ขอญาติตั้งกระทู้ใหม่นะครับ เพื่ออาจจะเป็นแนวทางหรือเครื่องเตือนสติในการใช้ชีวิตนะคับ เกี่ยวกับดวงที่ตกหรือขวัญออก เรื่องราวสั้นๆที่อยากจะแชร์ เป็นเรื่องที่แปลกและโยงกัน ซึ่งนำพาให้ผมตัดสินใจบวชให้แม่ครับ อ่านดูไม่เสียหายคับ
ผมจะย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ขวัญผมออก แล้วเกิดอุบัติเหตุเกือบถึงแก่ชีวิต
สมัยก่อนผมทำโรงงานครับเริ่มทำมาตั้งแต่อายุ15จบ ม3ก้อขึ้นมาทำงาน โดยทำโรงงาน มาแต่ล่ะที่ไม่เกิน4เดือน เพราะตัวเองอายุน้อยเขาไม่ให้บรรจุ เพราะจะมีกลมแรงงานสุ่มตรวจอยู่บ่อยๆหลายโรงงาน ถ้าเจอจะโดนทั้งเราและก็ทั้งโรงาน เพราะตอนนั้นเศรษฐกิจดีคับ
ทำให้โรงงานต้องการคน คือทำที่ไหนก็ไม่เกิน4เดือนบรรจุหมด แต่มีผมที่ต้องทำ4เดือนแล้วเปลี่ยนโรงงานที ผมยกตัวอย่าง yokohama อมตะซิตี้สมัยนั้น 18ปีบรรจุ แต่ผมอายุ15ปี พึ่งขึ้นมาจากบ้านนอกหมาดๆ พอผมทำถึง4เดือนหัวหน้าผมเรียกผมขึ้นไปหา ฝ่ายบุคคล เจ้าหน้าที่ยืนกระดาษ ให้ตรวจสุภาพที่สะพานสี่แล้วพรุ่งนี้ เอาผลตรวจกับเอกสารเกี่ยวกับตัวผมมาให้เจ้าหน้าที่ แล้วรับชุดพระนักงานได้เลย ผมจึงโทรไปปรึกษาทรัพย์ แต่ทรัพ์บอกว่าเอกสารผมอยู่กับ ทรัพย์ยังไม่ได้ส่งโรงงาน
ถ้าเขาส่งจะโดนจับทั้งผมแระก็ทรัพย์โทษฐานโกหกทางโรงงาน
ทรัพย์จึงบอกผมว่า ให้ไปบอกฝ่ายบุคคล ว่าเราไม่อยากบรรจุยังอยากเป็นทรัพย์ต่ออยู่ หรือไม่ก็ออกไปทำที่ใหม่
แน่นอนครับผมต้องออกฮ่าๆๆ เพราะไปโกหกชาวบ้านไว้เยอะว่าตัวเองอายุ19 และช่วงนั้นปรับบรรจุ6คน ผมไม่เสี่ยงอยู่ต่อ
ก็ออกมา และทำงานกับทรัพย์ยอมโดนทรัพย์โกงตัง ถ้าไม่มากผมก็ไม่ทวงหรอกครับ ขี้เกียจมากความ ก็ทำอยู่แบบนี้มา5ปีไม่ได้บรรจุเป็นพนักงานสักแห่ง พอผม18ปี ทางโรงงานแถวนั้น ดันเอา21ปี กำของชีวิตไม่เคยได้โบนัสเป็นก้อนเลย- -
อย่างว่าละครับ ทำหลายที่ย่อมมีเพื่อนฝูงเยอะแยะผมอายุ20แล้วตอนนั้น ผมขอบอกสถานที่จริงเลยแล้วกันนครับ
บ่อวินเขตระยองหรือชลบุรีไม่แน่ใจ ผมพักอยู่ใกล้ๆกับสนามกอล์ฟแหลมฉบังอินเตอร์คือที่ทำงานของแม่ผมนั่นเอง
