[U-23]ตามผลงานถือว่าไทยยอดเยี่ยม(จบอันดับ8ของโลก) ซึ่งถ้าวัดกันตอนนี้ไทยก็เข้าTOP8ของ Ranking U-23ด้วย ซึ่งบอกตามตรงว่าผลงานระดับนี้ส่วนตัวผมถือว่ายอดเยี่ยมมากๆแล้วครับ ขอปรบมือให้กับผลงานการแข่งขันในรายการนี้ครับ
แต่......ผมเชื่อว่าฝีมือของสาวๆU-23ของไทยเรามีศักยภาพที่สูงกว่านี้นะ ความสามารถโดยรวมทั้งทีมผมยังให้เหนือกว่าหลายๆทีมที่เราแพ้ครับ เพียงแต่สิ่งที่ขาดไปคือความมั่นใจในการเล่นและสมาธิในช่วงสำคัญๆ ทำให้มีผลกับบอลรับเสริฟชัดเจนแค่นั้นเองครับ แต่ผมเองก็เข้าใจสาวๆนะ พอเริ่มแสดงฝีมือออกมามากๆ ความคาดหวังก็มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเก่งก็ยิ่งถูกคาดหวัง ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว และตรงนี้เองก็คงต้องถามตัวเองทั้งแฟนวอลเลย์บอลว่าเราคาดหวังในตัวนักกีฬามากเกินไป(ทั้งๆที่ผลงานก็จบอันดับ8ของรายการชิงแชมป์โลก)และถามนักกีฬาเองว่าเราเล่นได้อย่างที่มันควรจะเป็นและแสดงฝีมือได้สุดความสามารถแล้วหรือไม่ ถ้ายังปล่อยของไม่สุด ก็ต้องถามตัวเองแล้วครับว่าทำไมถึงเล่นไม่สุดความสามารถทั้งๆที่ผมเองก็เชื่อว่านักกีฬาทุกคนเล่นอย่างเต็มที่แล้ว(ตรงนี้ต้องถามสภาพจิตใจตัวนักกีฬาเองแล้วครับ)
ก้าวแรกในวันนี้ จะเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้า ตราบเท่าที่นักกีฬาทุกคนยังพัฒนาต่อไปและยังมุ่งมั่นที่จะเล่นอย่างมั่นใจ(ย้ำว่าต้องเล่นอย่างมั่นใจ) และแฟนวอลเลย์บอลทุกคนยังร่วมเชียร์และมีพัฒนาการเติบโตไปพร้อมๆกัน แพ้แล้วผิดหวัง แพ้แล้วเสียใจ แพ้แล้วโมโห เป็นกันทุกคนครับ แต่คุณจะอยู่ข้างเค้าแล้วร่วมเชียร์ต่อไป หรือจะทิ้งเค้าไว้ข้างหลังแล้วเลือกที่จะไม่สนใจเค้า นั่นล่ะครับ ที่เรียกว่าการเติบโต
ผมเองผิดหวังและโมโหทุกครั้งที่นักกีฬาแพ้เพราะสภาวะจิตใจไม่แข็งแกร่งไม่ใช่แพ้เพราะฝีมือ หลายครั้งก็อยากต่อว่าเช่นกัน แต่ก็คิดทุกครั้งว่าสิ่งที่เราพูดไปหรือพิมพ์คำพูดอะไรออกไป จะทำให้นักกีฬาเค้าเสียใจยิ่งกว่าเดิมหรือเปล่า แต่สุดท้ายผมเองก็รักและเฝ้ามองการเติบโตของพวกเค้าต่อไป แม้วันนี้เราจะเสียใจและผิดหวังมากแค่ไหนก็ตาม แต่ผมก็จะอยู่ข้างๆสาวๆวอลเลย์บอลเราต่อไปไม่เปลี่ยนแปลงเช่นเดิมครับ ผมเองไม่ชอบอวยเวลาชนะ แต่ก็ไม่ชอบต่อว่าเวลาที่แพ้เช่นกัน
