สวัสดีค่ะ  ชื่อ นก นะค่ะ  อ่านกระทู้ในพันทิปมานาน วันนี้แหล่ะ นกจะมาเล่าประสบการณ์ของนก
ก่อนที่นกจะเป็นสาวโรงงาน ตอนแรกนกทำงานที่โลตัสค่ะ ทาแป้ง ทาปาก ไปทำงานสวยๆ (มโนเอาเองว่าสวยค่ะ)
จนได้เจอกับเพื่อนสมัยอยู่ที่บ้าน (โคราช) นางขาว ผมยาว แทบจำไม่ได้เลยค่ะ สวยกว่าแต่ก่อนมาก ที่สำคัญแม่เจ้า!!! ใส่ทองเส้นเท่าแขน นางบอกว่านางทำงานที่โรงงานคุยไปคุยมา นกเกิดอยากไปทำงานในโรงงานสิค่ะ นางบอกว่า“เงินดีนะแก ได้ค่านู้นนี่ นั่นอีก
สวัสดิการก้อเลิศ เป็นอะไรก้อเบิกได้”  ไม่รอช้า วันรุ่งขึ้นไปสมัครเลยจร้า  ทั้งสมัคร ทั้งสัมภาษณ์    ผ่านไปได้ด้วยดีทั้งหมด  ไม่ถึง 3วันทางบริษัท โทรมาว่ารับเราเข้าทำงาน ให้เริ่มงานในวันที่ 2 เดือนหน้า
โฮ้ยยยยยย!!!! มันก้ออีก 5วัน เนี่ยนะ แม่เจ้า (ได้แต่คิดในใจนะค่ะ)
ตอบกลับไปว่า ค่ะ ค่ะ  มาเป็นสาวโรงงานวันแรก ชีวิตดี้ดีค่ะ
โดนอบรมทั้งวัน ทำเหมือนนิสัยเราแย่มาก จนช่วงบ่ายๆเค้าแจกชุดทำงาน
เค้าแจกไปอธิบายไป  เราก้อฟังบางไม่ฟังบ้าง 5555  อย่างว่าอ่ะค่ะ.....ชีวิตดี้ดี  
ฟรีตั้งแต่หัว จรญปลายเท้าเลย จนกระทั้งเค้าแจกรองเท้ามาให้  หน้าตารองเท้ามันไม่แปลกอ่ะไร
เพราะเคยเห็นเค้าใส่กันอยู่แถวป้ายรถสองแถว แต่น้ำหนักมันน่ะสิค่ะ
ไม่อยากจะบอกมันหนักมากกกกกกก 3 โลได้เลยค่ะ   
แต่เราก้อต้องใส่มัน ขณะนั้นความเศร้าเริ่มปกคลุมค่ะ ตรูจะต้องใส่มัน ยืนทั้งวัน
เอาว่ะคนอื่นก้อใส่ได้นิ (ได้แต่คิดในใจนะค่ะ)
เช้าวันมาทำงานใส่รองเท้าแล้วแทบจะไม่อยากเดินไปไหนเลย หนักก้อหนัก
แถมเย็นมาถอดรองเท้าออกมาแทบจะเป็นลม
นี่มันขยะเปียกชัดๆ เหม็นสุดๆ ขาก้อปวด ตรีนก้อเหม็น กล้ามขาแอบขึ้นเป็นก้อนๆด้วยนะ  ไม่รู้ว่าคนอื่นๆเป็นไหมนะค่ะ
แต่เชื่อไหมค่ะสวรรค์ย่อมมีตา ใส่ได้ประมาณไม่กี่เดือน ส้นรองเท้านกหลุดออกจากตัวรองเท้าค่ะ
แบบว่าความโชคดีเป็นของเราแล้ว 555  จะได้ไม่ต้องใส่ไอ้หัวเหล็ก เจ็ดหมื่นโลนี่สักที
นกเลยไปแจ้งกับ จป.สุดหล่อ (หล่อจริงอะไร จริงค่ะ) วันนั้นสบายวรกายเลยค่ะ ได้ใสรองเท้าผ้าใบ ของใครก้อไม่รู้ค่ะ