และผมชอบกินเหล้ากับเพื่อนฝูง และกับห้องดึกเลยเที่ยงคืนประจำและชอบขี่รถเร็ว เส้นทางที่ขี่เป็นทาง เขาขยาย ใครที่อยู่แถวนั้นจะรู้เป็นอย่างดีว่ามืดและเปี่ยว ผมไม่ค่อยกลัวผีหลอกครับ กลัวความมืดมากกว่า ที่ขี่เร็ว คือทางเส้นนั้นมีคนตายเยอะมาก ใครที่อยู่บ่อวินน่าจะรู้ คนที่ทำงานแม่ตายที่บริเวณทางแถวนั้นคือเขาขยายนั้นเอง แม่ชอบโทรมาบอกว่าอย่าชอบขี่เทียวทางเส้นนั้น ล่าสุดที่ทำงานแม่มีลุงคนนึงขี่ตกหลุมขาหักบอกว่าเห็นผีโบกข้างทาง ยังไม่ออกจากโรงบาลเลย ผมก็ฟังๆไปงั้นแหละ แต่ผมเทียวประจำไม่เห็นเจอผีเลย แระไม่เคยเกิดอุบัติเหตุ คิดว่าตัวเองดวงแข็งอยู่พอสมควร
ตลอดเวลา5ปีที่ผมอยู่ สาบานเลยครับผมไม่เคยขี่รถประสบอุบัติเหตุสักครั้งเลย ชีวิตเรา เรากำหนดเองผมเชื่อตอนนั้น
ตอนนั้นพี่ผมอยู่กับแฟนเก่าครับที่สะพานสี่ พี่ผมนอนอยู่แล้วจู่ๆเกิดฝัน ว่าเห็นผมนั่งตากฝนอยู่หน้าห้อง
พี่ผมถามว่า มาทำไรเข้ามาก่อน นั่งตากฝนทำไม แต่ผมไม่พูดอะไร แล้วจู่ๆ พี่ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา
เพราะได้ยินเสียงผมเรียกอยู่นอกห้อง พี่ผมรีบเปิดประตูออกไปแต่ไม่เจอใครช่วงนั้นเวลาตีสี่
เกือบตีห้า
วันนั้นวันเดียวกัน ผมกินเหล้าเสร็จตรง108เขาขยาย ตอนตีหนึ่ง ผมขี่รถลัดมาทาง เขาขยายเพื่อกลับห้องปกติเหมือนทุกวัน อัดมาอย่างเร็วmio125 แมวดำยืนข้างถนน สายตาผมล่ะไปดูแมวแค่แว๊ปเดียว แล้วหันกับมาเจอหลุมสิครับ ไม่กว้างแต่ลึกประมาณศอกเลยทีเดียว ระยะใกล้กับหลุมไปบวกด้วยความเร็วรถผมไม่ต่ำกว่า80 จังหวะที่จะตกหลุมผมยืนสิครับ สกิลการขับของผมเรียกได้เลยว่าเด็กแว๊นเลยทีเดียว รถผมลงหลุมเต็มๆคับ ไถลไปเกือบถึงถนนใหญ่ รถกะปิกอัพสวนมาจากไหนรู้เหมือน น่าจะมาเร็วมากไม่ต่ำกว่า100บีบแตรลั่นเลย เฉี่ยวผมไปนิดเดียว
เหตุการณ์ตอนนั้น โครตจะแปลกมี ผมกับปิกอับอยู่สองคันในเวลาตอนนั้น คือบังเอิญไปมั้ย ตอนนั้นผมไม่เป็นไรเลยครับ เจ็บข้อมือนิดหน่อย ก็ยังไม่ได้เช็คสภาพรถเพราะมันมืด ก็ขี่ดันๆไปเพราะห้องอยู่ไม่ไกล รู้ว่ารถบิดได้ไม่ถึง20ตอนนั้น ล้อสองข้างน่าจะหนัก ตื่นเช้ามาพี่โทรคุยกับแม่ว่าเมื่อคืนเจอเหตุการณ์ประหลาด ว่าฝันถึงผม และตื่นมาได้ยินเสียงผมอีกแต่เปิดประตูมาไม่เจอผม
