เราแค่อยากรู้ว่า คนธรรมดาๆคนหนึ่งจะไม่มีสิทธิที่จะมีความรักดีๆสักครั้งเลยเหรอ?? เราเองก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่"อยากจะมีความรัก"
- เราเคยไปชอบคนอื่นแต่ไม่เคยสมหวังสักครั้ง เพราะเราไม่รู้ว่ามารยาหญิงนั้นต้องทำยังไง ทำแบบไหนเค้าคนนั้นถึงจะชอบ ทำแบบไหนเค้าถึงจะพอใจ จนตอนนี้เราเริ่มเหนื่อยกับการวิ่งไล่ตามคนอื่น ไล่ตามแบบไม่มีจุดหมาย หรือความจริงแล้วคำตอบนั้นเรารู้ตั้งแต่เริ่มแล้ว  แต่เราก็อยากจะลอง แต่ผลมันก็เหมือน คือ "เจ็บ" ทุกครั้งไป

- เราเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้สมบูรณ์นัก พ่อกับแม่เราหย่ากันตั้งแต่เด็กๆ และเราก็อยู่กับพ่อ และต่อมาทั้งพ่อและแม่ของเราต่างก็มีครอบครัวใหม่กันทั้งคู่ และเราก็คือคนกลางที่รู้สึกเจ็บปวดที่สุด เรารู้สึกว่าเวลาที่เรามีปัญหา เราไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้เลยสักคน เพราะว่ามันไม่มีอะไรเลยที่เหมือนเดิม เรารู้สึกอึดอัดเหมือนอยากจะระเบิดความรู้สึกต่างๆออกมา แต่บางครั้งเราทำได้แค่ "แอบร้องไห้" เพื่อให้สิ่งที่อยู่ข้างในมันได้ระบายออกมาบ้าง บางครั้งเราแค่ต้องการใครสักคนที่สามารถรับฟังเรื่องราวต่างที่เราเคยเจอมาให้เค้าฟังได้ โดยที่เราไม่อายที่จะเล่า....

- เราไม่ได้อยากได้คนที่มาดูแลเราทุกอย่างหรอก เราแค่อยากมีใครสักคนให้เราได้ดูแล หรือคิดถึง มากกว่าการเรียน การกิน การไปเที่ยวหรือการเล่นไร้สาระไปวันๆ

ปล.ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