้งเดิม พระเอกจึงมักมีโปรไฟล์ขั้นเทพ ไม่ว่าจะรวยเข้าขั้นอภิมหาเศรษฐี เป็นคนดีการกุศล มีเชื้อเจ้าเจือปน จวบจนจบปริญญาเอกจากเมืองนอก หรือทุกอย่างรวมกัน
ส่วนตัวนาง ขอให้ดูนางสีดาเป็นหลัก เป็นลูกของยักษ์ทศกัณฑ์ โดนคำทำนายว่าเป็นกาลกิณี ถูกทิ้งให้ลอยน้ำ จนนักบวชในป่ารับเลี้ยงเป็นลูก จนนักบวชไปเป็นเจ้าผู้ครองนครอีกครั้ง และนางสีดาก็ได้แต่งงานกับพระราม แต่โดนทศกัณฑ์มาแย่งไป จะเอาเป็นเมีย
เข้าทำนองเจ้าหญิงตกอับ เลี้ยงดูโดยชนชั้นล่าง คืนสู่ฐานันดร และโดนตัวร้ายลักพาตัว ยังไงยังงั้น คงจะไปเหมือนกับบทละคร นิยาย หลายๆเรื่อง ไม่มากก็น้อย
ตัวละคร ในละครไทย จึงไม่ค่อยมีมิติ พระเอกก็สมบูรณ์แบบ นางเอกก็ดีแบบดีเลิศ นางร้าย นางอิจฉา ก็เลวสุดขั้ว คนรับใช้ คนสวน ก็ไม่มีบทอะไรมากนอกจากนินทา เรียกเสียงฮา
ไอ้จะหวังให้พระเอกเคยเป็นโจรติดคุก นางเอกเคยติดยา ตัวร้ายก็ร้ายเพื่อครอบครัว คนสวนพูดอะไรเท่ห์ๆคมๆสอนตัวละครหลัก ราวนักปราชญ์ แบบที่เราเห็นในซีรี่ส์ฝรั่ง คงจะยาก
ตัวพระ - พระเอก
ตัวนาง - นางเอก
ยักษ์ - ตัวอิจฉา (เดิมมักเป็นผู้หญิงที่จะแย่งพระเอก แต่รวมตัวร้ายเข้าไปด้วยก็ได้)
ลิง - ตัวตลก (บทบาทนี้มักมีลูกจ้างทำงานบ้าน หรือคนสวน มาสวมบท)
ขึ้นชื่อว่าโขน ก็ย่อมมีกลิ่นอายรามเกียรติ์ ไม่พ้น รามายณะ ซึ่งเป็นวรรณกรรมการเมือง เชิดชูคนผิวสว่าง อารยัน(มนุษย์) ดูถูกคนผิวคล้ำ ผมหยิก ดราวิเดียน(ยักษ์) ให้ตกต่ำ อยู่แล้ว
ละครไทยที่มีตัวพระ ตัวนาง ชัดเจน จึงต้องแสดงตัวพระออกมาให้สมบูรณ์แบบที่สุด เพราะเป็นการเชิดชูพระรามตามแบบรามายณะดั้งเดิม พระเอกจึงมักมีโปรไฟล์ขั้นเทพ ไม่ว่าจะรวยเข้าขั้นอภิมหาเศรษฐี เป็นคนดีการกุศล มีเชื้อเจ้าเจือปน จวบจนจบปริญญาเอกจากเมืองนอก หรือทุกอย่างรวมกัน
ส่วนตัวนาง ขอให้ดูนางสีดาเป็นหลัก เป็นลูกของยักษ์ทศกัณฑ์ โดนคำทำนายว่าเป็นกาลกิณี ถูกทิ้งให้ลอยน้ำ จนนักบวชในป่ารับเลี้ยงเป็นลูก จนนักบวชไปเป็นเจ้าผู้ครองนครอีกครั้ง และนางสีดาก็ได้แต่งงานกับพระราม แต่โดนทศกัณฑ์มาแย่งไป จะเอาเป็นเมีย
เข้าทำนองเจ้าหญิงตกอับ เลี้ยงดูโดยชนชั้นล่าง คืนสู่ฐานันดร และโดนตัวร้ายลักพาตัว ยังไงยังงั้น คงจะไปเหมือนกับบทละคร นิยาย หลายๆเรื่อง ไม่มากก็น้อย
ตัวละคร ในละครไทย จึงไม่ค่อยมีมิติ พระเอกก็สมบูรณ์แบบ นางเอกก็ดีแบบดีเลิศ นางร้าย นางอิจฉา ก็เลวสุดขั้ว คนรับใช้ คนสวน ก็ไม่มีบทอะไรมากนอกจากนินทา เรียกเสียงฮา
ไอ้จะหวังให้พระเอกเคยเป็นโจรติดคุก นางเอกเคยติดยา ตัวร้ายก็ร้ายเพื่อครอบครัว คนสวนพูดอะไรเท่ห์ๆคมๆสอนตัวละครหลัก ราวนักปราชญ์ แบบที่เราเห็นในซีรี่ส์ฝรั่ง คงจะยาก
