สวัสดีค่ะ
เมื่อเดือนมิถุนายน
ชีวิตวุ่นวายตั้งแต่เดือนมิถุนายนค่ะ เริ่มจาก ไปงานวันเกิดครบ60ปีของพ่อสามี
พ่อมีนามว่า “ฮิโรชิ”
โค้ดเนม “บอสใหญ่”
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ตอนนางสุโดว์คลอดลูก ถามไปว่าอยากให้ลูกเรียกพ่อว่า “ปู่” ไหม
พ่อบอกว่า “ไม่เอาอ่ะ แก่ไป เรียกว่า บอส ละกัน”
……
ถ้าใครมาเห็นรูปพ่อตอนหนุ่มๆ บอกว่าอยู่แก๊งซ์ยากูซ่ากูก็เชื่อ
แม้แต่ลูกตัวเองยังนินทา
เคยคุยกันเรื่องปาจิงโกะ ว่าทำไมคนญี่ปุ่นต่อแถวเบียดเสียด เหม็นบุหรี่ไปเล่นปาจิงโกะกันจังเลย
เฮียบอกมาว่า “เมื่อก่อนปาจิงโกะสกปรกกว่านี้อีก คนที่ไปเล่นปาจิงโกะ มีแต่พวก อันทพาล นักเลง กริ๊บกริ๋วนะ”
นางสุโดว์ “หรอๆ”
เฮีย “ดูพ่อเราเด่ะ เห็นหน้าอย่างงี้ ดูเป็นคนดีหรือไง”
เออๆๆ ด่าพ่อตัวเองอยู่นะ
เออๆๆๆๆ ส่วนดิฉันก็เอาพ่อแกมานินทาต่อไง
ที่ญี่ปุ่น ครบ60ปี มีฉลองใหญ่ค่ะ (เหมือนจีนอ่ะ)
เรียกว่า 還暦　かんれき　คันเรกิ วันเกิดครบรอบ60ปีค่ะ
แต่เขาจะใส่ชุดสีแดงนะคะ เรียก 赤いちゃんちゃんこ อาไก๊จังจังโกะ
ตามภาพเลยค่ะ นางสุโดว์หามาจากในเนท ไม่กล้าลงรูปบอสใหญ่ค่ะ
นายกอาเบะตอนครบ60ค่ะ ใส่กันอย่างงี้



มันก็มีขายทั่วไปนะคะ ชุดแดงสำหรับฉลอง60ปี
มีตั้งแต่ราคาย่อมเยา 2-3พันเยน กะใส่แค่วันนี้วันเดียว วันต่อไปแม่งกลายเป็นผ้าขี้ริ้วถูบ้านชัวร์
จนไปถึงราคาหลายหมื่นเยนค่ะ อ้างสรรพคุณกันไป
เนื้อผ้ากิโมโน ทอกี่เส้นๆ นุ่มนิ่ม มีลายนกกระเรียนกำลังกางปีกทยานบินขึ้นฟ้าโน้นนี่นั่น
เอาที่สบายใจค่ะจะใส่ราคาไหน แกก็ใส่แค่วันนี้วันเดียวแหละฟะ

ครบ60ปีของคนญี่ปุ่น
เหมือนฉลองวันเกิดแหละค่ะ แต่เป็นปีที่พิเศษหน่อย
บ้านสุโดว์เรียกรวมครอบครัวกันเลยทีเดียวค่ะ
เมื่อสมัยก่อนโน้นนนนนน แค่มีอายุครบ60ปีก็ถือว่าเก่งเว่อร์ อายุยาวเว่อร์ มันต้องฉลอง
แต่เดี๋ยวนี้ปกติค่ะ
อายุ60ปีแล้ว หน้าที่การงานก็มาถึงจุดสบายๆมั่นคงแล้ว ลูกก็แต่งงานมีหลานให้อุ้ม
จะแฝงความหมายแนวๆ "ลำบากอดทนมาตลอด ต่อจากนี้ก็สบายๆใช้ชีวิตอย่างที่ใจต้องการบ้างนะ"
ดูตัวอย่างของบ้างนางสุโดว์ได้เลยค่ะ
พอคุณพ่อสามี ผ่อนบ้านหมด ลูกทั้ง2คนก็แต่งงานออกไปแล้ว
คราวนี้พ่อกับแม่สามี FREE STYLE กันไปค่ะ เที่ยวออนเซนทุกอาทิตย์ ซื้อรถใหม่ด้วย เงินสดฟาดไป เซลล์ขายรถออกรถให้แทบไม่ทัน
เห็นแบบนี้นางสุโดว์เสียดาย อยากให้เก็บไว้ให้ช่วยนางสุโดว์ผ่อนบ้านบ้าง แต่เงินของเขาค่ะ เขาทยอยเก็บ ทำงานกลับบ้านดึกๆดื่นๆทั้ง2คนผัวเมีย เป็นรางวัลชีวิตกันไปค่ะ

