เรากำลังสับสนกะผู้ชายคนนึงที่กำลังคุยอยู่ค่ะ เราเจอกันผ่านทางแอพ skout แล้วก็แอดไลน์คุยกัน คุยได้ เดือนสองเดือนก็นัดเจอกัน นัดแรก เค้าชวนไปวิ่งค่ะ นัดต่อๆ มาก็วิ่ง
วิ่งๆๆๆ อย่างเดียว จนสมรรถภาพทางร่างกายเราไปไกลกว่าความสัมพันธ์ทางด้านความรู้สึกแล้วค่ะ จากเริ่มต้นเราวิ่งได้ 5 นาทีก็หอบแด๊ก ตอนนี้ เราวิ่งได้เกิน 30 นาทีแล้วนะคะ น้ำหนักลดมาสี่โลแล้วด้วย
ครั้งแรกที่วิ่งด้วยกัน เราให้เค้าไปวิ่งคนเดียว เค้าก็แยกตัวไปนะ แต่ครั้งต่อๆ มา วิ่งประกบ ไม่ยอมแยก ถึงเราจะเกรงใจ กลัวเค้าเบื่อ เค้าก็ยังพาเราออกกำลังกายตลอดค่ะ
ฟังดูใส่ใจดูแลดีใช่มั้ยคะ แต่ที่เจอกันมา นับได้เกือบสามเดือน เจอแต่ ส อา
เราแทบไม่ได้พัฒนาความรู้สึกกันเลยค่ะ ไม่มีโมเมนต์มุ้งมิ้งจิ๊จ๊ะ มีเวลาได้ถามไถ่เรื่องราวแค่ตอนขับรถไปสวนเพื่อวิ่ง กะขากลับ .. อ้อ บางวันถ้าหิวๆ ก็จะมีเวลาคุยกันตอนกินข้าว ไม่งั้นก็ตรงดิ่งบ้านใครบ้านมันเลย
ไลน์ เค้าก็ไม่ค่อยคุยค่ะ เช้ามา หนึ่งข้อความ เราเห็นปุ๊ป ตอบปั๊ป เค้าไม่อ่าน มาตอบอีกที บ่ายโมง บ่ายสอง บอกพึ่งเลิกประชุม เราตอบทันควัน.. ได้ข้อความกลับมาอีกที สามทุ่ม บอก พึ่งเลิกงานกลับบ้าน ... ไม่รู้ว่าส่งข้อความหาเราแล้วเค้าเขวี้ยงโทรศัพท์ไปทางอื่น ไม่เปิดดูทั้งวันเลยรึไง
แอบน้อยใจนะคะ แต่ก็ไม่รู้จะบอกยังไง เพราะสถานะตอนนี้ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรค่ะ
เค้าไม่หล่อเลย แต่เราก็มองทะลุผ่านไป นิสัยสุภาพบุรุษค่ะ ไม่แตะเนื้อต้องตัวเราเลย มีแต่เราจะหาโอกาสแต๊ะอั๋ง (แบบ วิ่งเหนื่อยอ่าาาา //เอามือไขว่คว้าให้เค้าหยุด ไรงี้
) เค้าพูดน้อยค่ะ ไม่ขี้โม้ เราก็ชอบขรึมๆ นะคะ แต่อันนี้ขรึมไปหน่อย จนบางทีก็รุ้สึกว่า ตัวเราพูดมากไป เค้าจะรำคาญรึเปล่า
อ้อ.. จขกท อายุ 32 แล้วค่ะ ไม่ใช่สาวน้อยแล้ว คนนี้เป็นคนแรก ที่ตัดสินใจเจอตัวจริง จากในแอพ ปกติเราระวังตัว ส่วนคนที่แชทกะเรา ตอนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนหมดแล้วค่ะ คุยกันเกินปีทั้งนั้น ส่วนมากเป็นต่างชาติ คุยจนเกินระยะจีบแล้ว คุยไร้สาระ บ้าบอ อวดเมนูอาหาร ลดน้ำหนัก
มีเค้าคนนี้แหละค่ะที่แตกต่าง และทำให้เราหงุดหงิดพร้อมๆ กับสับสน ว่าตกลงเค้าคิดยังไง รู้สึกยังไงกะเรากันแน่
เราแอบหยอดบ่อยนะคะ เค้าก็ได้แต่ยิ้มๆ เช่น
