สวัสดีคะเพื่อนๆพันทิปทุกคน
ตอนนี้เรามีปัญหาที่คิดไม่ออกซะทีว่าจะเอายังไงดี เครียดมากคะ
ก่อนอื่นต้องเล่าให้ฟังก่อนว่า...เราเป็นคนมีครอบครัวมีลูกแล้วด้วยคะและเรากับสามีแยกกันอยู่ เพราะเราทำงานคนละที่ เรามาทำงานอยู่ที่กทม.อยู่กับพ่อแม่ ส่วนแฟนทำงานอยู่ตจว.อยู่กับพ่อแม่เค้า ส่วนลูกอยู่กับเค้าที่ตจว.ด้วย ด้วยความที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนานก็เกือบ2ปีแล้ว แต่เราจะกลับตจว.ทุกเทศกาลและทุกโอกาสที่หยุดยาวได้ พอเรากลับไปเรามีความรู้สึกว่าความรู้สึกที่เรามีให้เค้ามันไม่มีแล้ว แม้กระทั่งความรักเราก็รู้สึกได้ว่ามันหมดแล้ว แต่ที่เราอยู่ทุกวันนี้เพราะเราห่วงลูกเราไม่อยากให้เด็กมีปัญหา ตอนนี้เค้าให้เวลาเรา1เดือนเพื่อเคลียงานที่กทม.แล้วกลับไปยุกับเค้า พอเราบอกว่าเราต้องสอนงานคนเข้าใหม่ก่อน เพราะจะให้เราออกเลยก็ไม่ได้เพราะเจ้าของบริษัทเป็นเพื่อนกับแม่เรา...(มันน่าเกียจ)และดูไม่มีความรับผิดชอบ
แต่เค้าไม่เข้าใจเรา "เค้าบอกอยากกลับก็กลับ ไม่อยากก็ไม่กลับ อยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับ " พอพูดมาหลังจากนั้นเค้าก็พูดไม่ดีกับเราเลย
ก่อนหน้านี้เค้าบอกว่า "ถ้าเดือนนึงไม่กลับก็เลิก ถ้าจะเอาลูกลงมาเรียนกรุงเทพก็เลิก ถ้าเราทำแบบนั้นแสดงว่าเราไม่นึกถึงเค้าเลย"
**ถ้าถามใจเรา เราไม่อยากกลับ เราอยากเอาลูกมายุกทม.กับเราเลย เพราะเค้าไม่เคยคิดที่จะทำครอบครัวให้ดีขึ้น เค้าอยากอยู่แบบนี้ที่ทำงานกินเงินเดือนไปทุกเดือน ไม่อยากได้อะไร ไม่คิดจะทำชีวิตให้ดีขึ้น ซึ่งเราอยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้ ไม่ต้องคอยไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น**
(เค้าพูดแล้วว่าไม่อยากให้เรามีอนาคต กับมายุกับเค้าที่ตจว.เถอะ) ซึ่งเราเคยอยู่กับมาแล้วปีกว่าที่ตจว.ถ้าเรายุได้เราจะมาทำงานที่กทม.ทำไม แต่แม่เค้าแล้วก็ตัวแฟนเค้าบอกว่าจะเรียนทำไมลูกก็มีแล้ว แต่สำหรับเราเราอยากเรียนเพื่อจะได้งานดีๆเพื่อจะเลี้ยงลูกได้ไม่อยากให้เค้าลำบาก(คิดไม่เหมือนกัน)ตอนนี้เราจบ ปวส. เราไปสัมภาษณ์จนผ่านแต่สุดท้ายก็ต้องไปดรอปไว้
***เราต้องออกจากงาน(เพื่อไปยุกับเค้า) เราลงเรียนไว้ก็ต้องไปดรอป(เพราะเค้าไม่ให้เรียน) เค้าต้องการให้เรากลับยุกับเค้าและทำงานอยู่ที่โน่น***
ปล.ทำไมชีวิตเราถึงเลือกเองไม่ได้หรอ เราโดนบังคับ ตีกรอบมาแต่เด็ก เวลาเราทำไรคิดเองยุคนเดียว เรากัวตัดสินใจพลาด เราเลยอยากได้ข้อคิดหรือคำแนะนำที่ทำให้เรารู้สึกดีและคิดได้บ้าง
***** ความรักกับความดี ไม่มีความรัก แต่นึกถึงความดี เลยตักสินใจยาก *****
หัวใจกับความดี