แม่ผมก็รีบโทรมาหาผมตอนเช้า ด้วยความที่แกเป็นห่วงผม และเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ผมก็ตกใจอยู่ตอนแรก แต่ทวนเวลาที่มันฝันกลับเวลาที่ผมเกิดอุบัติติเหตุ มันห่างกัน คือผมประสบอุบัติเหตุเสร็จแล้วพี่ผมถึงฝัน ก็ไม่น่าจะมีอะไรน่ากลัว
ก็เลยตัดสิ้นใจไม่บอกแม่ดีกว่า คิดว่ามันคงผ่านไปแล้ว และคิดว่าตัวเองดวงแข็ง แต่งตัวว่าจะออกไปทำงาน
คือลืมว่ารถตัวเองพังอ่ะครับ ผมเป็นคนชอบตื่นสายจะขี่มอไซต์ไปทำงาน
เปิดประมองดูที่มอไซเออว่ะเมื่อคืนตกหลุม แต่ทำไมรถเรามันพังขนาดนี้ ไม่น่าจะขี้มาได้ คือรถผมลงล้อขอบcomนะครับขึ้นชื่อในเรื่องความแข็ง ตกหลุมไม่มียุบเพราะผมตกประจำ แต่ครั้งนี้ตกลึกและะมาเร็ว
ล้อหน้ายุบเข้าไปไม่มากเท่าไหร่ แต่ล้อหลัง ดูไม่ได้เลยครับยุบเข้าไปเยอะมาก ดุมกระจกพึ่งเปลี่ยนมาเดือนที่แล้ว แตกออก4ซี่ครับ โอโห้งานเข้าต้องโทรไปลางาน ผมสตาร์ทรถจะเอาออกไปซ่อมอู่ครับ แต่แป๊กครับขี่ไม่ได้เลย แล้วเมื่อคืนผมมายังไง
ตลึงตัวเองคิดว่าแน่ สุดท้ายโทรหาแม่ให้เอารถปิกอัพมาใส่เอามอไซต์แล้วไปซ่อมอู่ หมดไป 3200ไม่ขออธิบายรายละเอียดนะครับแค่ขอบก็น่าจะรู้แล้ว
แม่ผมก็บ่นชุดใหญ่ แต่ผมก็ขัดไปว่าเอาน่าไม่น่าจะมีไรแล้ว
แม่ผมก็กลับเข้าไปทำงาน เพราะลาออกมาชั่วคราว
ผมก็ขี่มอไซต์กลับห้อง พี่ผมได้ข่าวว่าผมหยุดงานจึงโทรมาหาแม่ และบอกว่าให้ผมไปรับที่สะพานสี่หน่อย เพราะอยากมาเยี่ยมแม่พอดี ตอนนั้นเรื่องร้ายเกิดขึ้นแล้วแม่ผมกับพี่คิดว่าคงหมดเคาะห์หมดโศกแล้ว
แม่ผมเลยโทรมาหาผมบอกให้ไปรับพี่ แต่บอกว่าขี่ช้าๆนะ ผมก็บอกครับ ก็สตาร์ทรถออกจากห้อง ขี่ช้าตามที่แม่บอก
แต่ฟ้ามันต้องเค้าว่าฝนจะตก ผมเลยต้องบิดเร็วขึ้น ก่อนถึงแยกอมตะ ซ้ายมือเป็นโรงเรียนนานาชาติ แระตึกแฟชสร้างใหม่ ผมแซงสิบล้อคันนึงตอนนั้น มีรถFortuner สีขาวไข่มุกผมเดาว่ารุ่นใหม่ด้วย กำลังจะเลี้ยวออกจากตึกแฟรชโดยติ๊กไฟเลี้ยวขวาเพื่อจะข้ามไปอีกเลน แต่ผมแปลกใจว่าอีกเลนว่างแล้ว ทำไมมันไม่ข้าม ตอนนั้นผมก็มาซ้ายห่างจากมัน150กว่าเมตรคือสองฝั่งโล่งแต่มันไม่ข้ามงงมั้ยครับผมก็คิดว่ามันอาจจะคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ผมไม่ชะล่าใจผมจึงจะตีรถเข้ากลางเลนซักหน่อยกันพลาด เผื่อมันไม่เห็น