ปล. สุดท้ายอยากให้นักกีฬาทุกคนและกองเชียร์ทุกท่านได้ดูเพลงนี้ไปด้วยกันครับ
[U-23]ตามผลงานถือว่าไทยยอดเยี่ยม(จบอันดับ8ของโลก)แต่......ผมเชื่อว่าฝีมือสาวๆมีสูงกว่านี้นะ
แต่......ผมเชื่อว่าฝีมือของสาวๆU-23ของไทยเรามีศักยภาพที่สูงกว่านี้นะ ความสามารถโดยรวมทั้งทีมผมยังให้เหนือกว่าหลายๆทีมที่เราแพ้ครับ เพียงแต่สิ่งที่ขาดไปคือความมั่นใจในการเล่นและสมาธิในช่วงสำคัญๆ ทำให้มีผลกับบอลรับเสริฟชัดเจนแค่นั้นเองครับ แต่ผมเองก็เข้าใจสาวๆนะ พอเริ่มแสดงฝีมือออกมามากๆ ความคาดหวังก็มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเก่งก็ยิ่งถูกคาดหวัง ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว และตรงนี้เองก็คงต้องถามตัวเองทั้งแฟนวอลเลย์บอลว่าเราคาดหวังในตัวนักกีฬามากเกินไป(ทั้งๆที่ผลงานก็จบอันดับ8ของรายการชิงแชมป์โลก)และถามนักกีฬาเองว่าเราเล่นได้อย่างที่มันควรจะเป็นและแสดงฝีมือได้สุดความสามารถแล้วหรือไม่ ถ้ายังปล่อยของไม่สุด ก็ต้องถามตัวเองแล้วครับว่าทำไมถึงเล่นไม่สุดความสามารถทั้งๆที่ผมเองก็เชื่อว่านักกีฬาทุกคนเล่นอย่างเต็มที่แล้ว(ตรงนี้ต้องถามสภาพจิตใจตัวนักกีฬาเองแล้วครับ)
ก้าวแรกในวันนี้ จะเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้า ตราบเท่าที่นักกีฬาทุกคนยังพัฒนาต่อไปและยังมุ่งมั่นที่จะเล่นอย่างมั่นใจ(ย้ำว่าต้องเล่นอย่างมั่นใจ) และแฟนวอลเลย์บอลทุกคนยังร่วมเชียร์และมีพัฒนาการเติบโตไปพร้อมๆกัน แพ้แล้วผิดหวัง แพ้แล้วเสียใจ แพ้แล้วโมโห เป็นกันทุกคนครับ แต่คุณจะอยู่ข้างเค้าแล้วร่วมเชียร์ต่อไป หรือจะทิ้งเค้าไว้ข้างหลังแล้วเลือกที่จะไม่สนใจเค้า นั่นล่ะครับ ที่เรียกว่าการเติบโต
ผมเองผิดหวังและโมโหทุกครั้งที่นักกีฬาแพ้เพราะสภาวะจิตใจไม่แข็งแกร่งไม่ใช่แพ้เพราะฝีมือ หลายครั้งก็อยากต่อว่าเช่นกัน แต่ก็คิดทุกครั้งว่าสิ่งที่เราพูดไปหรือพิมพ์คำพูดอะไรออกไป จะทำให้นักกีฬาเค้าเสียใจยิ่งกว่าเดิมหรือเปล่า แต่สุดท้ายผมเองก็รักและเฝ้ามองการเติบโตของพวกเค้าต่อไป แม้วันนี้เราจะเสียใจและผิดหวังมากแค่ไหนก็ตาม แต่ผมก็จะอยู่ข้างๆสาวๆวอลเลย์บอลเราต่อไปไม่เปลี่ยนแปลงเช่นเดิมครับ ผมเองไม่ชอบอวยเวลาชนะ แต่ก็ไม่ชอบต่อว่าเวลาที่แพ้เช่นกัน
ปล. สุดท้ายอยากให้นักกีฬาทุกคนและกองเชียร์ทุกท่านได้ดูเพลงนี้ไปด้วยกันครับ