สมาชิกหมายเลข 6565676 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6196575 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5391487 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3406422 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4503721 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 3262927 ถูกใจ, Lady De Dubai ถูกใจ, โศกนาฏกรรม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2341416 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 721592 ถูกใจรวมถึงอีก 346 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 7
มีฮอร์โมนเรื่องเดียว ที่ไม่ใช่ซิทคอม ที่ผมดูทุกตอน
ไม่ค่อยยอมรับกันมากกว่า ถ้าคนที่ไม่ชอบดูของต่างประเทศเลย ดูแต่ละครทีวี ก็คงไม่รู้สึกอะไร
แต่มีคนอีกจำนวนมาก ถ้าดูซีรีย์ต่างปรเทศด้วย แล้วดูละครไทยโดยไม่รู้สึกเปรียบเทียบอะไรเลย
พูดง่ายว่าไม่ตะหงิด หรือคิดว่าละครไทย มีคุณภาพเพรียบพร้อมเทียบได้ ก็คงต้องปล่อยไป
ละครพวกนักเรียนก็เหมือนกัน ตัวเอกๆกลุ่มที่เป็นดารา จะไว้ผมยังไงก็ได้ แต่พวกนักเรียนตัวประ
กอบอื่นๆ ดันหัวเกรียน เห็นเยอะมาก ไม่มีความกลมกลืนกันเลย หล่อสวยกันอยู่กลุ่มเดียว เหมือน
มันไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยซ้ำ (ตอนนี้ เจอช่องวัน ที่โบว์ธนากรเล่นเป็นครู)
ละครบู๊ก็ไม่อยากลงทุน ขับรถไล่ยิงกันก็ไม่เคยโดนรถ สักพักมันก็ทิ้งรถมาเดินไล่ตามกัน ทำอะไร
ก็สุกเอาเผากิน สาดกระสุนกันหูดับตับไหม้ ที่เห็นเสียหายมีแต่ ยอดกระถิน
คิดว่าทำได้แค่นี้คนก็ดูอยู่ดี ดูลิเกไชยาฟันดาบกันยังไม่หงุดหงิดเท่า
พวกละครบ้านไร่ก็เหมือนกัน พระเอกใส่หมวกคาวบอย รองเท้าบูตถึงหัวเข่า เสื้อลายสก็อต แต่ไม่
เคยเห็นมันทำอะไร ขับรถจี๊ปไปๆมาๆ จะรู้ว่าไร่มันปลูกอะไร ก็ต้องคอยฟังจากปากของมันนั่นแหละ
ลองคิดสิครับว่า ทำไมเราแทบไม่รู้สึกเชื่อสักนิดว่าไอ้พระเอกมันทำไร่ ทำนาเป็น
หนังไทย ละครไทย ไม่รู้คนแต่งบทประพันธ์มีปมอะไรหรือเปล่า กับชื่อตัวละครเป็นชาติเดียวในโลก
นะครับ ที่แค่เห็นชื่อตัวละคร ก็แยกร้ายแยกดีได้แล้วพิมพ์แข โฉมสอางค์ แขไข เดือนระยับ เขมอัปสร
(เดาซิ ชื่ออย่างนี้นางเอกหรือตัวกระแหล่ง)ขนาดพระเอกเป็นตำรวจ นามสกุลมันยังเหมือนมีมาเพื่อ
การนี้ "ผม พันตำรวจโท รักชาติ พิทักษ์ชน ปลอมตัวมาเป็นสุนัขตำรวจอีกทีครับ"เห็นบอกว่าอย่าดูคน
ที่ภายนอก หรือหน้าตา แต่นี่ป้าๆ จะสื่อให้คนเลวดีตั้งแต่ชื่อยันนามสกุล
ผมว่าเรื่องพวกนี้ เวลาดูต้องขัดเคืองกันบ้างแหละ แต่ก็ยังหลับหู หลับดาอวยกันอยู่
