เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเด็กๆเราเป็นคนค่อนข้างเงียบๆไม่ค่อยมีเพื่อนไม่ค่อยคุยกับใคร(หรือไม่ก็ไม่ค่อยมีใครอยากคุยด้วย5555)อะค่ะ (จริงๆตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่นะ) อยู่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ ที่บ้านก็เป็นลูกคนเดียวด้วย เลยค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงมาก พอขึ้นม.ต้น  ปฐมนิเทศน์ก็ยังไม่ค่อยมีเพื่อนเลย จริงๆในห้องมีเพื่อนจากรร.ประถมเยอะมากนะคะ แต่เราไม่มีเพื่อนที่สนิทจากประถมเลย แล้วเราก็ได้คุยกับเพื่อนผช.คนนึง สมมติว่าชื่อเอนะคะ เอตอนแรกที่เรารู้จักเป็นเด็กผช.ตัวเล็กๆ น่ารักๆ พูดน้อย เรียบร้อย มาจากต่างจังหวัดมาอยู่หอพัก ไม่มีเพื่อนเลยเหมือนกัน ตอนนั้นเราลึกๆคือดีใจมากเลยค่ะ ปกติเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนคบ นั่งคนเดียวหลังห้องประจำเลย เรานั่งข้างกันตลอดเลยทำงานก็ทำงานคู่กัน เขาเก่งศิลปะแล้วก็พวกงานฝีมือ บางทีก็มีทำให้เราเพราะศิลปะเราแย่มาก เราเก่งคณิต ก็สอนเขา ตอนนั้นเป็นช่วงที่ดีมี่สุดในชีวิตช่วงนึงเลยค่ะ รู้สึกว่าเรามีเพื่อนมีคนให้กลับบ้านมานั่งคุยmsn 5555 มีคนให้เช่าว่าวันนี้รู้สึกยังไงบ้าง มีคนให้ฟังmp3ใส่หูฟังกันคนละข้างแล้วลอกการบ้านไปด้วย555 เราสนิทกันเรื่อยๆ ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ความใกล้ชิด  เราเริ่มมีความรู้สึกว่าเราชอบเอ แต่ไม่เคยแสดงออกนะคะ มีวันนึงเราก็ลองถามเอดูว่าแกเป็นเกย์ป่าวเนี่ย มันบอกว่ามันเป็นเกย์นะ ตอนนั้นรู้สึกใจสั่นมาก อกหักครั้งแรก อยากจะร้อง จริงๆก็รู้แหละว่าเป็นเกย์ แต่ในใจลึกๆมันก็แบบชอบไปแล้วอะ แต่ก็พยายามไม่แสดงออก อะไรก็คบแบบเพื่อนไปนะ จนหลังๆมันก็ดูแมนขึ้น แต่ก็ยังหวานอยู่นะ
บอกไม่ถูกอะ เราสนิทกันดูออกว่ามันดูเป็นสุภาพบุรุษขึ้น 5555 ทำงานช่างด้วยกะนมันก็หั่นไม้ให้อะไรแบบนี้ปกติเราทำเองงานถึกๆ555 คือเอเป็นคนตัวเล็กมากอะค่ะ เล็กกว่าเราอีกในตอนนั้น (แต่ตอนนี้สูงกว่าเราละ)
เราก็แกล้งถามแบบขำๆว่าแกเป็นเกย์จริงๆเหรอ เอตอบกลับมาว่า มันเป็นไบ (เราถามบ่อยมากกว่าจะตอบ)/บอกตรงๆตอนนั้นไม่รู้ว่าไบคืออะไร555 กลับมาถามแม่ที่บ้าน ถึงรู้ว่าอ๋อคือชอบทั้งญช ตอนนั้นก็งงๆว่าเป็นยังไงนะชอบได้ทั้งญชเนี่ย แต่รู้สึกว่าเรากลัวนะ ก็ยังไม่กล้าคิดว่าชอบพยายามตัดใจ เอดูเป็นคนหวานๆมากๆ เราก็ เรากับเอก็คบกันแบบนี้จนม.3 ในใจก็พยายามคิดกับเอแค่เพื่อนตลอด เราสอบได้ไปเรียนม.4ที่กทม.ตอนนั้นก็ดีใจนะแบบว่าได้ไปเรียนโรงเรียนที่เราฝันไว้ตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ยังรู้สึกว่าเสียใจอยู่เหมือนกันที่จะไม่ได้เจอกัน จำได้ว่าวันปัจฉิม เราก็เอไม่ได้เข้าไปในงานด้วยแหละ แอบออกมาเดินเล่นกันในโรงเรียน2คน ตอนนั้นเหมือนแหกกฎอะ มีความสุขมาก แอบเดินไปตึกนู้นนี้ นั่งในห้องว่าง ซื้อขนมมานั่งกินกัน คุยกันเรื่องย้ายโรงเรียนมันไม่ได้ซึ้งอะไรนะแบบเพื่อนขำๆ แต่เราจะร้องยังไงไม่รู้ พอเราขึ้นม.4 เราก็ยังมีติดต่อกับเอในแชทอยู่แต่ไม่บ่อยนัก เราบอกตรงๆว่าเริ่มมีกลุ่มเพื่อนตอนนั้นดีใจมากที่มีกลุ่มเพื่อนเยอะแบบนี้ คิว่าตอนนั้นตัดใจจากเอได้แล้วแหละ จนเราไม่ได้คุยกับเออีกเลย มันก็ดูไม่แปลกเนอะ แต่พอเราจบม.ปลาย เราสอบเข้ามหาลัยได้คณะเดียวกับเอ เราก็เริ่มสนิทกันเหมือนเดิม ความรู้สึกเดิมๆมันกลับมา ตอนนั้นเอคบกับผช. เราก็ยังแอบชอบเออยู่ ไปไหนมาไหนด้วยกันแฟนเอ เอ อยู่บ่อยๆ เราไม่เคยมีแฟนเลยนะในชีวิตนี้ 55555555555555555 #ในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่  จนวันนึงเอจับได้ว่าแฟนมีคนอื่น เสียใจมากกก เราก็เป็นห่วงกลัวมัยจะฆ่าตัวตาย ก็ดูแล ไปนอนคอนโดเป็นเพื่อน แต่ไม่ได้นอนห้องเดียวกันนะ กลัวใจตัวเอง 5555 ลืมบอกไป เอเป็นเพื่อนคนเดียวที่รู้ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร กินอะไรได้ไม่ได้(เราเป็นภูมิแพ้ แพ้มันทุกอย่าง 5555) ซึ่งบางอย่างพ่อแม่ยังไม่รู้เลย เราอยู่เป็นเพื่อนเอซักเดือนนึงมั้ง แล้วเอมาบอกกับเราว่ามันคิดกับเราเกินเพื่อน เราก็ช็อคมากกก เราก็บอกว่าเราก็ชอบมันเหมือนกันนะรู้สึกดีอะไรแบบนั้นแล้วก็เล่าความรู้สึกทั้งหมดให้ฟัง  มันขอเราว่าเป็นกันไหมมัจะเลิหหมดเลยจะไม่ชอบเกย์อีก  เราเลยขอกลับมาคิดก่อน จนตอนนี้ประมาณเดือนนึงละ ยังคิดไม่ได้ กลัวว่ามันจะเป็นไปได้จริงๆเหรอ

ปล.เอไม่เคยมีแฟนเป็นผญเลย