ด้วยประสบการณ์และสกิลการขับรถผมที่พอมีของผม เข้ากลางเลนได้อัดเลยคับ เพราะเราขี่ทางเอก มันอยู่ทางโท ไม่กล้าตัดหน้าผมแน่นอนเพราะอีกเลนนึงรถก็สวนมาแล้ว ถ้ามันขี่ออกมาฆ่าตัวตายชัดๆ ใครจะคิดพอผมใกล้จะขี่ผ่านรถมัน จู่ๆขี่พวดออกมาเฉย แล้วขวางกลางเลน เพราะข้ามไปอีกเลนไม่ได้เพราะมีรถสวนมา แต่ดีทีผมขี่ยังไม่ถึงร้อยเพราะใกล้ถึงแยกอมตะแล้วครับ
ผมกำเบรกสองข้างพร้อมกัน ความเร็วน่าจะเหลือ40ชนเข้ากลางคัน ดังเปรี้ยง กระจกรถผมแตกทั้งสองข้าง ตัวขณะที่ชนปล่อยมือจากแฮนรถทันครับ เพราะยังมีสติ ถ้าไม่ปล่อยคงกระดูกแขนหัก ปล่อยเสร็จตัวผมลอยขณะที่ลอยผมเอามือค้ำหลังคารถเพื่อข้ามตัวรถไปตกอยู่ข้างหน้า เพื่อให้ได้ตามน้ำมากที่สุด ครับแล้วผมก็ข้ามตัวรถฟอร์จูนเนอร์มาได้ แต่จังหวะที่ตัวผมลงพื้นยังมีการกระแทกอยู่บ้าง เจ็บคับมีแผลถลอก หลายที่ โดยคนขับรถฟอร์จูนเนอร์ไม่เปิดประตูลงมาดูผมเลย
พอรถอีกฝั่งว่างก็ขับปัด เสียงดังเอี๊ยก ออกไปเลยถ้าผมอยูใต้ล้อรถมันพอดีคงเหยียบผมไปแล้วแหละ
คือมันผิดเต็มร้อย อ่ะผมค่าเสียหายผมก็ไม่ได้คิดจะเอา เพราะรถเขาก็แพงคันเป็นล้าน แค่ลงมาดูหน่อยได้มั้ยเผื่อผมเจ็บหนัก รวยซะป่าวแล้งน้ำใจ ตอนนั้นรถผมคันเร่งค้าง ผมเดินไปพยุงรถ แต่รถผมคันเร่งค้างล้อหมุนเร็วทำให้รถจะพาร่างผมข้ามไปอีกเลน แต่ยังดีผมดึงสุดตัวเปลี่ยนทิศทางรถเขาหาข้างทาง แล้วผมหลุดออกระหว่างที่รถพุงเข้าหาเสาไฟ ผมไถลอีกครั้งคือเจ็บทั้งตัวเลย ตอนนั้น ผมเดินเข้าไปหารถแล้วพยุงขึ้นจอดเฉยๆ แล้วนั่งพักตั้งหลักแปป
ผมหันไปดูรถข้างหลัง เจอพี่สิบล้อคันที่ผมแซงมา ลงจากรถแล้วเดินมาหาผม แล้วปลดพระที่คอพี่แกมีหลายองค์ แกปลดให้องค์นึงแล้วพี่แกพูดว่าหัดแขวนพระบ้างนะ ผมยกมือไหว้และบอกขอบคุณครับ แล้วฝนก็ตกลงมา
คือคนไทยเหมือนกันแต่น้ำใจต่างกัน ขนาดผมระวังแค่ไหน ยังพลาดเลยคับ อุบัติติเหตุเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาหรือบางทีอาจมาพร้อมกับลางร้ายบอกเหตุ และบางครั้งความบังเอิญอาจไม่มีในโลก เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ผมติดสินใจบวช