จขกท : เบื่อมั้ย วิ่งกะเรา เราวิ่งช้านะ
เค้า : ไม่เป็นไร เราวิ่งของเราวันธรรมดาก็ได้ วันส อา ก็วิ่งกะเธอ
จขกท : แสดงว่า ส อา คือวันของเราใช่มั้ย // ฮิ้ววว ส่งสายตาปิ้งๆ
เค้า : แหะๆ ยิ้มๆ แล้วก็เงียบ วิ่งต่อ
จขกท : ... รู้สึกแป๊ก
สถานการณ์สอง จขกท ไปทำงาน ตปท ไม่ได้วิ่งด้วยกันสองอาทิตย์ ไลน์ได้แค่ตอนเลิกวาน เวลาก็ต่างกัน
จขกท : ไม่ได้วิ่งเลยอยู่นี่ กินก็ไม่ตรงเวลา
เค้า : ส่งสติ้กเกอร์ สู้ๆ มา (เกลียด สติ้กเกอร์ แลดูไม่พยายามพิมพ์)
จขกท : คิดถึงโค้ชจัง ไม่มีใครพาวิ่ง (เราชอบเรียกเค้าว่าโค้ชค่ะ เวลาเค้าพาวิ่งโหดๆ)
เค้า : .. สู้ๆ นะคับ (คราวนี้พิมค่ะ)
จขกท : แอบเฟลเล็กน้อย บอกผช ว่าคิดถึง แต่ได้รับข้อความให้สู้ๆ
คือเราก็แค่อยากมีคนที่เราจะคุยได้ รู้สึกได้ ว่าสถานะคือคบกัน ตอนนี้มันประหลาดๆ ไม่รู้ต้องทำตัวแบบไหนจะอ้อนก็ใช่ที่
เค้าชอบคุยเรื่องงาน / สุขภาพ / การออกกำลังกาย บางทีเราก็คิดนะ ว่าที่หาคนคุยจากในแอพนั่น หาแฟน หรือหาคนไปแข่งไตรกีฬาด้วย .. เพลียเล็กน้อย แต่ก็จะลองสู้กะเค้าอีกซักที
ขอแค่พื้นที่ได้ระบายความในใจค่ะ ตอนนี้โล่งมากขึ้นแล้ว ใครอ่านจบถึงตรงนี้ ขอบคุณมากนะคะ ที่สละเวลาให้เรา 555
คุณคิดอะไรกับชั้นคะ จะหาแฟนหรือจะมาฝึกทหารกันแน่!?
วิ่งๆๆๆ อย่างเดียว จนสมรรถภาพทางร่างกายเราไปไกลกว่าความสัมพันธ์ทางด้านความรู้สึกแล้วค่ะ จากเริ่มต้นเราวิ่งได้ 5 นาทีก็หอบแด๊ก ตอนนี้ เราวิ่งได้เกิน 30 นาทีแล้วนะคะ น้ำหนักลดมาสี่โลแล้วด้วย
ครั้งแรกที่วิ่งด้วยกัน เราให้เค้าไปวิ่งคนเดียว เค้าก็แยกตัวไปนะ แต่ครั้งต่อๆ มา วิ่งประกบ ไม่ยอมแยก ถึงเราจะเกรงใจ กลัวเค้าเบื่อ เค้าก็ยังพาเราออกกำลังกายตลอดค่ะ
ฟังดูใส่ใจดูแลดีใช่มั้ยคะ แต่ที่เจอกันมา นับได้เกือบสามเดือน เจอแต่ ส อา
เราแทบไม่ได้พัฒนาความรู้สึกกันเลยค่ะ ไม่มีโมเมนต์มุ้งมิ้งจิ๊จ๊ะ มีเวลาได้ถามไถ่เรื่องราวแค่ตอนขับรถไปสวนเพื่อวิ่ง กะขากลับ .. อ้อ บางวันถ้าหิวๆ ก็จะมีเวลาคุยกันตอนกินข้าว ไม่งั้นก็ตรงดิ่งบ้านใครบ้านมันเลย
ไลน์ เค้าก็ไม่ค่อยคุยค่ะ เช้ามา หนึ่งข้อความ เราเห็นปุ๊ป ตอบปั๊ป เค้าไม่อ่าน มาตอบอีกที บ่ายโมง บ่ายสอง บอกพึ่งเลิกประชุม เราตอบทันควัน.. ได้ข้อความกลับมาอีกที สามทุ่ม บอก พึ่งเลิกงานกลับบ้าน ... ไม่รู้ว่าส่งข้อความหาเราแล้วเค้าเขวี้ยงโทรศัพท์ไปทางอื่น ไม่เปิดดูทั้งวันเลยรึไง
