เต้นไปเองคนเดียวค่ะ... ต่อจากชื่อกระทู้5555
สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราที่จะมาเล่าเรื่องที่ทำให้หัวใจตึกตักตึกให้ฟัง
คือวันนี้จะไปศูนย์วัฒนธรรมเกาหลี เลยนั่ง71จะไปบีทีเอสพระโขนงลงที่อโศก
พอใกล้จะถึงละอยู่ดีๆ71ไม่เลี้ยวหรือเค้าไม่เลี้ยวอยู่แล้วก็ไม่รู้เพราะเป็นครั้งแรกที่มาแถวนี้เลยรีบลงป้ายหน้า
พอกำลังจะข้ามถนนก็มีเสียงนึง excuse me หันไปละแบบแม่เจ้าโว้ยยยยฝรั่งครับฝรั่งงง เสื้อกล้าม ผิวแทน ผมเซอร์ๆ สะพายกระเป๋าใหญ่ๆ
โอ้ยตานี่โตเลยแต่ต้องเก็บอาการเพราะเราอิมเมทเรียบร้อยเหมือนผ้ายับๆที่พับไว้...
เค้าก็ถามว่ารู้ทางไปsubwayมั้ย เอาละไงซับเวย์นี่ร้านเบเกอร์ปะวะ555 แต่ด้วยความรู้ที่มีอยู่บ้างในสมองอันน้อยนิดก็นึกออกว่าอ่อรถไฟใต้ดิน
แต่แถวนั้นมันไม่มี มีแค่บีทีเอส เราเลยบอกว่ามีบีทีเอส เค้าก็งงอะเหมือนไม่รู้จัก เราเลยคิดว่ามันเหมือนกันอะแหละ
เลยบอกว่าเนี่ยกำลังจะไป ไปด้วยกันเลยมั้ย เค้าก็บอกจริงเหรอ โอเคโกๆ
กรี๊ดด ฉันเสนอแล้วผู้ชายก็สนองฉันด้วยอะแกร นี่ถ้าแม่รู้แม่ต้องทุบดั้งแน่ๆ555
ตอนจะข้ามทางม้าลายเค้าก็เดินนำดูรถให้งี้ คือแบบสุภาพบุรุษมากๆอยากจะเกาะขาแล้วให้เค้าลากไป555
ระหว่างเดินเค้าก็ถามว่าคนกรุงเทพรึเปล่านี่ก็ตอบเพชรบุรี แต่เค้าไม่รู้จัก5555 เลยบอกไปว่าเป็นจังหวัดนึงในประเทศไทย
ก็ถามนู่นนี่นั่นไปเรื่อยคุยเยอะมากกกกจำไม่ค่อยได้แล้ว และก็รู้ว่าเค้ามาจากรัสเซีย ตอนแรกที่เค้าบอกนี่ฟังไม่ออกเลย พูดเร็วมาก สำเนียงฟังยาก
ไอเราก็ยิ่งไม่ค่อยจะเก่งด้วยนะยิ่งไปกันใหญ่5555
แล้วเราก็ถามเค้าว่าจะไปลงที่ไหนเค้าตอบมาว่าเซ็นเตอร์อะไรซักอย่างนี่ก็ถามว่าสยามเซ็นเตอร์เหรอแต่เค้าบอกโนๆ แล้วทำมือนึงแบบจุกๆตรงกลางที่อีกมือนึง(งงมั้ยเราอธิบายไม่ถูก555)เหมือนทำว่าเป็นศูนย์กลางอะ เราก็อ่อหรือว่า victory monument รึเปล่า เค้าก็บอกใช่ๆ เลยเข้าใจตรงกัน5555
แล้วเค้าถามว่าเราเรียนอะไร นี่ตอบ Communication Arts พร้อมสำเนียงที่อาจารย์สอนมา555
แล้วเราก็ถามเค้ากลับ เค้าตอบว่าเรียนจบแล้ว คือแบบใช่เลยชอบเลยตรงใจฉันเลย ชอบคนอายุเยอะกว่า ปะอย่ารอช้า ไม่ใช่ละๆ5555
คือคุยกันแบบงงๆอะเค้าคงฟังสำเนียงเราไม่ออก มีตอนนึงถามว่านี่ครั้งแรกที่มาเมืองไทยรึเปล่า This is your first time in Thailand?