ลางสังหรณ์
ผมจะย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ขวัญผมออก แล้วเกิดอุบัติเหตุเกือบถึงแก่ชีวิต
สมัยก่อนผมทำโรงงานครับเริ่มทำมาตั้งแต่อายุ15จบ ม3ก้อขึ้นมาทำงาน โดยทำโรงงาน มาแต่ล่ะที่ไม่เกิน4เดือน เพราะตัวเองอายุน้อยเขาไม่ให้บรรจุ เพราะจะมีกลมแรงงานสุ่มตรวจอยู่บ่อยๆหลายโรงงาน ถ้าเจอจะโดนทั้งเราและก็ทั้งโรงาน เพราะตอนนั้นเศรษฐกิจดีคับ
ทำให้โรงงานต้องการคน คือทำที่ไหนก็ไม่เกิน4เดือนบรรจุหมด แต่มีผมที่ต้องทำ4เดือนแล้วเปลี่ยนโรงงานที ผมยกตัวอย่าง yokohama อมตะซิตี้สมัยนั้น 18ปีบรรจุ แต่ผมอายุ15ปี พึ่งขึ้นมาจากบ้านนอกหมาดๆ พอผมทำถึง4เดือนหัวหน้าผมเรียกผมขึ้นไปหา ฝ่ายบุคคล เจ้าหน้าที่ยืนกระดาษ ให้ตรวจสุภาพที่สะพานสี่แล้วพรุ่งนี้ เอาผลตรวจกับเอกสารเกี่ยวกับตัวผมมาให้เจ้าหน้าที่ แล้วรับชุดพระนักงานได้เลย ผมจึงโทรไปปรึกษาทรัพย์ แต่ทรัพ์บอกว่าเอกสารผมอยู่กับ ทรัพย์ยังไม่ได้ส่งโรงงาน
ถ้าเขาส่งจะโดนจับทั้งผมแระก็ทรัพย์โทษฐานโกหกทางโรงงาน
ทรัพย์จึงบอกผมว่า ให้ไปบอกฝ่ายบุคคล ว่าเราไม่อยากบรรจุยังอยากเป็นทรัพย์ต่ออยู่ หรือไม่ก็ออกไปทำที่ใหม่
แน่นอนครับผมต้องออกฮ่าๆๆ เพราะไปโกหกชาวบ้านไว้เยอะว่าตัวเองอายุ19 และช่วงนั้นปรับบรรจุ6คน ผมไม่เสี่ยงอยู่ต่อ
ก็ออกมา และทำงานกับทรัพย์ยอมโดนทรัพย์โกงตัง ถ้าไม่มากผมก็ไม่ทวงหรอกครับ ขี้เกียจมากความ ก็ทำอยู่แบบนี้มา5ปีไม่ได้บรรจุเป็นพนักงานสักแห่ง พอผม18ปี ทางโรงงานแถวนั้น ดันเอา21ปี กำของชีวิตไม่เคยได้โบนัสเป็นก้อนเลย- -
อย่างว่าละครับ ทำหลายที่ย่อมมีเพื่อนฝูงเยอะแยะผมอายุ20แล้วตอนนั้น ผมขอบอกสถานที่จริงเลยแล้วกันนครับ
บ่อวินเขตระยองหรือชลบุรีไม่แน่ใจ ผมพักอยู่ใกล้ๆกับสนามกอล์ฟแหลมฉบังอินเตอร์คือที่ทำงานของแม่ผมนั่นเอง
