บางทีความกลัวมันก็เป็นภูมิคุ้มกันให้เราได้นะ

กระทู้สนทนา
คือ ตอนเด็กๆผมนะ กลัวหมามากครับ ตอนดึกๆ หรือเย็นๆ เวลาผมจะเดินไปซื้อข้าวกิน

แค่เจอหมาเห่าครั้งเดียว ผมเดินกลับบ้านเลย ตอนนั้นกลัวมาก เคยเป็นหนักมากถึงขนาดมีหมาตัวใหญ่ๆขว้างทาง ไม่ได้เห่า ไม่ได้ไรทั้งสิ้น ผมก็เดินกลับเลย

ที่กลัวมาก เพราะเคยมีเรื่องฝังใจตอนเด็กหละมั้งครับ  เคยไปจ้องตาหมาบ้านญาติ พอสักพัก มันกระโดดกัดขาผมเลยครับ เลือดออกเลย สมัยนั้นตอน ป.6

ส่วนตอนนี้ ไม่รู้เพราะเราโตขึ้น หรือเพราะมันไม่กลัวเอง ผมเดินไปซื้อของดึกๆที่ 7-11 ตีสอง ตีสาม ผมนี่ไม่กลัวเลย ขนาดหมามาเห่าใกล้ๆผม 4-5 ตัวผมยังเดินเฉยเลย 555

บอกตรงๆตอนนั้นถ้ามันสะกิดอะไรผมนิดเดียว ผมเตะมันได้เลย

แต่ๆๆ ถ้าเป็นหมาพวกดุๆ พวกรอดไวเรอ หรืออะไรที่มันพันธุ์ดุอะครับ ผมก็กลัว ถอยเหมือนเดิมนะ 5555 แต่หมาพันธุ์พวกนี้ ผมไม่เคยเจอแบบจรจัดเลยนะ แบบนอนข้างทางอะครับ

อันนี้พูดถึงหมาข้างถนนนะครับ

ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่