อ่านเรื่องสยองขวัญของคนอื่นๆแล้ว อยากเล่าบ้าง เรื่องของเราอาจไม่ได้น่ากลัวสยองขวัญอะไรมาก แต่มันเกิดขึ้นจริงๆค่ะ เป็นครั้งแรกที่เราเห็นวิญญาณหรือที่เรียกกันว่า ผี แล้วเรามั่นใจว่าใช่แน่ เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วค่ะ ตอนนั้นเราอยู่มัธยมต้น ตอนนี้เราเรียนมหาลัยปี 4 แล้วค่ะ คือข้างบ้านเราจะมียายคนหนี่งลูกหลานทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวลูกแกจะเอาอาหารมาให้เช้า-เย็น เท่านั้นค่ะ แกเดินไม่ได้ เวลาจะไปไหนจะคลานไป เราสงสารแกเลยไปนั่งเล่น พูดคุยกับแก จนสนิทกันมากเลยค่ะ เรารักแกมากเหมือนเป็นยายแท้ๆเลยค่ะ เราจะเอาขนม กับข้าวไปให้แกบ่อยๆกลัวแกหิว แล้วบางทีก็ไปนั่งกินข้าวกับแก ทอดไข่เจียวกินกัน แกยังแบ่งกับข้าวที่ลูกแกเอามาให้ให้เรากินด้วยถึงจะมีน้อยนิด บางทีคุยกับแกก็แอบนิททาคนข้างบ้านกัน ฮ่าๆๆ คือสนิทกันมากเลยค่ะ แกบอกว่าถ้าไม่มีเราแกคงเหงาแน่ๆ  แกจะมีวิทยุคู่ใจนอนฟังก่อนนอนทุกคืน จนวันหนึ่งแกเกิดลุกไม่ได้ คลานไม่ได้เหมือนเดิม ลูกแกก็พาไปหาหมอนอนโรงพยาบาลอยู่หลายวัน แต่ก็กลับมาอยู่ที่บ้านคนเดียวเหมือนเดิม แกทำได้แต่นอนอยู่แต่ในบ้าน น้ำก็ไม่ได้อาบ เราก็ทำได้แค่คอยไปพูดคุยให้กำลังใจแก เช็ดหน้าเช็ดแขนขาให้เท่าที่ทำได้ แกก็เริ่มมีกลิ่นเหม็นแต่เราก็ทนได้ จนวันหนึ่งเรากลับบ้านค่ำแล้วค่ะ เราก็ขี้เกียจไปดูแก แต่ไม่รู้ทำไหมเรารู้สึกว่าเราต้องไป เราก็เลยไปค่ะ เปิดประตูไป(แกไม่ล็อกประตูค่ะเพราะล็อกไม่ได้)แล้วเราก็เรียกแกก่อนแกไม่ตอบ เราคิดว่าแกคงหลับ ก็เลยเดินไปเปิดมุงดู ตกใจเลยค่ะ มดขึ้นปากขึ้นตาของยายเติมไปหมด เรารีบวิ่งไปบอกพ่อ ว่ามดขึ้นยาย พ่อก็เลยไปดู…. ยายตายแล้วค่ะ ! คืนนั้นลูกแกก็มารับศพทำพิธี เราก็กลับไปนอนตอนนั้นเรานอนพื้นกางมุงสี่มุมอ่ะคะ เราหลับไปจนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆได้มั่งค่ะเพราะทุกคนหลับหมดแล้ว เราลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นเงาสีดำๆ รูปร่างเหมือนยายเลยนั่งอยู่ข้างนอกมุง เราไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแล้วเราก็หลับไป ตอนนั้นเรามั่นใจเลยค่ะว่าใช่แน่นอน… ย้อนกลับไปตอนที่แกยังอยู่แกบอกเราว่าถ้ายายตายไปงานศพแกด้วยละ  และเราก็ไปค่ะ และพอเรากลับมาที่บ้านพี่กับน้องเราก็บอกว่าได้กลิ่นเหม็นกลิ่นเดียวกับยายเลย เราก็ได้กลิ่นจะเป็นกลิ่นฉี่ประมาณนั้นอ่ะคะ และก็กลิ่นธูป เรามั่นใจเลยค่ะว่าต้องใช่ยายแน่ๆ และถึงวันที่เผายายไปแล้ว เราไม่ได้ไปค่ะ แต่เราก็คิดถึงแกเลยไปยืนคุยกับท้องฟ้าคิดไปว่าแกจะได้ยิน แล้วจู่ๆก้อนเมฆก็แยกเป็นวงกลมแล้วมีแสงส่องออกมาตรงกลาง เราก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า แต่ความรู้สึกเรามันบอกว่าใช่ยายกำลังมองและฟังเราอยู่ หลังจากนั้นเราก็ทำบุญให้แกนึกถึงแกตลอดเลยค่ะ…..หวังว่าสักวันเราคงได้เจอกันอีก จบแล้วค่ะ ^^