คือผมคบกับเค้า เกือบ1 ปี ซึ่งตอนนั้น ผมกับเค้าก็ไม่เจอกันเลยตั้งแต่ผม ไปเรียนอยู่ที่อื่น แต่เราก็คุยกันอยู่ทุกวัน  ประมาณ 5เดือน ที่เราสองคนไม่เจอหน้ากันเลย แต่ก็ยังรักกันดีแม้ไม่เจอกัน แต่ก็มาถึงช่วงหนึ่ง ที่ผมเริ่มน้อยใจ ที่เราไม่เจอกันเลย และก็เผอิญไปเจอเพื่อนของเพื่อน และผมก็แอบชอบเพื่อนของเพื่อนนั้น จนถึงวันหนึ่งผมก็ทักไปหาแฟนผม เพื่อจะบอกเลิก ด้วยเหตุผลที่ผมยอมรับว่าตัวเองเลวมาก(และก็ยังรู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้) และวันนั้นเราสองคนก็เลิกกัน และผมก็ไปคุยกับคนที่ผมแอบชอบ คุยกันเกือบ1 เดือน สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เป็นเพื่อนกัน และเวลาก็ผ่านไป

มีบางวันที่ผม ทักไปหาแฟนเก่า ถามตอบกันธรรมดา จนวันหนึ่งผมก็ทักขอคืนดีกับแฟนเก่าคนนั้น เธอบอกว่าไม่ได้ ตอนนั้นเองเธอก็คุยกับคนใหม่ได้กลายเดือนแล้ว และผมก็ไม่ได้ทักไปหาเค้าอีกเลยประมาณ 1 ปี (และเขาก็เลิกกับ ผช คนนั้นไป) "ผมสืบมา"

'จนวันนึง ผมอ่านแชทในเฟสที่เคยคุยกันด้วยความคิด จึงทักไป และเขาก็ตอบมาเพียงสั่นๆ แบบไม่อยากคุยกับเรา แต่ผมก็คิดอยากจะกลับไปคบกับเขาอีก แต่ก็ไม่อยากทักไป เพราะเวลาผ่านไป คนเราก็ไม่เหมือนเดิมก็ได้ ความรู้สึกแบบแต่ก่อนเขาอาจลืมไปหมดแล้ว เพราะเขาคบกับคนใหม่ ก็น่าจะลืมหมดแล้วจริงๆ

สุดท้ายผมก็ต้อง มานั่ง นอน ร้องไห้ เสียใจ เสียดาย มันเจ็บตรงที่เราทำตัวเอง ผมก็ไม่ได้อภัยตัวเอง และมันสมควรที่เขาจะไม่ให้อภัยผม เจ็บจนถึงทึกวันนี้ เพียงเพราะเหตุผมควายๆ ที่เทียบไม่ได้เลยกับการที่เราคบกันเกือบปี สุดท้ายนี้... เจ็บ ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน🙏🙏🙏