เราว่าเรามั่นใจกับคำถามนี้แล้วนะแต่คือเค้าอะไรนะๆบ่อยมาก เราเลยแบบขึ้นเสียงนิดนึง First time! Thailand พร้อมทำมือชี้ๆลงพื้น5555
เค้าเลยบอก อ่าใช่ ครั้งแรก ชอบประเทศไทยมาก คนใจดี เราก็คิดในใจอย่างเช่นฉันไงยู ใจดี สปอร์ต เพชรบุรี55555
ตอนเดินมีแขนเสียดสีกันด้วยนะแบบเค้าเข้ามาฟังเราพูดเพราะเราพูดเบา ยิ่งพูดเบายิ่งเข้ามาใกล้แล้วจะรออะไรอยู่ละครับ เรานี่แทบจะพูดแบบกระซิบเลย5555 เดินคุยกันมาเรื่อยๆตอนนั้นรู้แค่ว่าอย่าพึ่งถึงบีทีเอสได้มั้ย อยากเดินร่วมทางและร่วมชีวิตด้วยไปนานๆว้ายยเขิน555
พอถึงบีทีเอสก็บอกให้เค้าไปแลกเหรียญ เค้าก็ถามเราไปอนุสาวรีย์เท่าไหร่ นี่อธิบายไม่ถูกเลยบอกไปว่า each station don't same
55555555ตลกตัวเองทำไมไม่ตั้งใจเรียนไวทยากรณ์55555 แล้วเราก็ไปช่วยเค้าหยอดเหรียญ โอ้ยชีวิตดีเหมือนแฟนกันเลย เดี๋ยวๆ5555
พอหยอดเหรียญเสร็จแล้วตลกมากคือเราไม่ได้ขึ้นบีทีเอสมานานมากเลยลืมว่ามันต้องเสียบบัตรเข้าไป
นี่คือเอาไปแตะตรงที่เค้าแตะการ์ดกันอะ แล้วคือพ่อหนุ่มรัสเซียก็ดูเราแล้วทำตามอยู่ คือนี่อายมากอยากมุดหัวไปใต้ราง...
พอขึ้นบีทีเอสก็เริ่มเงียบละไม่กล้าชวนคุยคนเยอะ แต่เค้าก็มายืนข้างๆนะ นี่แบบกลิ่นตัวยังติดจมูกกลับมาถึงหอ555
เค้าถามเราว่าลงสถานีไหนก็บอกไปว่าอโศก ในใจนี่แบบขอเปลี่ยนไปลงอนุสาวรีย์ด้วยได้มั้ยยย
ไม่อยากไปไหนแล้วอยากหยุดอยู่ที่คนนี้ อยากจะเป็นไกด์ของคุณไปตลอดชีวิตกรี๊ดดด
แล้วก็ถามเราว่าที่จะไปนี่ไปเจอเพื่อนเหรอ เราก็แบบถ้าตอบว่าไม่นี่คงต้องอธิบายยาวแน่ เลยบอกว่าใช่ๆ
แล้วเราก็ถามเค้าว่าไปอนุสาวรีย์ทำไม เค้าก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันแต่เพราะที่นี่คือใจกลาง ไปเริ่มจากที่นี่ไรงี้ เราก็อ่อๆเหมือนเค้าเที่ยวไปพักไปอะเนอะ
ซักพักใก้จะถึงละยิ่งใกล้ลงยิ่งใกล้ตาย เวลาจงหยุดเดินเดี๋ยวนี้!!!!