ส่วนของขวัญที่ให้ ไม่กำหนดว่าต้องเป็นอะไรๆ ส่วนใหญ่จะเป็นของขวัญมีราคานิดนึง
ให้ไว้เป็นที่ระลึกค่ะ ราคาประมาณๆ2หมื่นขึ้นไป
(อันนี้ ประมาณนะคะ แล้วแต่ฐานะค่ะ จะให้มากกว่านี้ก็ได้ค่ะ)
(จะแพงหน่อยแต่หารกันหลายคนก็ได้ค่ะ ตามใจอยากได้เลยค่ะ)
**ไม่ควรเป็นของที่ดูแก่ๆ สึทึมๆค่ะ แบบว่า สีคนแก่ใช้อ่ะค่ะ วันเกิดครบรอบ60ทั้งที ของเป็นของที่เห็นแล้วสดใสๆค่ะ

ถ้าจัดปาร์ตี้กันที่บ้าน ก็อยากให้อะไรก็ให้กันได้เลยค่ะ
แต่ถ้าจัดปาร์ตี้กันที่ร้านอาหาร ตามมารยาทเจแปนนีส ควรเลือกของที่หิ้วกลับไปได้ ไม่ลำบาก
(คำนวนด้วยค่ะ ว่ากลับบ้านด้วยรถไฟ รถบัส หรือแท๊กซี่ ยิ่งถ้ากลับรถไฟ กรุณาอย่าใหญ่ ไม่งั้นคนขึ้นรถไฟข้างๆจะมองด้วยสายตาเย็นชาค่ะ)
(แบบ พวกแกแบกอะไรกันมา เบียดที่ฉันยืน)

เวลายื่นก็อวยพรกันตามปกติค่ะ
เช่น 今までありがとう。これからも元気でね！
ที่ผ่านมาขอบคุณมากมายค่ะ ซึ้งค่ะ ขอให้แข็งแรงๆ อยู่ด้วยกันนานๆนะคะๆๆๆ
อะไรประมาณนี้ค่ะ
ส่วนบ้านสุโดว์ จัดปาร์ตี้กันที่บ้านค่ะ
ของขวัญให้พ่อไม่ใหญ่เลยค่ะ
ซื้อเตียงให้ ฟูกอย่างดี เพียงแค่กายสัมผัสกับฟูก หลับสนิท
นางสุโดว์เห็นราคาที่พี่สาวส่งมาเก็บตังส์
นับศูนย์อยู่หลายรอบ ทำไมมันเรียงกันเยอะงี้ฟะ
(เถอะค่ะ นานๆที พ่อครบ60ปีครั้งเดียวค่ะ เคารพรักคุณพ่อค่ะ)

