[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความเดิมตอนที่แล้ว ที่โดนลบ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันนี้มีข้อสงสัยเลยขอตั้งกระทู้เองเพื่อถามความคิดเห็นเพื่อนๆค่ะ เริ่มเลยนะคะ
เราเป็นคนที่มีปัญหากับใบหน้าเยอะมาก ทั้งมัน ดำ รูขุมขนกว้าง และacne scar ทั้ง๓แบบ เรารักษาที่รพ.แห่งหนึ่ง สมมุติว่าชื่อรพ.ปักเป้า
มีคนแนะนำบอกว่าเป็นรพ.ใหญ่ หมอเก่ง รักษาได้หมดและที่สำคัญไม่เป็นพานิช เราก็ไปรักษาได้พบกับ อ.แพทย์ผู้หญิง
สมมุติว่าชื่อ พญ.สวยใส ไก่วิเชียรบุรี คุณหมอสวย ใสตามสไตแพทย์ผิวหนัง ด้วยความที่เป็นรร.แพทย์ หลายครั้งเราก็จะต้องเปิดเสื้อให้นศ.พ.ทั้งชายหญิงดู(เรามีสิวที่หลังด้วย) ยังจำเสียงวันนั้นได้ เสียงร้อง หู หา กันใหญ่ 5555 (เรายินดีนะถ้าเป็นเพื่อการศึกษา)
วันหนึ่งหมอก็ถ่ายรูปเรา ทั้งแผ่นหลังและใบหน้า ถ่ายซ้าย ขวา ซูมเต็มที่เลย เรายอมหมดเพราะเชื่อว่าหมอคงเอาไปวางแผนการรักษา
แต่ตลอดเวลาที่เรารักษา รู้สึกว่าคุณหมอรักษาเรื่อยๆ ดูไม่ค่อยเต็มที่กับการรักษาเท่าไหร่ ให้ยาทาอย่างเดียว เราขอเลเซอร์ หมอบอกไม่ควร
รอให้สิวหายก่อน(แบบไม่มีสิวใหม่เกิดขึ้นอีก) คือมันเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้าใกล้วันนั้นของเดือนเราก็มีสิวตลอด
คือจะรอให้สิวไม่ขึ้นอีกเลยก็ไม่รู้เมื่อไหร่(จนปัจจุบันก็ยังมีสิวอยู่ประปรายตลอด) เราก็ขออีก หมอก็บอกว่าเครื่องเสีย ยังไม่ได้ซ่อม
เครื่องรอซื้อใหม่ รอทำเรื่องอยู่ เราก็โอเคไง รอไป เชื่อใจหมอ หมอให้รอ ให้ทายา ให้ทำไรก็ทำ ว่านอนสอนง่าย ผ่านไปไม่มีไรดีขึ้นเลย
ทายา๓เดือนเจอหมอทีนึง แล้วก็รับยา อีก๓เดือนเจอกัน วนloopแบบนี้ เราเลยเปลี่ยนไปสถาบันผิวหนัง พอกันเท่านี้รพ.ปักเป้า

เข้าเรื่องที่เป็นเหตุ
วันนึงแฟนของพี่ชายเรามาที่บ้าน(เคยเจอกัน2-3ครั้ง ไม่ได้สนิท)
เขาถามเราว่า “ทำไมมีรูปหน้าเราไปอยู่ที่คลินิก” เรางง คลินิกอะไร ไม่เคยเข้าคลินิก เค้าบอกว่าเป็นรูปหน้าเราชัดเลย
เขาจำได้ (คือเราไม่ใช่คนสวยแบบที่ใครจะเอาหน้าเราไปเป็นนางแบบแน่นอน) นาทีนั้นทั้งอายและงง เขาก็บอกไม่เชื่อก็ไปดูนะ
คลินิกอยู่ในตลาด ตรงนี้นี้ บอกทางมาเสร็จสรรพ  เรายังคงเก็บความสงสัยต่อไป ไปเรียนหนังสือตามปกติ
เพื่อนก็เข้ามาถาม “แก คิดไงเอารูปไปโชว์อ่ะ ไม่อายหรอ” ถามแนวเยาะเย้ย ขำๆ เราหน้าชาเลย ตัดสินใจเย็นนี้จะไปดูให้หายสงสัย
เมื่อไปก็เจอจริงๆ ขอใช้คำว่าอุบาทดีกว่านะ คือหน้าเราปกติก็แย่อยู่แล้ว พอถูกขยายใหญ่ขนาดโปสเตอร์
หูย รับไม่ได้อ่ะ อายมาก เห็นปุ๊บ ก้มหน้าปั๊บ กลัวคนจำได้ เราอายอ่ะ คลินิกนั้นสมมุติว่าชือ คลินิกนิสัย!!! นพ.นิสัย (น่าจะ) เป็นแพทย์อายุรกรรม
มีลูกชายเป็นหมอและก็มีลูกสาวเป็นหมอผิวหนังอยู่รพ.ปักเป้า ชัดเลยตรู คือรักษาก็เหมือนฆ่าเวลา ยังจะหน้า...เอารูปมาหากินอีก บอกสักคำ ถามสักนิด ขอกันบ้าง ไม่มีเลย ถ้าเพื่อการศึกษา เรายินดีนะแต่ถ้าเพื่อหากินแบบนี้ เรารับไม่ได้อ่ะ ใครจะว่าเราเรื่องมาก เยอะสิ่ง  เราก็ยอมนะ
แต่เราสงสัยจริงๆว่าหมอมีสิทธิทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ? เสียความรู้สึก เราอายอ่ะ หมอเค้าคงไม่รู้ว่าเราเป็นคนพื้นที่เดียวกับเขาหรือรู้แต่ไม่สน
ทุกวันนี้เวลาจะเข้าตลาด เราใส่maskตลอดอ่ะ อายหน้าตาเอง กลัวคนจำได้ เราควรทำไงดีอ่ะ จะไปถามว่าทำไมทำงี้ก็ไม่กล้า
เพราะถ้าเขากล้าทำขนาดนี้ก็คงไม่แคร์อะไร น้อยใจ เกิดมาไม่สวยยัง(รู้สึกเหมือน)โดนรังแกพาพันเศร้า

ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ ถ้าเล่าวกวนยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ





ความคืบหน้า จขกท.ไปขอความช่วยเหลือกับสภาทนายความ รอกว่าสามเดือน สุดท้ายได้คำตอบว่า "ไม่ช่วย"
เหตุผลไม่ได้แจ้ง แต่ทางจนท.ที่รับสายเดาว่า น่าจะเป็นเพราะจขกท.มีงานทำค่ะ ไม่อนาถา

แจ้งไปยังต้นสังกัด รพ.ปักเป้า ทางรพ.ติดต่อมาไวมาก และน่ารักเหมือนเดิม
ตามแบบรพ.ปักเป้า นางกันยายนบอกว่า "ไม่ได้ทำ ไม่ได้นำรูปจขกท.ไปใช้" .......... จบแค่นั้นค่ะ 55555
ก็สามารถเข้าใจได้ค่ะ โจรย่อมเป็นโจรวันยันค่ำ ต่อให้จับได้คาหนังคาเขามันก็ไม่รับ

ในส่วนของแพทยสภา อันนี้นานสุด ตามเรื่องก็โดนเหวี่ยงอีก ปวดใจจริงๆ เมื่อต้นเดือนโทรมาแจ้งว่า28สค.จะมีการประชุมกันอีกรอบ ให้จขกท.เตรียมหลักฐานต่างๆไว้ และแจ้งว่า “มัน” แจ้งกลับมาว่า รูปที่มันติดหน้าคลินิกเป็นรูปของบรรพบุรุษของมัน ไม่ใช่รูปของจขกท. ก็ลองดูค่ะ เหนื่อยนะคะ แต่ถ้ามันจะไร้สำนึกขนาดนี้ ก็ต้องงัดกันสักตั้ง เพราะถ้าไม่ใช่รูปของจขกท. ถ้ามันบริสุทธิ์ใจ แล้วมันจะเก็บรูปไปทำไม ไม่ใช่ก็ติดหากินต่อไปสิ่
คิดแล้วก็รู้สึกอายแทน มีการศึกษา มีฐานะ มีโอกาสดีๆ พ่อก็หมอ พี่ก็หมออยู่ในคลินิกนั้น แต่กลับไม่มีใครเตือนใคร ความรู้สอนกันได้ ตามกันทัน แต่สำนึกเป็นสิ่งที่ต้องปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ท่าทางว่ามันคงไม่ได้รับการปลูกฝังเรื่องนี้มา ไร้สำนึกสิ้นดี ทำผิดแล้วยังไม่สำนึก ไร้ยางอายจริง จขกท.ยังจำภาพที่มันหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายหน้าจขกท.ได้แม่นยำ ไม่มีการขอหรือบอกอะไรทั้งสิ้น ว่ามันจะถ่ายไปทำไม ไอ้เราก็เห็นเป็นหมอ เราลำบากมา มาหาที่พึ่ง เชื่อมั่นว่าหมอจะช่วยเหลือ แต่เปล่าเลย นอกจากไม่ได้ช่วยแล้วยังจะหากินกับคนไข้อีกต่างหาก ระบำจริงๆ ลองกันดูสักตั้งค่ะ ดูสิว่าความยุติธรรมยังจะมีอยู่ไม๊ รอยแผลเป็นบนหน้ามันไม่มีใครอยากมี และก็ไม่มีใครจะเป็นเหมือนกัน ตำแหน่งเดียวกันได้ ลักษณะเดียวกันได้แน่ๆ อยากจะเห็นหน้าตอนมันปฏิเสธ แต่กับคนไร้สำนึก การโกหกคงทำได้โดยไม่สะทกอะไร

ไว้มีความคืบหน้าใดๆอีกจะมาเล่าให้ฟังนะคะ รับรองไม่หายจ้อยค่ะ
ปล. จขกท.เป็นคนที่ศรัทธาและนับถืออาชีพแพทย์มากๆ ตั้งแต่เด็กจนปัจจุบัน จะเป็นนศ.พ. แพทย์ต่อยอด แพทย์ อ.แพทย์ จขกท.ให้เกียรติและนับถือหมด แต่กับนางกันยายน ไก่วิเชียร จขกท.ไม่รู้สึกว่ามันเป็นหมอค่ะ จึงขอแทนด้วยคำว่า “มัน” ทำผิดได้อย่างไม่ระอาย น่ารังเกียจจริงๆ