ตอนนี้เรามีปัญหาที่คิดไม่ออกซะทีว่าจะเอายังไงดี เครียดมากคะ
ก่อนอื่นต้องเล่าให้ฟังก่อนว่า...เราเป็นคนมีครอบครัวมีลูกแล้วด้วยคะและเรากับสามีแยกกันอยู่ เพราะเราทำงานคนละที่ เรามาทำงานอยู่ที่กทม.อยู่กับพ่อแม่ ส่วนแฟนทำงานอยู่ตจว.อยู่กับพ่อแม่เค้า ส่วนลูกอยู่กับเค้าที่ตจว.ด้วย ด้วยความที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนานก็เกือบ2ปีแล้ว แต่เราจะกลับตจว.ทุกเทศกาลและทุกโอกาสที่หยุดยาวได้ พอเรากลับไปเรามีความรู้สึกว่าความรู้สึกที่เรามีให้เค้ามันไม่มีแล้ว แม้กระทั่งความรักเราก็รู้สึกได้ว่ามันหมดแล้ว แต่ที่เราอยู่ทุกวันนี้เพราะเราห่วงลูกเราไม่อยากให้เด็กมีปัญหา ตอนนี้เค้าให้เวลาเรา1เดือนเพื่อเคลียงานที่กทม.แล้วกลับไปยุกับเค้า พอเราบอกว่าเราต้องสอนงานคนเข้าใหม่ก่อน เพราะจะให้เราออกเลยก็ไม่ได้เพราะเจ้าของบริษัทเป็นเพื่อนกับแม่เรา...(มันน่าเกียจ)และดูไม่มีความรับผิดชอบ
แต่เค้าไม่เข้าใจเรา "เค้าบอกอยากกลับก็กลับ ไม่อยากก็ไม่กลับ อยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับ " พอพูดมาหลังจากนั้นเค้าก็พูดไม่ดีกับเราเลย
ก่อนหน้านี้เค้าบอกว่า "ถ้าเดือนนึงไม่กลับก็เลิก ถ้าจะเอาลูกลงมาเรียนกรุงเทพก็เลิก ถ้าเราทำแบบนั้นแสดงว่าเราไม่นึกถึงเค้าเลย"
**ถ้าถามใจเรา เราไม่อยากกลับ เราอยากเอาลูกมายุกทม.กับเราเลย เพราะเค้าไม่เคยคิดที่จะทำครอบครัวให้ดีขึ้น เค้าอยากอยู่แบบนี้ที่ทำงานกินเงินเดือนไปทุกเดือน ไม่อยากได้อะไร ไม่คิดจะทำชีวิตให้ดีขึ้น ซึ่งเราอยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้ ไม่ต้องคอยไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น**
(เค้าพูดแล้วว่าไม่อยากให้เรามีอนาคต กับมายุกับเค้าที่ตจว.เถอะ) ซึ่งเราเคยอยู่กับมาแล้วปีกว่าที่ตจว.ถ้าเรายุได้เราจะมาทำงานที่กทม.ทำไม แต่แม่เค้าแล้วก็ตัวแฟนเค้าบอกว่าจะเรียนทำไมลูกก็มีแล้ว แต่สำหรับเราเราอยากเรียนเพื่อจะได้งานดีๆเพื่อจะเลี้ยงลูกได้ไม่อยากให้เค้าลำบาก(คิดไม่เหมือนกัน)ตอนนี้เราจบ ปวส. เราไปสัมภาษณ์จนผ่านแต่สุดท้ายก็ต้องไปดรอปไว้
***เราต้องออกจากงาน(เพื่อไปยุกับเค้า) เราลงเรียนไว้ก็ต้องไปดรอป(เพราะเค้าไม่ให้เรียน) เค้าต้องการให้เรากลับยุกับเค้าและทำงานอยู่ที่โน่น***
ปล.ทำไมชีวิตเราถึงเลือกเองไม่ได้หรอ เราโดนบังคับ ตีกรอบมาแต่เด็ก เวลาเราทำไรคิดเองยุคนเดียว เรากัวตัดสินใจพลาด เราเลยอยากได้ข้อคิดหรือคำแนะนำที่ทำให้เรารู้สึกดีและคิดได้บ้าง
***** ความรักกับความดี ไม่มีความรัก แต่นึกถึงความดี เลยตักสินใจยาก *****