แน่นอนค่ะ ไม่พลาดค่ะ ปาร์ตี้วันเกิดพ่อ น้องชายสุดที่รักของป้าแมรี่ ไม่ต้องเชิญ ป้าก็มาค่ะ
ป้าบอกว่า ป้าจำไม่ได้แล้วว่าป้าฉลอง60ปีไปเมื่อไหร่ แต่จะให้ฉลองพร้อมฮิโรชิเลยก็ได้นะ
อืมมมมมมมม ถ้าแฟนคลับป้ามาเห็นป้าตอนนี้ อาจจะนึกว่าป้าฉลอง60ปีเป็นรอบที่2ก็ได้นะ
สีบไปสืบมา ป้าบอกมาเองค่ะว่าป้าแค่อายุ64เองงงงงนะ แต่ยังวัยรุ่นเหมือน 46
ป้า…เล่นมุขกริบตั้งแต่เข้าบ้านเลยนะนี่
นี่ป้าแอบกินเบียร์มาก่อนปาร์ตี้เริ่มชัวร์
ป้ามาก่อนปาร์ตี้หลายชั่วโมงเลยค่ะ ป้าบอกว่า “วันนี้ป้าจะมาทำอาหารให้ยูว์ริกิน”
.
.
.
ยูว์ริ
.
.
.
ลูกดิฉันนีหว่า
ป้าไม่ยกเว้นแม้กระทั่งเด็กทารกค่ะ
อ่านมาถึงจุดนี้หลายคนอาจจะเกิดอาการงงว่าทำไมทำไมทำไมไม่มีใครห้ามป้าเลยหรือไงนะนะนะนะ
ไม่มีค่ะ
เนื่องจากป้า ทำงานอยู่ เนอสเซอรี่ ตำแหน่ง “แม่ครัว”!!!!!!!!!!
((ประกาศๆ คนไทยคนใดอาศัยอยู่เขตคามากูระ โปรดระวังเนอสเซอรี่ของท่านไว้ด้วย ก่อนฝากลูก กรุณาไปดูป้าโรงอาหารก่อนว่าอายุ64ตัวเล็กกระทัดรัดผมสั้นตาเฉี่ยวๆหรือไม่ ถ้าใช้โปรดพิจารณาใหม่อีกรอบ))
เคยถามป้าว่า เด็กสุดๆที่รับดูแลนั้นอายุเท่าไหร่
ป้าบอกว่า เนอสเซอรี่ที่ป้าทำงานอยู่ รับตั้งแต่6เดือนเป็นต้นไป
((จริงค่ะ ส่วนใหญ่พอหมดวันลา ผู้หญิงที่ไม่ได้ลาออกจากงานก็ต้องหาเนอสเซอรี่เผื่อฝากลูกแล้วตัวเองก็ไปทำงาน บางเนอสเซอรี่ก็เปิด24ชั่วโมงเลยค่ะ))
ป้ายังบอกมาอีกว่า “เนี่ยยยยยยย เด็กๆทุกคนน่ารักน่าชังทั้งน๊านนนนนน ไม่รู้ว่าทำไม๊ทำไมต้องมาฝากเลี้ยงด้วย แม่ๆทำไมไม่เลี้ยงเองนะ วัยกำลังน่ารักสุดๆ”
.
.
ทำไมนะหรอ
เพราะเขาไม่รู้ว่าป้าทำงานเป็นแม่ครัวอยู่ที่นี่ไงล้าววววววววววว
ถ้าเขารู้เขาคงเลี้ยงกันเองอ่ะนะ
เอาหละ กลับมาเรื่องป้าสอนทำอาหารต่อดีกว่า
ป้าบอกว่าให้นางสุโดว์ดูไว้เลยนะ จะได้จำไว้ กลับไปทำให้ยูว์ริกินนะ รับรองยูว์ริกินวันนี้นะ ต้องติดใจอยากกินอีกแน่นอน
นางสุโดว์เห็นแววตามั่นใจของป้าแล้ว อยากจะโกหกมากมายว่ายูว์ริกินข้าววันละมื้อ กินมื้อเช้ามื้อเดียวค่ะๆๆๆๆๆๆๆ ป้าไม่ต้องลำบาก
ป้าเป็นคนละเอียด พิถีพิถันในวัตถุดิบ ป้าไม่ใช้พวกผงสำเร็จรูป ป้าเริ่มจากทำน้ำซุปค่ะ แช่สาหร่ายวากาเมะไว้1คืนแล้วเอาน้ำนั้นไปต้มเดือด ใส่ปลาโอขูดลงไปให้พรึ่บๆ ระหว่างรอน้ำเดือด ป้าเดินไปถามแม่ของโทโมะว่า “แช่เหล้าบ้วยไว้ที่ไหนจ๊ะๆๆๆๆ”
ป้าแมรี่ไม่เปลี่ยนไปค่ะ ป้าคงคอนเซปเดิมค่ะ ป้ากินเหล้าไปทำอาหารไปค่ะ
แล้วป้าก็ต้มแครอท เอาไก่ออกมาสับๆ ป้าบอกว่า เด็กทารกอย่างยูว์ริ ไม่ต้องปรุงไรมาก แต่ก็ปรุงแบบผู้ใหญ่นะ แต่รสอ่อนๆหน่อย ประมาณว่าพอทำอาหารให้ยูว์ริเสร็จแล้วก็เอาที่เหลือมาปรุงเพิ่มเสิร์ฟเป็นอาหารผู้ใหญ่กินได้ นางสุโดว์จะได้ไม่เหนื่อยนะ
