สวัสดีค่ะ
ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ คือตอนนี้หนูอยู่ปี1ค่ะ หนูเรียนแพทย์แผนไทยประยุกต์ จริงๆหนูอยากเป็นหมอค่ะ แต่สอบหมอไม่ติด เลยเลือกสอบแพทย์แผนไทยประยุกต์ ก่อนเข้ามาหนูคิดว่าหนูชอบการเป็นแพทย์แผนไทยค่ะ หนูอยากรักษาคนด้วยสมุนไพร อยากทำให้การรักษาพื้นบ้านของเราถูกยอมรับมากขึ้น ปล.นิดหนึ่งนะคะ ส่วนตัวหนูมองว่าแพทย์แผนไทยกับแพทย์แผนไทยประยุกต์มีสายงานที่คล้ายหรือใกล้เคียงกันมาก หนูขอพิมพ์โดยที่ใช้คำว่าแพทย์แผนไทย แทนแพทย์แผนไทยประยุกต์โดยถือว่าเหมือนกันไปเลยนะคะ
พอเข้ามาจริงๆ ถึงปี1จะเรียนพื้นฐาน แต่หนูฟังจากอาจารย์ในคณะ แล้วก็รุ่นพี่พูดแนะนำแนะแนวทางแล้ว หนูรู้สึกลังเลค่ะว่าหนูชอบการเป็นแพทย์แผนไทยจริงๆรึเปล่าโดยที่
1.หนูเริ่มคิดว่าการที่คนจะรักษาด้วยสมุนไพรไม่ต้องมาโรงพยาบาลก็ได้ รักษาด้วยตัวเองที่บ้านก็ได้ เพียงแค่รู้สูตรยาซึ่งเดี๋ยวนี้ก็มีการตีพิมพ์สูตรยาสมุนไพรเป็นหนังสือออกวางขายมากมาย
2.คือการสอบใบประกอบวิชาชีพแพทย์แผนไทยใครก็ไปสอบได้ แค่ท่องๆจำๆแล้วไปสอบให้ผ่านก็พอ นั่นหมายถึงการที่ใครจะเป็นแพทย์แผนไทยก็ได้ถูกต้องมั้ยคะ?
3.ก็คือหนูรู้สึกว่าปัจจุบันคนยังไม่เปิดใจยอมรับแพทย์แผนไทยเป็นหมอ ซึ่งตรงนี้หนูรับไม่ได้ค่ะที่จะมีเพียงคนในสาขาวิชาชีพหรือสายงานเดียวกันยอมรับว่าหนูเป็นหมอ เหมือนหนูอยากเข้ามาทำให้คนยอมรับ แต่คนที่หนูอยากให้เค้ายอมรับหนูกลับไม่เปิดใจ หนูรู้สึกแบบนี้อะค่ะ
ตอนนี้เลยมีความคิดที่อยากจะซิ่ว คือตอนนี้หนูสับสนมาก ไม่รู้ว่าตัวเองชอบสิ่งที่กำลังเรียนมั้ย ควรซิ่วหรือเปล่าด้วยเหตุผลที่หนูมีอะค่ะ
เลยอยากปรึกษาและขอคำแนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆทุกคนว่า
1.ด้วยความคิดที่หนูมีหนูเหมาะกับการเป็นแพทย์แผนไทยมั้ยคะ?
2.จากเหตุผลต่างๆที่กล่าวมาหนูควรซิ่วรึเปล่า?