แอบน้อยใจนะคะ แต่ก็ไม่รู้จะบอกยังไง เพราะสถานะตอนนี้ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรค่ะ
เค้าไม่หล่อเลย แต่เราก็มองทะลุผ่านไป นิสัยสุภาพบุรุษค่ะ ไม่แตะเนื้อต้องตัวเราเลย มีแต่เราจะหาโอกาสแต๊ะอั๋ง (แบบ วิ่งเหนื่อยอ่าาาา //เอามือไขว่คว้าให้เค้าหยุด ไรงี้ ) เค้าพูดน้อยค่ะ ไม่ขี้โม้ เราก็ชอบขรึมๆ นะคะ แต่อันนี้ขรึมไปหน่อย จนบางทีก็รุ้สึกว่า ตัวเราพูดมากไป เค้าจะรำคาญรึเปล่า
อ้อ.. จขกท อายุ 32 แล้วค่ะ ไม่ใช่สาวน้อยแล้ว คนนี้เป็นคนแรก ที่ตัดสินใจเจอตัวจริง จากในแอพ ปกติเราระวังตัว ส่วนคนที่แชทกะเรา ตอนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนหมดแล้วค่ะ คุยกันเกินปีทั้งนั้น ส่วนมากเป็นต่างชาติ คุยจนเกินระยะจีบแล้ว คุยไร้สาระ บ้าบอ อวดเมนูอาหาร ลดน้ำหนัก
มีเค้าคนนี้แหละค่ะที่แตกต่าง และทำให้เราหงุดหงิดพร้อมๆ กับสับสน ว่าตกลงเค้าคิดยังไง รู้สึกยังไงกะเรากันแน่
เราแอบหยอดบ่อยนะคะ เค้าก็ได้แต่ยิ้มๆ เช่น
จขกท : เบื่อมั้ย วิ่งกะเรา เราวิ่งช้านะ
เค้า : ไม่เป็นไร เราวิ่งของเราวันธรรมดาก็ได้ วันส อา ก็วิ่งกะเธอ
จขกท : แสดงว่า ส อา คือวันของเราใช่มั้ย // ฮิ้ววว ส่งสายตาปิ้งๆ
เค้า : แหะๆ ยิ้มๆ แล้วก็เงียบ วิ่งต่อ
จขกท : ... รู้สึกแป๊ก
สถานการณ์สอง จขกท ไปทำงาน ตปท ไม่ได้วิ่งด้วยกันสองอาทิตย์ ไลน์ได้แค่ตอนเลิกวาน เวลาก็ต่างกัน
จขกท : ไม่ได้วิ่งเลยอยู่นี่ กินก็ไม่ตรงเวลา
เค้า : ส่งสติ้กเกอร์ สู้ๆ มา (เกลียด สติ้กเกอร์ แลดูไม่พยายามพิมพ์)
จขกท : คิดถึงโค้ชจัง ไม่มีใครพาวิ่ง (เราชอบเรียกเค้าว่าโค้ชค่ะ เวลาเค้าพาวิ่งโหดๆ)
เค้า : .. สู้ๆ นะคับ (คราวนี้พิมค่ะ)
จขกท : แอบเฟลเล็กน้อย บอกผช ว่าคิดถึง แต่ได้รับข้อความให้สู้ๆ
คือเราก็แค่อยากมีคนที่เราจะคุยได้ รู้สึกได้ ว่าสถานะคือคบกัน ตอนนี้มันประหลาดๆ ไม่รู้ต้องทำตัวแบบไหนจะอ้อนก็ใช่ที่
เค้าชอบคุยเรื่องงาน / สุขภาพ / การออกกำลังกาย บางทีเราก็คิดนะ ว่าที่หาคนคุยจากในแอพนั่น หาแฟน หรือหาคนไปแข่งไตรกีฬาด้วย .. เพลียเล็กน้อย แต่ก็จะลองสู้กะเค้าอีกซักที
ขอแค่พื้นที่ได้ระบายความในใจค่ะ ตอนนี้โล่งมากขึ้นแล้ว ใครอ่านจบถึงตรงนี้ ขอบคุณมากนะคะ ที่สละเวลาให้เรา 555