ไม่ค่อยยอมรับกันมากกว่า ถ้าคนที่ไม่ชอบดูของต่างประเทศเลย ดูแต่ละครทีวี ก็คงไม่รู้สึกอะไร
แต่มีคนอีกจำนวนมาก ถ้าดูซีรีย์ต่างปรเทศด้วย แล้วดูละครไทยโดยไม่รู้สึกเปรียบเทียบอะไรเลย
พูดง่ายว่าไม่ตะหงิด หรือคิดว่าละครไทย มีคุณภาพเพรียบพร้อมเทียบได้ ก็คงต้องปล่อยไป
ละครพวกนักเรียนก็เหมือนกัน ตัวเอกๆกลุ่มที่เป็นดารา จะไว้ผมยังไงก็ได้ แต่พวกนักเรียนตัวประ
กอบอื่นๆ ดันหัวเกรียน เห็นเยอะมาก ไม่มีความกลมกลืนกันเลย หล่อสวยกันอยู่กลุ่มเดียว เหมือน
มันไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยซ้ำ (ตอนนี้ เจอช่องวัน ที่โบว์ธนากรเล่นเป็นครู)
ละครบู๊ก็ไม่อยากลงทุน ขับรถไล่ยิงกันก็ไม่เคยโดนรถ สักพักมันก็ทิ้งรถมาเดินไล่ตามกัน ทำอะไร
ก็สุกเอาเผากิน สาดกระสุนกันหูดับตับไหม้ ที่เห็นเสียหายมีแต่ ยอดกระถิน
คิดว่าทำได้แค่นี้คนก็ดูอยู่ดี ดูลิเกไชยาฟันดาบกันยังไม่หงุดหงิดเท่า
พวกละครบ้านไร่ก็เหมือนกัน พระเอกใส่หมวกคาวบอย รองเท้าบูตถึงหัวเข่า เสื้อลายสก็อต แต่ไม่
เคยเห็นมันทำอะไร ขับรถจี๊ปไปๆมาๆ จะรู้ว่าไร่มันปลูกอะไร ก็ต้องคอยฟังจากปากของมันนั่นแหละ
ลองคิดสิครับว่า ทำไมเราแทบไม่รู้สึกเชื่อสักนิดว่าไอ้พระเอกมันทำไร่ ทำนาเป็น
หนังไทย ละครไทย ไม่รู้คนแต่งบทประพันธ์มีปมอะไรหรือเปล่า กับชื่อตัวละครเป็นชาติเดียวในโลก
นะครับ ที่แค่เห็นชื่อตัวละคร ก็แยกร้ายแยกดีได้แล้วพิมพ์แข โฉมสอางค์ แขไข เดือนระยับ เขมอัปสร
(เดาซิ ชื่ออย่างนี้นางเอกหรือตัวกระแหล่ง)ขนาดพระเอกเป็นตำรวจ นามสกุลมันยังเหมือนมีมาเพื่อ
การนี้ "ผม พันตำรวจโท รักชาติ พิทักษ์ชน ปลอมตัวมาเป็นสุนัขตำรวจอีกทีครับ"เห็นบอกว่าอย่าดูคน
ที่ภายนอก หรือหน้าตา แต่นี่ป้าๆ จะสื่อให้คนเลวดีตั้งแต่ชื่อยันนามสกุล
ผมว่าเรื่องพวกนี้ เวลาดูต้องขัดเคืองกันบ้างแหละ แต่ก็ยังหลับหู หลับดาอวยกันอยู่
bigassander ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6196575 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5391487 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2164532 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6213046 ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1630720 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 3262927 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2481923 ขำกลิ้ง, โศกนาฏกรรม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2341416 ถูกใจรวมถึงอีก 160 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 1
ก่อนจะมาเป็นละครเค้าเคยทำลิเกมาก่อนครับ