ก่อนเข้าสถานีเค้าก็ถามว่าลงสถานีนี้ใช่มั้ย เราก็บอกใช่ๆสู้ๆนะ ขอให้เป็นวันที่ดีพร้อมกับยกมือสู้ๆ
แล้วเค้าก็ยกมือทำสู้ๆกลับพร้อมบอกว่าบาย~ละยิ้มให้ ยิ้มแบบโอ้ยชะนีผู้นี้อยากลงไปกองดิ้นๆกับพื้น
แต่ก็ทำได้เพียงเดินออกมาเงียบๆพร้อมน้ำตา5555
พอจากกันมาแล้วสิ่งที่เสียใจที่สุดคือเดินคุยกันมาตั้งนานแสนนานแต่ไม่ได้ถามชื่อกันซะงั้น นี่มันยินดีที่ไม่รู้จักแค่รู้ว่ารักก็พอใจ... 555555
นี่เค้าเห็นฉันเป็นแค่คนถามทางแล้วทิ้งไว้กลางอโศกซินะ น่าจะถามชื่อฉันซักหน่อยดิยู555
หลังจากลงมาจากบีทีเอสเราก็เดินห่อเหี่ยวไปถามพี่วินมอเตอร์ไซค์ว่าศูนย์วัฒนธรรมเกาหลีอยู่ตรงไหน
พี่วินฯบอกให้เดินตรงไปสุขุมวิท15หรือ17ไม่รู้จำไม่ได้ แล้วเข้าตึกขาวๆขึ้นไปชั้นสองไปเลยน้อง ไอเรานี่ก็ขอบคุณมากค่ะ
เดินมานิดนึงมองไปตรงข้าม อ่าวพี่วินคะมันอยู่ตรงข้ามนี้เองค่ะพี่555
ทุกก้าวที่เดินก็ยังคงเพ้อถึงหนุ่มรัสเซียคนนั้นอยู่... อยากตะโกนดังๆให้ทุกคนได้ยินว่าอยากเป็นสะใภ้รัสเซียยยย!!!
รัสเซียงานดีงานเริ่ด ขอเจอแบบนี้บ่อยๆ ได้ทั้งความรู้ได้ทั้งความรัก อิอิ
แล้วนี่ก็คือทั้งหมดทั้งมวลที่อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ ถ้าเราพิมพ์ผิดหรือเรียบเรียงให้ทุกคนอ่านไม่รู้เรื่องยังไงก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
แต่อยากจะเล่าจริงๆถึงแม้จะไม่มีสาระก็เถอะ5555 กลับหอมาเราโทรไปเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกคนหล่อๆแต่ไว้ใจไม่ได้เยอะแยะ อย่ามาเพ้อเจ้อ จบข่าว...
สุดท้ายนี้ต้องขอขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้เราได้ช่วยพ่อหนุ่มหน้ามน คนรัสเซียในครั้งนี้ แล้วก็อยากบอกทุกคนว่าเรามาตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษกันเถอะ!
เมื่อมีหนุ่มรัสเซียมาทำให้ใจเต้น...
สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราที่จะมาเล่าเรื่องที่ทำให้หัวใจตึกตักตึกให้ฟัง
คือวันนี้จะไปศูนย์วัฒนธรรมเกาหลี เลยนั่ง71จะไปบีทีเอสพระโขนงลงที่อโศก
พอใกล้จะถึงละอยู่ดีๆ71ไม่เลี้ยวหรือเค้าไม่เลี้ยวอยู่แล้วก็ไม่รู้เพราะเป็นครั้งแรกที่มาแถวนี้เลยรีบลงป้ายหน้า
พอกำลังจะข้ามถนนก็มีเสียงนึง excuse me หันไปละแบบแม่เจ้าโว้ยยยยฝรั่งครับฝรั่งงง เสื้อกล้าม ผิวแทน ผมเซอร์ๆ สะพายกระเป๋าใหญ่ๆ
โอ้ยตานี่โตเลยแต่ต้องเก็บอาการเพราะเราอิมเมทเรียบร้อยเหมือนผ้ายับๆที่พับไว้...
