สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปนะค่ะ
ขอเกริ่นก่อนเลยว่านี่เป็นเรื่องที่ จขกท. สับสนมาก
คือ จขกท ได้ไปสนิทกับคนๆนึงซึ่งเป็นรุ่นน้อง เราเป็นเชียร์ลีดเดอร์ ด้วยกันต้องเจอกันทุกวัน
ส่วนตัวเค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว เราสองคนถูกจับคู่ให้ซ้อมให้กัน ด้วยความที่แบบอึดอัดคือไม่สนิทกันเลยตอนนั้น เลยตัดสินใจทักเฟสไปคุยเพื่อให้สนิทเเละทำงานกันง่ายขึ้น เเต่ไปๆมาๆ เราก็คุยกันทุกวัน มีเรื่องอะไรก็ปรึกษากันตลอด พอถึงเวลาซ้อมก็อยู่ด้วยกันตลอด จนเพื่อนๆในที่ซ้อมก็คิดว่าเรามีซัมธิงอะไรกัน  นานๆเข้ามันกลายเป็นว่าเราเลิกคุยกันไม่ได้ คุยกันทุกวันเราเสียใจร้องไห้มีเรื่องอะไรเค้าคอยปลอบคอยอยู่ข้างๆเสมอ จนเรามีแฟนซึ่งเป็นเพื่อนของเค้านั้นหล่ะ เค้าก็เริ่มตอบแบบไม่อยากตอบ เอาเเต่ไล่เราไปหาแฟน บอกให้เลิกคุยกัน คืออารมณ์เราแบบมันโมโหมาก ที่อยู่ดีๆจะเลิกคุยเพราะเรามีแฟน
เราเลยถามเค้าว่าคิดอะไรกับเรามั้ย เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้คิดไร เราเลยบอกถ้างั้นถ้าไม่ได้คิดอะไรจะเลิกคุยทำไม เค้าก็บอกโอเคไม่เลิกก็ไม่เลิก
เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนความรู้สึกเราเหมือนว่าเราจะชอบเค้ามากกว่าแฟนตัวเอง เพราะแฟนเราไม่เข้าใจเรา ไม่เคยโอ๋ ติดเกมส์ เจอกันก้อยิ้มๆเเค่นั้น
ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่โอเคเลย เเต่ก้อคบๆไป...
ตอนนี้เรากับเค้าเหมือนจะรู้แล้วว่ารู้สึกยังไงกัน เราไม่ได้รักกันหรือชอบกัน เเค่อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็มีความสุขแล้ว คุยกันเป็นที่ปรึกษาให้กัน
เเต่ใจนึงเราก็ว่าผิดที่ทำแบบนี้ เเต่อีกใจก็คิดว่าในเมื่อเราไม่ได้คิดไรกัน ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา
หรือเราจะหลอกตัวเองอยู่นะ.....

นี่เป็นกระทู้เเรก ผิดพลาดยังไงขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ 😊😊