และผมชอบกินเหล้ากับเพื่อนฝูง และกับห้องดึกเลยเที่ยงคืนประจำและชอบขี่รถเร็ว เส้นทางที่ขี่เป็นทาง เขาขยาย ใครที่อยู่แถวนั้นจะรู้เป็นอย่างดีว่ามืดและเปี่ยว ผมไม่ค่อยกลัวผีหลอกครับ กลัวความมืดมากกว่า ที่ขี่เร็ว คือทางเส้นนั้นมีคนตายเยอะมาก ใครที่อยู่บ่อวินน่าจะรู้ คนที่ทำงานแม่ตายที่บริเวณทางแถวนั้นคือเขาขยายนั้นเอง แม่ชอบโทรมาบอกว่าอย่าชอบขี่เทียวทางเส้นนั้น ล่าสุดที่ทำงานแม่มีลุงคนนึงขี่ตกหลุมขาหักบอกว่าเห็นผีโบกข้างทาง ยังไม่ออกจากโรงบาลเลย ผมก็ฟังๆไปงั้นแหละ แต่ผมเทียวประจำไม่เห็นเจอผีเลย แระไม่เคยเกิดอุบัติเหตุ คิดว่าตัวเองดวงแข็งอยู่พอสมควร
ตลอดเวลา5ปีที่ผมอยู่ สาบานเลยครับผมไม่เคยขี่รถประสบอุบัติเหตุสักครั้งเลย ชีวิตเรา เรากำหนดเองผมเชื่อตอนนั้น
ตอนนั้นพี่ผมอยู่กับแฟนเก่าครับที่สะพานสี่ พี่ผมนอนอยู่แล้วจู่ๆเกิดฝัน ว่าเห็นผมนั่งตากฝนอยู่หน้าห้อง
พี่ผมถามว่า มาทำไรเข้ามาก่อน นั่งตากฝนทำไม แต่ผมไม่พูดอะไร แล้วจู่ๆ พี่ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา
เพราะได้ยินเสียงผมเรียกอยู่นอกห้อง พี่ผมรีบเปิดประตูออกไปแต่ไม่เจอใครช่วงนั้นเวลาตีสี่
เกือบตีห้า
วันนั้นวันเดียวกัน ผมกินเหล้าเสร็จตรง108เขาขยาย ตอนตีหนึ่ง ผมขี่รถลัดมาทาง เขาขยายเพื่อกลับห้องปกติเหมือนทุกวัน อัดมาอย่างเร็วmio125 แมวดำยืนข้างถนน สายตาผมล่ะไปดูแมวแค่แว๊ปเดียว แล้วหันกับมาเจอหลุมสิครับ ไม่กว้างแต่ลึกประมาณศอกเลยทีเดียว ระยะใกล้กับหลุมไปบวกด้วยความเร็วรถผมไม่ต่ำกว่า80 จังหวะที่จะตกหลุมผมยืนสิครับ สกิลการขับของผมเรียกได้เลยว่าเด็กแว๊นเลยทีเดียว รถผมลงหลุมเต็มๆคับ ไถลไปเกือบถึงถนนใหญ่ รถกะปิกอัพสวนมาจากไหนรู้เหมือน น่าจะมาเร็วมากไม่ต่ำกว่า100บีบแตรลั่นเลย เฉี่ยวผมไปนิดเดียว
เหตุการณ์ตอนนั้น โครตจะแปลกมี ผมกับปิกอับอยู่สองคันในเวลาตอนนั้น คือบังเอิญไปมั้ย ตอนนั้นผมไม่เป็นไรเลยครับ เจ็บข้อมือนิดหน่อย ก็ยังไม่ได้เช็คสภาพรถเพราะมันมืด ก็ขี่ดันๆไปเพราะห้องอยู่ไม่ไกล รู้ว่ารถบิดได้ไม่ถึง20ตอนนั้น ล้อสองข้างน่าจะหนัก ตื่นเช้ามาพี่โทรคุยกับแม่ว่าเมื่อคืนเจอเหตุการณ์ประหลาด ว่าฝันถึงผม และตื่นมาได้ยินเสียงผมอีกแต่เปิดประตูมาไม่เจอผม