แต่ได้สบายเท้าก้อชื่นใจแหล่ะ     แต่ได้สบายแค่นั้นแหล่ะค่ะ วันเดียว จป.สุดหล่อก้อเอารองเท้ามาให้ซะงั้น
อยากจะถามจริงๆค่ะ ว่าจะรีบเอามาทำเพื่อ (แต่ก้อได้แค่คิดในใจ )  
แต่รองเท้าที่นำมามันไม่ใช่รุ่นเดิมค่ะ ดูภายนอก สวยกว่าเดิมเยอะ
“ผมเอามาให้ทดสอบครับ เดี๋ยวผมมาสอบถามวันหลังนะว่าเป็นยังไง”
เอาเช้าแล้วไง หนูทดลองชัดๆ พอใส่เข้าไปนะค่ะ เออมันใช่ว่ะ
เป็นยี่ห้ออะไรไม่รู้อ่านไม่ออกค่ะ มีตัว PERCH กล่องสีดำ ตัวหนังสือสีเขียวค่ะ
เบากว่าเดิม ตรูไม่ต้องแบกขาแล้วโว้ย มันเหมือนไม่ใช่รองเท้าหัวเหล็กนะ
คือมันสวยอ่ะ ใส่สบาย  ด้วยความอยากรู้ของนก ไอ้หัวเหล็กนี่มันจะแข็งแรงจริงหลอ
เดินไปหาพี่ขับรถโฟกลิฟท์เลยค่ะ “พี่ๆช่วยเหยียบรองเท้าหัวเหล็กคู่ใหม่ให้หนูหน่อย” นกพูดไปถอดไป
“เอาจริงรึ พังข้าไม่รับผิดชอบนะ” 555เออใช่ พังมาใครจ่ายว่ะเนี่ย
พี่คนขับหยิบรองเท้าไปไว้ใกล้ๆลฃกับล้อ ขึ้นไปขับ แล้วเดินหน้า นกไม่อยากจะดูเลย
ตอนนั้นคิดแค่เพียง พังมาใครจ่ายว่ะเนี่ย โอมเพียง อย่าพัง อย่าพัง
ผลออกมามันก้อไม่เป็นไรจริงๆด้วย โคตรดีใจเลย
ตรูไม่ต้องเสียตัง 5555  ประจวบเหมาะกับระหว่าง จป.เดินมาตรงนั้นพอดี
ตรูโดนแน่ ตายๆๆๆๆ เดินเข้ามาอีกต่างหาก กรรมของอินางนกจริง
จป.บอกว่าเป็นไงรองเท้าผมปลอดภัยไหม แฮ่ๆๆๆๆ ปลอดภัยค่ะ
“เออพี่โฟกลิฟท์ ถอดของพี่มาดูบางว่าเป็นไง”
นั่นไง จป.รับผิดชอบเรื่องนี้นะ 555 รอดแล้วตรู ทำเหมือนกันทุกอย่างต่างที่รองเท้า
ขุนพระ!!!ผลออกมามันไม่เหมือนกันค่ะ รองเท้าหัวเหล็กบุบ  ตรงกลางนี้ติดกับรองเท้าเลย
จป.ถึงกับงงและค่ะ แล้วบอกว่าของคุณมากนก ผมตัดสินใจได้ระดับหนึ่งเลยแหล่ะ
ทีนี้นกเองที่งง ตัดสินใจอะไร????  
หลังจากนั้นไม่นาน พนักงานได้รองเท้าหัวเหล็กใหม่ เป็น PERCH ทั้งหมดเลยค่ะ
ไม่ได้ช่วยเค้าขายรองเท้านะค่ะ แต่ของเค้าดีจริงค่ะ
เดียวมาเล่าประสบการณ์ในโรงงานใหม่นะค่ะ


รู้สึกว่าจะอันตรายยยยยย กลับไปทำงานที่เก่าดีกว่าไหมค่ะ