เค้าก็ถามว่ารู้ทางไปsubwayมั้ย เอาละไงซับเวย์นี่ร้านเบเกอร์ปะวะ555 แต่ด้วยความรู้ที่มีอยู่บ้างในสมองอันน้อยนิดก็นึกออกว่าอ่อรถไฟใต้ดิน
แต่แถวนั้นมันไม่มี มีแค่บีทีเอส เราเลยบอกว่ามีบีทีเอส เค้าก็งงอะเหมือนไม่รู้จัก เราเลยคิดว่ามันเหมือนกันอะแหละ
เลยบอกว่าเนี่ยกำลังจะไป ไปด้วยกันเลยมั้ย เค้าก็บอกจริงเหรอ โอเคโกๆ
กรี๊ดด ฉันเสนอแล้วผู้ชายก็สนองฉันด้วยอะแกร นี่ถ้าแม่รู้แม่ต้องทุบดั้งแน่ๆ555
ตอนจะข้ามทางม้าลายเค้าก็เดินนำดูรถให้งี้ คือแบบสุภาพบุรุษมากๆอยากจะเกาะขาแล้วให้เค้าลากไป555
ระหว่างเดินเค้าก็ถามว่าคนกรุงเทพรึเปล่านี่ก็ตอบเพชรบุรี แต่เค้าไม่รู้จัก5555 เลยบอกไปว่าเป็นจังหวัดนึงในประเทศไทย
ก็ถามนู่นนี่นั่นไปเรื่อยคุยเยอะมากกกกจำไม่ค่อยได้แล้ว และก็รู้ว่าเค้ามาจากรัสเซีย ตอนแรกที่เค้าบอกนี่ฟังไม่ออกเลย พูดเร็วมาก สำเนียงฟังยาก
ไอเราก็ยิ่งไม่ค่อยจะเก่งด้วยนะยิ่งไปกันใหญ่5555
แล้วเราก็ถามเค้าว่าจะไปลงที่ไหนเค้าตอบมาว่าเซ็นเตอร์อะไรซักอย่างนี่ก็ถามว่าสยามเซ็นเตอร์เหรอแต่เค้าบอกโนๆ แล้วทำมือนึงแบบจุกๆตรงกลางที่อีกมือนึง(งงมั้ยเราอธิบายไม่ถูก555)เหมือนทำว่าเป็นศูนย์กลางอะ เราก็อ่อหรือว่า victory monument รึเปล่า เค้าก็บอกใช่ๆ เลยเข้าใจตรงกัน5555
แล้วเค้าถามว่าเราเรียนอะไร นี่ตอบ Communication Arts พร้อมสำเนียงที่อาจารย์สอนมา555
แล้วเราก็ถามเค้ากลับ เค้าตอบว่าเรียนจบแล้ว คือแบบใช่เลยชอบเลยตรงใจฉันเลย ชอบคนอายุเยอะกว่า ปะอย่ารอช้า ไม่ใช่ละๆ5555
คือคุยกันแบบงงๆอะเค้าคงฟังสำเนียงเราไม่ออก มีตอนนึงถามว่านี่ครั้งแรกที่มาเมืองไทยรึเปล่า This is your first time in Thailand?
เราว่าเรามั่นใจกับคำถามนี้แล้วนะแต่คือเค้าอะไรนะๆบ่อยมาก เราเลยแบบขึ้นเสียงนิดนึง First time! Thailand พร้อมทำมือชี้ๆลงพื้น5555
เค้าเลยบอก อ่าใช่ ครั้งแรก ชอบประเทศไทยมาก คนใจดี เราก็คิดในใจอย่างเช่นฉันไงยู ใจดี สปอร์ต เพชรบุรี55555
ตอนเดินมีแขนเสียดสีกันด้วยนะแบบเค้าเข้ามาฟังเราพูดเพราะเราพูดเบา ยิ่งพูดเบายิ่งเข้ามาใกล้แล้วจะรออะไรอยู่ละครับ เรานี่แทบจะพูดแบบกระซิบเลย5555 เดินคุยกันมาเรื่อยๆตอนนั้นรู้แค่ว่าอย่าพึ่งถึงบีทีเอสได้มั้ย อยากเดินร่วมทางและร่วมชีวิตด้วยไปนานๆว้ายยเขิน555
พอถึงบีทีเอสก็บอกให้เค้าไปแลกเหรียญ เค้าก็ถามเราไปอนุสาวรีย์เท่าไหร่ นี่อธิบายไม่ถูกเลยบอกไปว่า each station don't same
55555555ตลกตัวเองทำไมไม่ตั้งใจเรียนไวทยากรณ์55555 แล้วเราก็ไปช่วยเค้าหยอดเหรียญ โอ้ยชีวิตดีเหมือนแฟนกันเลย เดี๋ยวๆ5555
พอหยอดเหรียญเสร็จแล้วตลกมากคือเราไม่ได้ขึ้นบีทีเอสมานานมากเลยลืมว่ามันต้องเสียบบัตรเข้าไป
นี่คือเอาไปแตะตรงที่เค้าแตะการ์ดกันอะ แล้วคือพ่อหนุ่มรัสเซียก็ดูเราแล้วทำตามอยู่ คือนี่อายมากอยากมุดหัวไปใต้ราง...
