เรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับเเฟนมาได้ 3 เดือนกำลังเข้าเดือนที่ 4. ผมเจอกับแฟนทางเกมส์ในอินเตอร์เน็ต และเราก็นัดเจอกัน คุยกันคบกัน ตามปกติครับ แต่เขาห่างกับผม 8 ปี ผม20 ปี แฟนผม 28 ปี. แฟนผมทำงานแล้ว แต่ผมยังเรียนยุปี 2. ย้อนกลับไปตอนแรกๆตอนประมาณ1เดือนแรก ผมย้ายมายุกับเขา เพราะ ผมรู้สึกว่า เธอคือคนที่ผมเลือกจะคบไปตลอดและจะหยุดกับคนนี้แล้วครับ. ผมไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อนมั่นใจขนาดนี้มาก่อนผมเลยเลือกที่จะไปอยู่กับเขา. เรารักกันดีมาก ลงตัวทุกอย่าง เขาจริงใจ เราจริงใจ. พออยู่กันได้1เดือน ผมปิดเทอม แล้วต้องกลับบ้าน ผมเลยต้องห่างกัน1เดือน ตอนนั้นแม้เป็นเวลาสั้นๆ อยู่ด้วยกัน1เดือน คบกันได้2เดือน แต่ผมรู้สึกรักเธอมากๆ มากจนผมแค่คิดว่าต้องห่างจากเธอ ผมนั้นกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลย ร้องออกมาแบบไม่กลัวเสียหน้าลูกผู้ชายเลย เพราะผมรักเขามากจริงๆ แล้วก็ห่างกันไป1เดือน กลับมาใหม่ ผมอยู่กับเขามาได้อีก1เดือน และผมต้องย้ายออก เพราะพี่สาวผมกลับฝึกงานที่จีนมาแล้วมาฝึกต่อที่ไทย แล้วจะเอาผมไปอยู่ด้วย ผมปฏิเสธไม่ได้เพราะแม่บังคับและผมโกหกด้วยละว่าอยู่กับน้องชายตลอด แต่จริงแล้วไปอยู่กับแฟน ผมเข้าใจว่ามันผิดนะครับ ขอละเรื่องความผิดไปก่อน อยากให้ focus ตรงเรื่องห่างกันก่อน. ต่อนะครับ,ผมต้องย้ายออกจากหอแฟนผม ละก็ไม่รุว่าจะมีโอกาสกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ไหมครับ เพราะ ย้ายมาแล้วจะกลับไปนอนด้วยคงยาก ละ ปัญหาอีกมากมาย ผมคุยกับแฟนผมไปคราวๆแล้ว เเฟนผมเป็นคนนิสัยใจร้อนและหงุดหงิดง่ายครับ ถ้าเธอโมโหเมื่อไหร่ เธอชอบเหวี่ยง และ ถ้าเธอห่างกับผมเธอจะงอแง มากๆ แล้ว จะเหวี่ยงใส่ตอนห่างกัน เมื่อก่อน มันไม่ใช่ปัญหาครับเพราะผมกลับไปเคลียปัญหากันได้แต่นี้ ผมหน้าจะไม่มีโอกาสกลับไปแล้ว ผม กลัว กลัวมาก ว่าถ้าเราทะเลาะกัน แล้วเด่วจะเลิกกัน ผมกลัวมากครับ แค่คิดก็เสียใจมากๆแล้ว ไม่อยากให้เกิดขึ้นครับ ผมรักเธอจริงๆอยากจะอยู่ด้วยกันจนถึงวันที่เราพร้อมกันทั้งคู่ละเเต่งงานกัน. แต่ผมกลัวเราจะมีปัญหากัน กลัวเรื่องเธอไปนั่งร้านชิว กลัวเราไม่อยู่ด้วยกันแล้วเธอจะนอกใจเรา กลัวเธอจะเบื่อเรา เพราะเราหาเวลาไปหาเธอไม่ได้ ผมกลัวผมจะดูแลเธอไม่ดีมากพอ ผมกลัวผมทำเต็มที่แล้วเเต่มันยังไม่พอแล้ว เธอเจอคนที่ดีกว่าแล้วไปจากเรา ผมกลัวไปหมดครับ กลัวการจากลา กลัวการมีปัญหา กลัวที่จะไม่ได้ยุด้วยกัน กลัวที่จะเลิกรากันไป ในหัวผมตอนนี้เครียดไปหมด เหมือนมันจะเป็นทางตัน ผมไม่รู้จะทำยังไงดีหาทางแก้ไม้ได้. ผมอยากให้คนที่เข้าใจปัญหาผมหรือพอจะช่วยได้อยากให้ช่วยหน่อยครับ ผมเป็นมีปัญหาอะไรชอบเก็บไว้คนเดียว แต่ ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วครับ ผมรู้สึกอึดอัดมาก ที่ต้องเก็บไว้ ผมรู้ทางผมไม่หาทางออกเด่วมันจะเกิดการเลิกรากันไปจริง ผมคงเสียใจมากๆ ผมอยากรักเธอไปนานๆ ผมให้เธอรู้สึกโชคดีที่สุดที่ได้ผมเป็นแฟน อยากให้ชีวิตเรา2คน ไม่ห่างกันไปไหน รักกันไปอย่างนี้จนถึงเวลาที่มันเหมาะสม นั้นละครับผมอยากให้ถึงวันนั้นครับ ช่วยผมหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ ผมได้ระบายไปส่วนหนึ่งก็ค่อยเริ่มดีขึ้นละครับ ขอบคุณครับ