เริ่มจากผัดไก่สับๆ ใส่แครอทที่ต้มไว้ ใส่โชยุนิ๊ดดดดดเดียวพอ ใส่มิรินนิ๊ดดดดดเดียวพอ (มิริน หวานๆค่ะ บางคนบอกว่ามันคือเหล้าหวาน แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ถ้าทำอาหารญี่ปุ่น อยากให้มันหวาน ใส่มิรินค่ะ)
แล้วก็ใส่”เหล้า”
เหล้าในที่นี่คือเหล้าสำหรับทำอาหารค่ะ ถ้าไปซุปเปอร์มาร์เก็ตที่เจแปน จะเขียนไว้เลยว่า “เหล้าทำอาหาร”
แต่คนนี้คือป้าแมรี่ค่ะ
ป้าหันมาอธิบาย “เนี่ย ปกติ เขาก็ใส่เหล้าทำอาหารกันนะ”
นางสุโดว์ “ค่ะๆ”
ป้าแมรี่ “แต่เดี๋ยวแนนจังจะลำบากนะ ต้องไปหาซื้อเหล้าทำอาหารอีกนะ”
นางสุโดว์ “อาฮ่ะๆ”
ป้าแมรี่ “ใช้เหล้าที่เราดื่มกันนะแหละ”
นางสุโดว์ “………..”
ยังไม่ทันทำหน้ามึนใส่ป้าแมรี่ ป้าก็คว้าเหล้าญี่ปุ่นเทใส่หม้ออาหารค่ะ
ป้ายังว่างมาอธิบายต่อว่า “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเปิดไฟแรงๆ แอลกอฮอล์ก็บินหายหมดแระ ยูว์ริไม่เป็นไรหรอกนะ กินได้ๆ”
.
.
.
นางสุโดว์ไปซื้อเหล้าทำอาหาร ไม่ลำบากนะป้า
ไม่ใช่ทุกบ้านมีเหล้าติดบ้านเหมือนป้านะ
นี่ป้าเมาป่าวเนี่ย
ป้าแมรี่หันมาย้ำ “ป้าไม่เมา แต่ดันวางเหล้า(ของตัวเอง)ไว้ข้างเตา ไปใส่น้ำแข็งเพิ่มดีกว่า”
นี่ขนาดป้าบอกว่าวันนี้ป้าดื่มนิดเดียวพอ เพราะว่าพรุ่งนี้ป้าทำงาน เดี๋ยวป้ามึน
แล้วเดือนหน้า (เดือนกรกฎา) มีวันหยุดยาวต่อกัน3วันนะ
ทุกคนเลยตกลงกันว่าจะมาปาร์ตี้บ้านใหม่ของนางสุโดว์ค่ะ
(เพิ่งซื้อบ้านค่ะ ยังไม่ทันย้ายเข้า ป้าชวนปาร์ตี้แล้วค่ะ)
ทุกคน
(พ่อ แม่ พี่สาวโทโมะ สามีพี่สาวโทโมะ)
ทุกคนก็คุยกันว่าจะจองโรงแรมแถวๆสถานีรถไฟ จะนั่งชินคันเซ็นมาด้วยกันนะๆ
สรุป อาหารสูตรนี้ ยูว์ริกินคำเดียวแล้วบ้วนทิ้งค่ะ
แล่บลิ้น ทำหน้าตาแหวะเว่อร์
เด็ก…ไร้เดียงสานะคะ ป้าห้ามโกรธ
สรุปอีกรอบ อาหารจานนั้น สุดท้ายยยยยยยย นางสุโดว์เป็นคนรับผิดชอบค่ะ อร่อยนะ แต่ไม่ควรมาอยู่ในครัวกับป้านะ
ปล. ไอ้ที่ทุกคนจองโรงแรมจะมาปาร์ตี้บ้านสุโดว์อ่ะ ป้าแมรี่บอกว่า “ป้าไม่จองโรงแรมนะ”
ปล.อีกรอบ ไอ้ที่ป้าบอกว่าป้าไม่จองโรงแรมอ่ะ เพราะว่า ป้าแมรี่จะมาค้างบ้านนางสุโดว์ไงล้าวววววววววววว โอ้วววววววว กรี๊ดดดดดดดดด ยังไม่ทันได้นอนบ้านด้วยเองเลย ป้าจะมานอนด้วยแร้นนนนนนนนนนนนนนน งืมมมมมมมมมมม
ปล.รอบสุดท้าย โปรดติดตามป้าแมรี่ตอนต่อได้เลยค่ะ เอปิโฉดของป้า ไม่มีทางจบง่ายๆค่ะ

ใครไม่เคยอ่านป้าแมรี่สอนทำอาหาร ตามด้านล่างเลยค่ะ
ประสบการณ์แม่บ้านเจแปน โดยนางสุโดว์ // **นิวเยียร์ที่บ้านสุโดว์ ตอนป้าแมรี่สอนทำอาหาร** http://ppantip.com/topic/33550999
ประสบการณ์แม่บ้านเจแปน **ตอน นิวเยียร์บ้านสุโดว์ วันจริง!!** http://ppantip.com/topic/33564436

พูดจาเรียบร้อยขึ้นไหมคะๆๆๆๆ
เผื่อใครอยากอ่านกันแบบกันเองๆ คิดกันว่าเราสนิทกัน จัดได้ที่เฟสบุ๊คนะคะ https://www.facebook.com/mrs.sudoinjapan

ขอบคุณค่ะ