พอขึ้นบีทีเอสก็เริ่มเงียบละไม่กล้าชวนคุยคนเยอะ แต่เค้าก็มายืนข้างๆนะ นี่แบบกลิ่นตัวยังติดจมูกกลับมาถึงหอ555
เค้าถามเราว่าลงสถานีไหนก็บอกไปว่าอโศก ในใจนี่แบบขอเปลี่ยนไปลงอนุสาวรีย์ด้วยได้มั้ยยย
ไม่อยากไปไหนแล้วอยากหยุดอยู่ที่คนนี้ อยากจะเป็นไกด์ของคุณไปตลอดชีวิตกรี๊ดดด
แล้วก็ถามเราว่าที่จะไปนี่ไปเจอเพื่อนเหรอ เราก็แบบถ้าตอบว่าไม่นี่คงต้องอธิบายยาวแน่ เลยบอกว่าใช่ๆ
แล้วเราก็ถามเค้าว่าไปอนุสาวรีย์ทำไม เค้าก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันแต่เพราะที่นี่คือใจกลาง ไปเริ่มจากที่นี่ไรงี้ เราก็อ่อๆเหมือนเค้าเที่ยวไปพักไปอะเนอะ
ซักพักใก้จะถึงละยิ่งใกล้ลงยิ่งใกล้ตาย เวลาจงหยุดเดินเดี๋ยวนี้!!!!
ก่อนเข้าสถานีเค้าก็ถามว่าลงสถานีนี้ใช่มั้ย เราก็บอกใช่ๆสู้ๆนะ ขอให้เป็นวันที่ดีพร้อมกับยกมือสู้ๆ
แล้วเค้าก็ยกมือทำสู้ๆกลับพร้อมบอกว่าบาย~ละยิ้มให้ ยิ้มแบบโอ้ยชะนีผู้นี้อยากลงไปกองดิ้นๆกับพื้น
แต่ก็ทำได้เพียงเดินออกมาเงียบๆพร้อมน้ำตา5555
พอจากกันมาแล้วสิ่งที่เสียใจที่สุดคือเดินคุยกันมาตั้งนานแสนนานแต่ไม่ได้ถามชื่อกันซะงั้น นี่มันยินดีที่ไม่รู้จักแค่รู้ว่ารักก็พอใจ... 555555
นี่เค้าเห็นฉันเป็นแค่คนถามทางแล้วทิ้งไว้กลางอโศกซินะ น่าจะถามชื่อฉันซักหน่อยดิยู555
หลังจากลงมาจากบีทีเอสเราก็เดินห่อเหี่ยวไปถามพี่วินมอเตอร์ไซค์ว่าศูนย์วัฒนธรรมเกาหลีอยู่ตรงไหน
พี่วินฯบอกให้เดินตรงไปสุขุมวิท15หรือ17ไม่รู้จำไม่ได้ แล้วเข้าตึกขาวๆขึ้นไปชั้นสองไปเลยน้อง ไอเรานี่ก็ขอบคุณมากค่ะ
เดินมานิดนึงมองไปตรงข้าม อ่าวพี่วินคะมันอยู่ตรงข้ามนี้เองค่ะพี่555
ทุกก้าวที่เดินก็ยังคงเพ้อถึงหนุ่มรัสเซียคนนั้นอยู่... อยากตะโกนดังๆให้ทุกคนได้ยินว่าอยากเป็นสะใภ้รัสเซียยยย!!!
รัสเซียงานดีงานเริ่ด ขอเจอแบบนี้บ่อยๆ ได้ทั้งความรู้ได้ทั้งความรัก อิอิ
แล้วนี่ก็คือทั้งหมดทั้งมวลที่อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ ถ้าเราพิมพ์ผิดหรือเรียบเรียงให้ทุกคนอ่านไม่รู้เรื่องยังไงก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
แต่อยากจะเล่าจริงๆถึงแม้จะไม่มีสาระก็เถอะ5555 กลับหอมาเราโทรไปเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกคนหล่อๆแต่ไว้ใจไม่ได้เยอะแยะ อย่ามาเพ้อเจ้อ จบข่าว...
สุดท้ายนี้ต้องขอขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้เราได้ช่วยพ่อหนุ่มหน้ามน คนรัสเซียในครั้งนี้ แล้วก็อยากบอกทุกคนว่าเรามาตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษกันเถอะ!