...บางครั้งคนเราก็วิ่งไขว่คว้าหาความสุข โดยที่เราไม่เองก็ไม่รู้ว่าความสุขนั้นอยู่ที่ไหน

เราอยากมีบ้าน อยากมีรถ  ซึ่งสุขแบบนั้นเราหาได้ไม่ยาก

เพียงแต่เราตั้งใจทำงาน เก็บหอมรอมริบ ขยัน ประหยัด อดทน[

ใช้เวลาไม่นานเราก็จะได้สิ่งที่เราต้องการ แต่พอเรามีสิ่งเหล่านั้นแล้ว

เราก็สุข แต่เป็นสุขกาย เราถามตัวเองว่า แล้วทำไม เราขาดอะไรไป

ทั้งที่ เราก็ไปวัดทำบุญทำทานตามสมควร เราไปทำบุญทุกวันพระ

หรือที่เราทำไปมันเป็นแค่หน้าที่ เป็นสิ่งที่เราเคยทำมาตั้งแต่เด็ก เลยกลายเป็นความเคยชิน

ตอนเด็กเราเคยไปวัดกับย่า พอย่าเสียเราก็ยังไปวัดเหมือนเดิม แม่บอกเอาข้าวไปให้ย่ากินที่วัด

พอเราไปวัดเราก็สุขใจ อบอุ่น เพราะเราคิดว่าย่าคงรอกินข้าวจากเรา และเราคิดว่าย่ามองดูเราอยู่.../center]