แม่ผมก็รีบโทรมาหาผมตอนเช้า ด้วยความที่แกเป็นห่วงผม และเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ผมก็ตกใจอยู่ตอนแรก แต่ทวนเวลาที่มันฝันกลับเวลาที่ผมเกิดอุบัติติเหตุ มันห่างกัน คือผมประสบอุบัติเหตุเสร็จแล้วพี่ผมถึงฝัน ก็ไม่น่าจะมีอะไรน่ากลัว
ก็เลยตัดสิ้นใจไม่บอกแม่ดีกว่า คิดว่ามันคงผ่านไปแล้ว และคิดว่าตัวเองดวงแข็ง แต่งตัวว่าจะออกไปทำงาน
คือลืมว่ารถตัวเองพังอ่ะครับ ผมเป็นคนชอบตื่นสายจะขี่มอไซต์ไปทำงาน
เปิดประมองดูที่มอไซเออว่ะเมื่อคืนตกหลุม แต่ทำไมรถเรามันพังขนาดนี้ ไม่น่าจะขี้มาได้ คือรถผมลงล้อขอบcomนะครับขึ้นชื่อในเรื่องความแข็ง ตกหลุมไม่มียุบเพราะผมตกประจำ แต่ครั้งนี้ตกลึกและะมาเร็ว
ล้อหน้ายุบเข้าไปไม่มากเท่าไหร่ แต่ล้อหลัง ดูไม่ได้เลยครับยุบเข้าไปเยอะมาก ดุมกระจกพึ่งเปลี่ยนมาเดือนที่แล้ว แตกออก4ซี่ครับ โอโห้งานเข้าต้องโทรไปลางาน ผมสตาร์ทรถจะเอาออกไปซ่อมอู่ครับ แต่แป๊กครับขี่ไม่ได้เลย แล้วเมื่อคืนผมมายังไง
ตลึงตัวเองคิดว่าแน่ สุดท้ายโทรหาแม่ให้เอารถปิกอัพมาใส่เอามอไซต์แล้วไปซ่อมอู่ หมดไป 3200ไม่ขออธิบายรายละเอียดนะครับแค่ขอบก็น่าจะรู้แล้ว
แม่ผมก็บ่นชุดใหญ่ แต่ผมก็ขัดไปว่าเอาน่าไม่น่าจะมีไรแล้ว
แม่ผมก็กลับเข้าไปทำงาน เพราะลาออกมาชั่วคราว
ผมก็ขี่มอไซต์กลับห้อง พี่ผมได้ข่าวว่าผมหยุดงานจึงโทรมาหาแม่ และบอกว่าให้ผมไปรับที่สะพานสี่หน่อย เพราะอยากมาเยี่ยมแม่พอดี ตอนนั้นเรื่องร้ายเกิดขึ้นแล้วแม่ผมกับพี่คิดว่าคงหมดเคาะห์หมดโศกแล้ว
แม่ผมเลยโทรมาหาผมบอกให้ไปรับพี่ แต่บอกว่าขี่ช้าๆนะ ผมก็บอกครับ ก็สตาร์ทรถออกจากห้อง ขี่ช้าตามที่แม่บอก
แต่ฟ้ามันต้องเค้าว่าฝนจะตก ผมเลยต้องบิดเร็วขึ้น ก่อนถึงแยกอมตะ ซ้ายมือเป็นโรงเรียนนานาชาติ แระตึกแฟชสร้างใหม่ ผมแซงสิบล้อคันนึงตอนนั้น มีรถFortuner สีขาวไข่มุกผมเดาว่ารุ่นใหม่ด้วย กำลังจะเลี้ยวออกจากตึกแฟรชโดยติ๊กไฟเลี้ยวขวาเพื่อจะข้ามไปอีกเลน แต่ผมแปลกใจว่าอีกเลนว่างแล้ว ทำไมมันไม่ข้าม ตอนนั้นผมก็มาซ้ายห่างจากมัน150กว่าเมตรคือสองฝั่งโล่งแต่มันไม่ข้ามงงมั้ยครับผมก็คิดว่ามันอาจจะคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ผมไม่ชะล่าใจผมจึงจะตีรถเข้ากลางเลนซักหน่อยกันพลาด เผื่อมันไม่เห็น
