เราทะเลาะกับแฟนเพราะความไม่เชื่อใจกัน จนวันหนึ่งเค้าบอกว่า ลองห่างกันสักพักมั้ย เพราะเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยไป ประกอบกับเค้าต้องจากเราไปทำงานอยู่แล้ว ส่วนเราก็ยังเรียนหนังสืออีกที่ เค้าบอกว่าอยากให้เรา ทบทวนความรักของเราสองคนที่ผ่านมาว่า อะไรทำให้เรารักกัน และอะไรที่จะทำให้เราเลิกรักกัน ส่วนตัวเค้าไม่คิดว่านี่คือการเลิก เค้าบอกว่า ถึงเค้าจะจากไป เราก็ยังเป็นคนที่เค้ารักเสมอ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน เค้าก็รู้ว่าเรายังเป็นแฟนเค้า แต่เค้ากลับพูดว่า ในระยะเวลาที่ห่างกันนั้น เค้าก็จะไม่ปิดกั้นเราเหมือนกัน ถ้ามีคนมาคุย หรือ เราอยากจะคบใคร เค้าก็ให้อิสระกับเรา จนกว่าจะถึงวันที่เค้ากลับมาอีกครั้ง ระยะเวลาที่เหลือ(น้อยนิดลงทุกที) ที่จะได้อยู่ด้วยกันอีกแค่ไม่กี่วัน เค้าก็บอกว่า เราก็รู้ว่าเค้าอยู่ไหน เค้าก็รู้ว่าเราอยู่ไหน จะไปหากันก็ได้ ไปกินข้าวดูหนังฟังเพลงตามประสาพี่น้อง หรือ เพื่อนก็ได้ ซึ่งเราไม่ชินค่ะ บอกตรงๆ และเราไม่ได้อยากเป็นพี่น้องกับเค้าด้วย เราไม่เคยอยากให้เรื่องมันจบแบบนี้ เราต้องการความชัดเจนว่า "จะเลิก" หรือจะ "คบต่อ" แต่เค้าก็บอกไม่ได้ แค่บอกว่าต้องห่างกัน สิ่งที่เค้าพูดมันฟังดูดี แต่จับต้องไม่ได้เลย เราไม่แน่ใจจริงๆ ว่าเราควรรอมั้ย หากเรารู้ว่าเรายังรักกัน และเป็นแฟน แต่แค่ต้องห่างกัน อันนั้นเรายังพอทำใจได้ และจะรอ แต่นี่จะเลิกก็ไม่ใช่ จะคบก็ไม่เชิง เราลำบากใจมากเลยค่ะ อีกอย่างเรายังรักเค้าอยู่มาก ทำใจไม่ได้เลยหากต้องเสียเค้าไป ส่วนใหญ่คู่รักที่พูดแบบนี้ มักจะหายไปจากชีวิตกันและกันเลย น้อยคู่น้อยคนจะกลับมาคบกันอีก เราจึงสงสัยว่า การห่างกันสักพักนี่ มันจะช่วยให้ความรักดีขึ้น หรือ ตัวเราเองเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้ยังไงเหรอคะ ในเมื่อคนสองคนไม่ได้มีโอกาสใช้เวลาในการปรับความเข้าใจร่วมกัน ผลลัพธ์ที่ได้ก็คงไม่ตรงกันเหมือนเดิม หากยังต่างคนต่างอยู่ หรือ มันก็แค่ข้ออ้างในการทิ้งเราแบบเนียนๆ เท่านั้นเองคะ?
(((