สวัสดีครับเพื่อนๆ ก่อนอื่นผมขอเกลิ่นเรื่องคราวๆ ก่อนเลยนะครับ คือผมเนี่ยตั้งแต่จำความได้ ผมก็รู้สึกว่าผมชอบเล่นกับ ผญ มากกว่า ผช ก็เล่นกับ ผญมาโดยตลอด ตอนเด็กๆ ก็ไม่รู้หรอกคับว่าตัวเองเป็นอะไร พอโตขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มรู้สึกละว่า อ๋อ!! ตูเป็นแบบนี้นี่เอง จิตใจมันไม่ได้รู้สึกรัก ผญ แต่ดั๊นนนนนนน มีความรู้สึกมันชอบ ผช ซวยละ ทำไงละทีนี้ ไม่พ้นโดนล้อสิครับบบ สารพัด ถามว่าเครียดไหมที่เพื่อนๆด่าเพื่อนล้อ ตอนนั้นไม่เลยครับ เฉยๆ

แต่ถ้าที่บ้านด่าในเรื่องที่ผมเป็นละก็ TT ผมจะกลายเป็นคนคิดมากไปเลย คือแบบ เราก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้นะ เคยคิดในใจว่า แล้วทำไมเราไม่ชอบ ผญ เหมือนเพื่อน ผช อื่นๆ ทั่วไป และเวลาผ่านนนนนนไป ผมได้ขึ้น ม.1 ผมก็ ตุ้งติ้งตามประสาที่ผมเป็น เพราะเพื่อนที่ผมคบ มีแต่ ผญ กับ กะจุ๊ด5555

เป็นแบบนี้อยู่ ม.1-ม.3 กำลังจะขึ้น ม.4 เริ่มคุยกับเพื่อน ผช ที่อยู่ในห้องเดียวกันว่า (เห้ย อยากกลับตัวกลับใจหว่ะ อยากเป็น ผช แมนๆ เหมือนคนอื่นบ้าง)
คือพอโตขึ้น รู้สึกอายที่คนอื่นมาบอกพ่อแม่ว่า เออ เราเป็นอย่างนุ้นอย่างนี้นะ คือใจเรามันก็ไม่ได้อยากเป็น แต่ทำยังไง มันไม่หายยยยย!!!!!!!!!!!

เข้าเรื่องต่อ หลังจากนั้น เพื่อนก็ฝึกให้แมนๆ เลย วิธีเดิน วิธีพูด 555555555555555555 ขำจุง สารพัด หลังจากนั้นมา ก็อยู่กับเพื่อนที่เป็น ผช มาโดยตลอด คุณครูที่ รร. ผมก็งงนะว่า เอ่า ไอนี่มันเป็นอะไรวะ อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนไป 555 คุณครูก็สนับสนุนไม่ได้ว่าไร

หลังจากนั้นผมก็ทำได้ มีแฟน เป็น ผญด้วย และมีมาโดยตลอด จนขึ้น มหาลัยปี 1 ก็ยังมีแฟนเป็น ผญ นะครับ คือผมก็บังคับใจตัวเองนะ คือที่เราเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดนี้ เพราะพ่อแม่ของเราเองนี่แหละ เราไม่อยากให้เค้าอาย เพราะที่บ้านจะรับไม่ได้กับเรื่องแบบนี้เลย ผมเลยกลายเป็นเด็กเก็บกดนิดนึง TT

หลังจากคบกับแฟน ผญ ก็คบๆ ไม่เกิน ปี มาโดยตลอดละก็เลิกรากันไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง คนล่าสุด คบมา ปีกว่าๆ คิดวางแผนอนาคตไว้ด้วยกัน จะสร้างครอบครัวด้วยกัน พาไปหาพ่อแม่พี่น้อง ญาต เรียบร้อยเลยครับ หลังจากนั้นไม่นาน เราก็เลิกกัน .... หลายอย่างครับที่ต้องเลิกกัน

ตอนที่เลิกผมก็โสดสิครับ .... และในใจผมนั้นก็หวั่นๆ เพราะ ผมก็ยังมีความรู้สึกที่ยังชอบ ผช อยู่ ผมก็เลยตัดสินใจ เล่น โปรแกรมแชท แชทหนึ่ง
ก็ได้มาเจอกับคนๆ นึง เค้าดีกับผมมากนะ  ตอนคบกันผมรู้สึกดีมาก รู้สึกดีกว่า แฟนเก่า ซึ่งเป็น ผญ -..-''

คือเหมือนเวลาเราคุยกัน เราก็เข้าใจกันทุกเรื่อง ก็มีบ้างที่อึดอัดคือ บอกใครไม่ได้ กลัวเพื่อนรู้ ที่บ้านรู้ มันเลยเป็นความอึดอัดที่เกิดขึ้น ><''
แต่ตอนนี้ผมรู้สึก Happy กับสิ่งที่ผมทำอยู่นะ มีความสุขมากกว่าเดิม รู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ไม่ต้องฝืนใจตัวเอง มันทรมานครับ


สิ่งที่แย่ที่สุดตอนนี้คือ ผมไม่สามารถบอกเพื่อน บอกครอบครัวได้เลยคับ ว่าผมทำอะไร เป็นอะไรอยู่ตอนนี้ ไม่รุ้สิ หรือผมคิดไปเองว่า ถ้าบอกเพื่อน ครอบครัว เค้าคงจะรังเกียจผมแน่ๆ

แต่ยังไงก็ตาม เราสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนใจตัวเองได้จริงๆ มันไม่ใช่โรค มันไม่ใช่อะไรก็ตามที่ทำแล้วมันจะหาย
แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึก จิตใจ เกิดมาเป็นแบบนี้แล้วก็ต้องทนให้ได้ 5555

ตอนนี้ชีวิตคู่ของผมกับเค้าก็มีความสุขดีครับ อาจจะทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ให้อภัยกันเสมอ....

และอยากถามว่าผมผิดมากไหมที่ผมเกิดมาเป็นแบบนี้ คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้นี่หว่า

สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบคุณเพื่อนๆที่อ่านกันจนจบนะครับ อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยเข้าใจบ้างแต่ก็พยายามสุดๆละ มันมาจากความรู้สึกล้วนๆคับ55555