ด้วยประสบการณ์และสกิลการขับรถผมที่พอมีของผม เข้ากลางเลนได้อัดเลยคับ เพราะเราขี่ทางเอก มันอยู่ทางโท ไม่กล้าตัดหน้าผมแน่นอนเพราะอีกเลนนึงรถก็สวนมาแล้ว ถ้ามันขี่ออกมาฆ่าตัวตายชัดๆ ใครจะคิดพอผมใกล้จะขี่ผ่านรถมัน จู่ๆขี่พวดออกมาเฉย แล้วขวางกลางเลน เพราะข้ามไปอีกเลนไม่ได้เพราะมีรถสวนมา แต่ดีทีผมขี่ยังไม่ถึงร้อยเพราะใกล้ถึงแยกอมตะแล้วครับ
ผมกำเบรกสองข้างพร้อมกัน ความเร็วน่าจะเหลือ40ชนเข้ากลางคัน ดังเปรี้ยง กระจกรถผมแตกทั้งสองข้าง ตัวขณะที่ชนปล่อยมือจากแฮนรถทันครับ เพราะยังมีสติ ถ้าไม่ปล่อยคงกระดูกแขนหัก ปล่อยเสร็จตัวผมลอยขณะที่ลอยผมเอามือค้ำหลังคารถเพื่อข้ามตัวรถไปตกอยู่ข้างหน้า เพื่อให้ได้ตามน้ำมากที่สุด ครับแล้วผมก็ข้ามตัวรถฟอร์จูนเนอร์มาได้ แต่จังหวะที่ตัวผมลงพื้นยังมีการกระแทกอยู่บ้าง เจ็บคับมีแผลถลอก หลายที่ โดยคนขับรถฟอร์จูนเนอร์ไม่เปิดประตูลงมาดูผมเลย
พอรถอีกฝั่งว่างก็ขับปัด เสียงดังเอี๊ยก ออกไปเลยถ้าผมอยูใต้ล้อรถมันพอดีคงเหยียบผมไปแล้วแหละ
คือมันผิดเต็มร้อย อ่ะผมค่าเสียหายผมก็ไม่ได้คิดจะเอา เพราะรถเขาก็แพงคันเป็นล้าน แค่ลงมาดูหน่อยได้มั้ยเผื่อผมเจ็บหนัก รวยซะป่าวแล้งน้ำใจ ตอนนั้นรถผมคันเร่งค้าง ผมเดินไปพยุงรถ แต่รถผมคันเร่งค้างล้อหมุนเร็วทำให้รถจะพาร่างผมข้ามไปอีกเลน แต่ยังดีผมดึงสุดตัวเปลี่ยนทิศทางรถเขาหาข้างทาง แล้วผมหลุดออกระหว่างที่รถพุงเข้าหาเสาไฟ ผมไถลอีกครั้งคือเจ็บทั้งตัวเลย ตอนนั้น ผมเดินเข้าไปหารถแล้วพยุงขึ้นจอดเฉยๆ แล้วนั่งพักตั้งหลักแปป
ผมหันไปดูรถข้างหลัง เจอพี่สิบล้อคันที่ผมแซงมา ลงจากรถแล้วเดินมาหาผม แล้วปลดพระที่คอพี่แกมีหลายองค์ แกปลดให้องค์นึงแล้วพี่แกพูดว่าหัดแขวนพระบ้างนะ ผมยกมือไหว้และบอกขอบคุณครับ แล้วฝนก็ตกลงมา
คือคนไทยเหมือนกันแต่น้ำใจต่างกัน ขนาดผมระวังแค่ไหน ยังพลาดเลยคับ อุบัติติเหตุเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาหรือบางทีอาจมาพร้อมกับลางร้ายบอกเหตุ และบางครั้งความบังเอิญอาจไม่มีในโลก เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ผมติดสินใจบวช