3.แพทย์แผนไทยนี่จบมามีงานรองรับเยอะแค่ไหนคะ? จากที่หนูฟังมาหนูรู้สึกว่างานที่มีไม่สามารถรองรับกับจำนวนคนที่จบมาในแต่ละปีได้ค่ะ แบบว่าเหมือนจะเยอะแต่จริงๆแล้วงานที่รองรับมีน้อยมากไม่สมดุลกับจำนวนคนที่จบออกมาในแต่ละปีค่ะ
สุดท้ายหนูแค่อยากแชร์ความรู้สึกของหนูเพื่อปรึกษาและขอคำแนะนำจากมุมมองของคนอื่นว่าคิดเห็นอย่างไร เผื่อว่าตัวหนูเองจะมีมุมมองที่แคบเกินไปค่ะ
และท้ายสุดจริงๆหนูก็ต้องขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ล่วงหน้าเลยนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกที่หนูตั้ง พยายามจะให้เกิดข้อผิดพลาดน้อยที่สุดแต่ถ้ายังบกพร่องตรงไหนก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ
ลังเลสับสน...อยากซิ่ว
ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ คือตอนนี้หนูอยู่ปี1ค่ะ หนูเรียนแพทย์แผนไทยประยุกต์ จริงๆหนูอยากเป็นหมอค่ะ แต่สอบหมอไม่ติด เลยเลือกสอบแพทย์แผนไทยประยุกต์ ก่อนเข้ามาหนูคิดว่าหนูชอบการเป็นแพทย์แผนไทยค่ะ หนูอยากรักษาคนด้วยสมุนไพร อยากทำให้การรักษาพื้นบ้านของเราถูกยอมรับมากขึ้น ปล.นิดหนึ่งนะคะ ส่วนตัวหนูมองว่าแพทย์แผนไทยกับแพทย์แผนไทยประยุกต์มีสายงานที่คล้ายหรือใกล้เคียงกันมาก หนูขอพิมพ์โดยที่ใช้คำว่าแพทย์แผนไทย แทนแพทย์แผนไทยประยุกต์โดยถือว่าเหมือนกันไปเลยนะคะ
พอเข้ามาจริงๆ ถึงปี1จะเรียนพื้นฐาน แต่หนูฟังจากอาจารย์ในคณะ แล้วก็รุ่นพี่พูดแนะนำแนะแนวทางแล้ว หนูรู้สึกลังเลค่ะว่าหนูชอบการเป็นแพทย์แผนไทยจริงๆรึเปล่าโดยที่
1.หนูเริ่มคิดว่าการที่คนจะรักษาด้วยสมุนไพรไม่ต้องมาโรงพยาบาลก็ได้ รักษาด้วยตัวเองที่บ้านก็ได้ เพียงแค่รู้สูตรยาซึ่งเดี๋ยวนี้ก็มีการตีพิมพ์สูตรยาสมุนไพรเป็นหนังสือออกวางขายมากมาย
2.คือการสอบใบประกอบวิชาชีพแพทย์แผนไทยใครก็ไปสอบได้ แค่ท่องๆจำๆแล้วไปสอบให้ผ่านก็พอ นั่นหมายถึงการที่ใครจะเป็นแพทย์แผนไทยก็ได้ถูกต้องมั้ยคะ?
3.ก็คือหนูรู้สึกว่าปัจจุบันคนยังไม่เปิดใจยอมรับแพทย์แผนไทยเป็นหมอ ซึ่งตรงนี้หนูรับไม่ได้ค่ะที่จะมีเพียงคนในสาขาวิชาชีพหรือสายงานเดียวกันยอมรับว่าหนูเป็นหมอ เหมือนหนูอยากเข้ามาทำให้คนยอมรับ แต่คนที่หนูอยากให้เค้ายอมรับหนูกลับไม่เปิดใจ หนูรู้สึกแบบนี้อะค่ะ
ตอนนี้เลยมีความคิดที่อยากจะซิ่ว คือตอนนี้หนูสับสนมาก ไม่รู้ว่าตัวเองชอบสิ่งที่กำลังเรียนมั้ย ควรซิ่วหรือเปล่าด้วยเหตุผลที่หนูมีอะค่ะ
เลยอยากปรึกษาและขอคำแนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆทุกคนว่า
1.ด้วยความคิดที่หนูมีหนูเหมาะกับการเป็นแพทย์แผนไทยมั้ยคะ?
2.จากเหตุผลต่างๆที่กล่าวมาหนูควรซิ่วรึเปล่า?
3.แพทย์แผนไทยนี่จบมามีงานรองรับเยอะแค่ไหนคะ? จากที่หนูฟังมาหนูรู้สึกว่างานที่มีไม่สามารถรองรับกับจำนวนคนที่จบมาในแต่ละปีได้ค่ะ แบบว่าเหมือนจะเยอะแต่จริงๆแล้วงานที่รองรับมีน้อยมากไม่สมดุลกับจำนวนคนที่จบออกมาในแต่ละปีค่ะ
สุดท้ายหนูแค่อยากแชร์ความรู้สึกของหนูเพื่อปรึกษาและขอคำแนะนำจากมุมมองของคนอื่นว่าคิดเห็นอย่างไร เผื่อว่าตัวหนูเองจะมีมุมมองที่แคบเกินไปค่ะ
และท้ายสุดจริงๆหนูก็ต้องขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ล่วงหน้าเลยนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกที่หนูตั้ง พยายามจะให้เกิดข้อผิดพลาดน้อยที่สุดแต่ถ้ายังบกพร่องตรงไหนก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