สวัสดีค่ะ ! ช่วงนี้หนูก็วุ่นๆกับการเรียนอย่างหนัก เครียดด้วย เรื่องนู่นนี่ ยิ่งเรื่องเรียนต่อมัธยมปลาย ก็มีอยู่หลายคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ว่าเกินไปเปล่า ?
เรียนต่อม.ปลาย ทำเป็นเครียด ที่หนูเครียด ก็เพราะว่าไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถสอบสายวิทย์ได้รึเปล่า? อีกอย่าง เวลาอ่านหนังสือน้อยมาก ทำแต่การบ้านค่ะ
พยายามแบ่งเวลามาอ่านสักนิดตอนคาบว่างในห้องเรียน เกรดที่ผ่านมา ก็อยู่กลางๆค่ะ ไม่ต่ำกว่า 3.50 ก็มีอยู่ช่วงนึง ที่เกรดวิชาคณิตตกไปเกรด 2 มันก็เครียดก็ตรงนี้นี่ล่ะค่ะ กลัวเกรดรวมกันแล้วไม่ถึง 3.00 สภาพแวดล้อมในการอ่านหนังสือก็ไม่เป็นใจเท่าไหร่เลย เวลาเครียดก็พยายามไปเล่นกีฬา ฟังเพลง เล่นดนตรี ก็ช่วยได้ช่วงนึง แต่ไอช่วงที่ใกล้ๆสอบนี่ลุ้นมากค่ะ อนาคตอยู่ที่ม.4 ว่าถ้าหนูสอบสายวิทย์ได้ ก็สำเร็จไป 20% หนูว่าจะขอโควต้าเรียนต่อม.4 ที่โรงเรียนเดิม แต่แม่หนูจะกลับบ้านไปภาคกลาง หนูเลยจำเป็นต้องย้ายโรงเรียนตาม ตอนนี้หนูอยู่กระบี่ค่ะ ม.3 แล้ว เทอม1 ก็ใกล้จะจบลงด้วย ...
หนูอยากเป็นเภสัชกร หนูวางแผนอนาคตไว้หมดแล้ว แต่ยังไงมันก็เดาไม่ออกว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างที่เราตั้งความหวังไว้หรือไม่? อยากจะไปสอบโรงเรียนดังๆ ก็ไม่มั่นใจตัวเองซะงั้น สังคมที่หนูเรียนอยู่ มันไม่ได้เป็นสังคมที่พากันเรียนหรอกค่ะ แต่เป็นสังคมที่แข่งกันเรียน เพราะห้องหนูขึ้นชื่อว่าห้องโครงการวิทย์-คณิต ทุกคนต้องเอาตัวเองให้รอดก่อนเสมอ เพื่อนที่มีอยู่บางคนก็ไม่ได้เรียนจริงๆ หนีเรียนก็มีค่ะ แต่เรียนเก่งพอสมควรเลย เกรดไม่ตกกัน หนูอายุ 14 เอง มาเรียนม.3 นี่ยากอยู่ล่ะค่ะ แต่ต้องพยายามให้มากกว่าเพื่อนอยู่แล้ว
มีพ่อแม่เป็นกำลังใจอยู่ ก็เลยไม่คิดจะทำอะไรที่ให้ท่านต้องผิดหวัง เคยคิดนะคะ ที่จะกินยาตายเหมือนในหนัง นิยาย 55 แต่พอมาคิดดูดีๆ พ่อแม่ตั้งใจให้เราเกิดมาแล้ว ก็ต้องอยู่ทดแทนบุญคุณท่านตลอดชีพให้ได้ค่ะ
#ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกันนะคะ #ระบายเฉยๆนี่ล่ะค่ะ