สมาชิกหมายเลข 6196575 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 2164532 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5533340 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3262927 ถูกใจ, คนหน้ามึนสมองก็มึน ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 3715450 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1187051 ขำกลิ้ง, โศกนาฏกรรม ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 2341416 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1269591 ถูกใจรวมถึงอีก 229 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 25
ต้องยอมรับนะคะว่าละครไทยส่วนใหญ่เน้นไปในด้านอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง
ประโคมตัวเอกให้รวย เพอร์เฟ็กต์ แต่เรื่องบางเรื่องกลับคิดเองไม่เป็น 55555
ตอนนี้เราติดยงพัลมากค่ะ (ซีรี่ส์เกาหลี) พระเอกเป็นหมอที่ทำทุกอย่างเพื่อน้องสาว สนุกมาก ดราม่าเข้มข้น หักเหลี่ยมเฉือนคมสุดๆ
ตัวละครทุกตัวในเรื่องเป็นตัวละครสีเทาค่ะ ไม่เว้นแม้กระทั่งพระ - นาง (ลองดูนะคะ แนะนำ)
ประโคมตัวเอกให้รวย เพอร์เฟ็กต์ แต่เรื่องบางเรื่องกลับคิดเองไม่เป็น 55555
ตอนนี้เราติดยงพัลมากค่ะ (ซีรี่ส์เกาหลี) พระเอกเป็นหมอที่ทำทุกอย่างเพื่อน้องสาว สนุกมาก ดราม่าเข้มข้น หักเหลี่ยมเฉือนคมสุดๆ
ตัวละครทุกตัวในเรื่องเป็นตัวละครสีเทาค่ะ ไม่เว้นแม้กระทั่งพระ - นาง (ลองดูนะคะ แนะนำ)
สมาชิกหมายเลข 5391487 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3262927 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1279714 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1187051 ถูกใจ, โศกนาฏกรรม ถูกใจ, Janistarism ถูกใจ, Arnie ถูกใจ, Yashinoki San ถูกใจ, สปาเก็ตตี้น้ำปลาหวาน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1397356 ถูกใจรวมถึงอีก 79 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 6
เรื่องเลื่อมสลับลายพระเอกก็ไม่ได้รวยเป็นมนุษย์เงินเดือนทั้งคุ่ แถมนางเอก ยังใช้ชีวติที่เหลวแหลกมาก่อน บ้านพระเอก ก็เป็นหนี้ บ้าน ไอ้คุณศก ด้วย เรื่องนี้โคตรจะเรียล
สมาชิกหมายเลข 1918387 ถูกใจ, A-DASH ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1397356 ถูกใจ, ผมมันก็แค่ผู้ชายกลางๆ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1809857 ถูกใจ, อั๊ยย่ะ เฉยๆ ถูกใจ, อยากกินส้มตำแต่ง่วงนอน ถูกใจ, ขบวนการมดเรนเจอร์ ถูกใจ, รอยรจนา ถูกใจ, Pimmosine ถูกใจรวมถึงอีก 49 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ละครไทย ทำไมไม่ real?
มักจะเขียนให้พระเอก นางเอก ฐานะอู้ฟู่กันระดับร้อย/พัน/หมื่นล้าน?
ในขณะที่ละคร/ซีรี่ส์ของชาติอื่นๆ เต้าสามารถเขียนบทให้พระเอกเป็นคนดับเพลิง
เป็นตำรวจยศธรรมดาๆ เป็นช่าง เป็นมนุษย์เงินเดือน หรืออะไรๆ ที่ดูเป็นชีวิตคนส่วนใหญ่จริงๆ
การดำเนินชีวิตของตัวละคร เป็นไปอย่างสมจริง มีฉากที่แม่ยืนล้างจาน ตะโกนบอกพ่อให้เอาขยะไปทิ้งหน้าบ้าน
Dialog ต่างๆ ดูเป็นไปคนละอย่างกับที่ละครไทยส่วนใหญ่ ใช้ดำเนินเรื่องราว และพล็อตเรื่องก็ดูจะมีความสมจริงต่างกัน
โดยความคิดเห็นส่วนตัวของเรา เราคิดว่า... มันดูมีความเป็นไปได้ ที่เด็กๆ ดูละคร
เห็นชีวิตพระเอก นางเอก ที่รวยระดับเว่อวัง แล้วเผลอเลียนแบบพฤติกรรมไปโดยไม่รู้ตัว
เหมือนค่อยๆ ซึมซับวันละนิดๆ เหมือนถูกปลูกฝังค่านิยมวัตถุลงไปในจิตสำนึก
คล้ายกับว่า ถ้าจะเป็นพระเอก ต้องขับรถแพงๆ ต้องพาสาวไปกินข้าวหรูๆ
ถ้าจะเป็นนางเอก ต้องแต่งหน้าสวยๆ ต้องแต่งตัวดีๆ ต้องใส่เสื้อผ้าแพงๆ
ถ้าเกลียดใครแล้ว ต้องไม่ปล่อยวาง ต้องเกลียดๆๆ จองเวรกันไป
ไม่ใช่ว่าละครไทยไม่ดีไปซะหมด ที่ทำออกมาได้ดีก็มีไม่น้อย
เพียงแต่เริ่มสังเกตุพฤติกรรมการใช้เงินของเด็กๆ บางคน ที่ดูจะใช้เงินไปเกินฐานะ แล้วพยายามมองหาสาเหตุ
ว่าการถูกหล่อหลอมนั้น มันน่าจะเริ่มต้นมาจากตรงไหน ครอบครัว การเลี้ยงดู กลุ่มเพื่อน หรือพฤติกรรมเลียนแบบจากละครด้วยหรือเปล่า
บทร้ายๆ ของบ้านเรา บางทีก็ดูไม่สมเหตุสมผล เน้นระเบิดอารมณ์ใส่กัน
พูดจาเสียดสี ถากถางไปมา หาเรื่องมาใส่ร้าย ให้เกิดความเข้าใจผิดๆ
โดยที่พิจารณาจากตัวละครแล้ว หาแรงจูงใจได้ไม่มากพอที่ตัวละครจะเกลียดกันได้ขนาดนั้นจริงๆ
ดูเหมือนว่าอารมณ์มันมาเหนือกว่าเหตุและผลที่ควรจะเป็น
นอกจากนี้แล้ว...
นางเอกป่วยหรือนอน... ยังมีเครื่องสำอางค์บนหน้า บางเรื่องนี่อย่างเข้มข้นเลย?
วิ่งหนีคนร้ายในป่า... วิ่งช้ามากกกกก มักจะใส่ส้นสูง และต้องขาแพลง ล้มลงเสมอ
เลิฟซีน... ถ้าบนเตียงนี่... มาแบบเน้นๆ เกือบจะเหมือนหนังโป๊ละ
ตัวละครบางตัวทำงานเงินเดือนไม่เยอะ... แต่อยู่ห้องเช่าซะหรู ดูจากขนาดห้องแล้ว น่าจะเกินเงินเดือน
มันไม่ Real...