สวัสดีค่ะทุกคน
   
     นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะ ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ อาจจะยาวหน่อยนะ แหะๆ
เนื้อหามันยาวมากเลยขอใส่ spoil นะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้  
      ตอนที่เขาเข้ามาจีบเราเข้าก้ทักแชทเรามาตลอดคอยถามเราว่าทำอะไรอยู่ กินอะไรยัง ตามประสาคนจีบล่ะนะคะ (ตอนนั้นเราเรียนอยู่ปวช.3 ค่ะ ส่วนพี่เขาก้ทำงานแล้ว) ตอนแรกเราก็นึกว่าถามไปตามมารยาท หุหุ ก็เป็นผู้หญิงนี่เนอะ เลยไม่คิดไรมากมาย แต่พอคุยไปนานๆ ก็รู้แล้วว่าเขาจีบเราอยู่ คนที่ทำงานก็บอก (เราทำงานพาททามที่เดียวกับเขาค่ะ) เขาเป็นคนดีนะคะ ตอนที่เราเลิกเรียนแล้วจะไปทำงานพาททาม ถ้าเขาเข้าเช้า (เลิกงานสี่โมงเย็น แต่เราทำงาน 5 โมงเย็น) เขาก็จะมารับ-ส่งเราที่หอด้วย วันไหนที่เขารู้ว่าเราไม่สบาย ตอนเช้าก่อนไปทำงานเขาก้จะซื้อข้าวต้ม กับยามาให้กินด้วย ดูแลดีมากๆ เลยล่ะค่ะ หลังๆ มาเขาก้เริ่มทำคะแนนด้วยการชวนไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปวัดด้วยกัน ฮ่าๆๆๆ สนุกมากๆ ค่ะ

     ตอนนั้น เราว่าเราโอเคเลยถ้าเกิดเขาจะขอเราคบด้วย เพราะเราเป็นคนที่โอเคกับทางไหนก็ได้ ไม่ว่าจะชายหรือหญิง ถ้าเขาจริงใจกับเราแบบนี้น่ะนะ แล้วสุดท้ายเขาก้มาบอกเราค่ะ ว่าเขาชอบเรา ชอบมากด้วย อะไรก็ว่าไป เราก็เลยตอบตกลง ไป คบกันตอนแรกนี่ดีมากๆ เลย มีความสุขมากๆ ค่ะ ตอนแรกเราอยู่หอคนเดียว พอคบกันมาได้สักพัก เขาก็ย้ายมาอยู่กับเราด้วย แต่เขาก้กลับบ้านบ้างนะ ไม่ได้อยู่กับเราตลอดเลย เราเริ่มคบกันตอนเดือนตุลาคมได้ค่ะ เมื่อปีใหม่ เขาก้ซื้อของขวัญให้เราด้วย ดีใจมากกกก เราก็เลยซื้อให้เขาเหมือนกัน อิอิ เขาก็บอกว่าอยู่กับเรามีความสุขนะ ซึ่งเราก็ดีใจมากเลยค่ะ ^_^

     แต่พอคบกันมาได้สักพัก ก็เริ่มจะทะเลาะกันบ่อยขึ้น ส่วนใหญ่ไม่ใช่ทะเลาะหรอกค่ะ จะเป็นงอนกัน น้อยใจกันสะมากกว่า แต่บางครั้งเขาก้จะเริ่มบอกว่า ห่างกันสักพักไหม เผื่ออะไรจะดีขึ้น... คือตอนนั้นเรากำลังจะกลับบ้านค่ะ คือถึงจะทะเลาะกันก้ไม่น่าจะพูดแบบนี้เลยนะ เราก้พยายามจะพูดกับเขาดีๆ แล้วนะ เพราะเราไม่ชอบทะเลาะเลยค่ะ รักแฟนคนนี้ด้วย รักมากเลย ทะเลาะกันทีไรเราก้ยอมเขาตลอดเพราะไม่อยากให้มันบานปลายมากไปกว่านี้ บางครั้งเขาผิดเขาก้ขอโทษ เราผิดเราก็ขอโทษ เป็นแบบนั้นเสมอ...

     ช่วงหลังนี่เหมือนแฟนเราจะทนเราไม่ค่อยได้น่ะ เรามักเป็นคนที่ขี้ลืม ทำอะไรก็ช้า ทำตัวเป็นเด็ก ชอบดูอนิเมะมากๆ (พี่เขาเลยว่าเราทำตัวเป็นเด็ก) ชอบเล่นแต่เกม บางครั้งก้เรียกเรา ไอ้เอ๋อ เลย ฮ่าๆ แต่เราก้ชอบคำนี้นะ...  วันนึง พี่เขามาบอกว่า "มีคนมาคุยกับพี่นะ แต่พี่ไม่ได้คิดรัย" ค่ะ เราก้เชื่อ 50 เปอเซ็นที่พี่เขาบอกว่าพี่เขาไม่ได้คิดรัย เราก้เลยถามว่า "ใครหรอ" พี่ก้บอกว่า "ไม่บอก กลัวเราเกลียดเขา(คนที่คุย)" ...อ่าว งงตรงนี้เลยค่ะ แต่ก้ไม่ได้ถามอะไรต่อ ก้บอกพี่เขาไปว่า "คุยได้ ไม่เป็นไรหรอก ... "

     หลังจากนั้นแหล่ะค่ะ เริ่มเปลี่ยนแล้ว... โทรศัพท์ จากที่เคยให้ดูให้เล่น ไม่ให้ห่างตัวเลย บางวัน เรายุด้วยกันที่หอ เขาก้คุยแต่แชทสะบ่อยมาก แทบจะไม่ค่อยมองหน้าเราเลย ตอนแรกก้คิดนะว่าคงคุยกับน้องมั้ง แต่มันบ่อยมากเกิน... คิดในใจ 'เห้ยๆ มีเรื่องคุยกันขนาดนั้นเลยหรอวะ' แต่เราก้ไม่ได้ถามเขาหรอกค่ะ เพราะว่า เราไว้ใจเขานะ ไว้ใจ เชื่อใจ คิดว่าถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ เราคิดว่าเขาโตพอที่จะคิดได้นะว่าควรทำยังไง พี่เขาก้มักจะบอกอยู่เสมอว่าจะไม่มีอะไรมาทำให้ความรักเราแยกกันได้ เราก้เชื่ออย่างนั้นค่ะ...

     ช่วงนั้นมีเด็กใหม่เข้ามาทำงานค่ะ เป็นทำงานประจำ เป็นทอมคนนึง ผู้หญิงคนนึง ตอนแรกๆ พี่เขาก้ดูเหมือนจะไม่ชอบหน้าด้วยซ้ำ แต่พออยู่ไปอยู่มา กลับกลายเป็นสนิทกันเฉยเลยเหอะๆ กับพี่เขาน่ะนะ หลังจากนั้นเราก้มาเริ่มรู้ความลับอะไรบางอย่าง ว่าคนที่พี่เขาแอบคุยอยู่ด้วยนั้น คือคนที่เป็นทอมในร้านเรานี่เอง... เอาแล้วไง เริ่มสนุกละ... ยิ่งพักหลังมานี่นะ คุยกันในแชทไลน์แบบว่า ลืมปิดเสียงสติ๊กเกอร์ เราก้นั่งอยู่ตรงนั้น ได้ยินชัดเลย "รักนะจุ๊บจุ๊บ" ของไดโนเสาร์ ปตท. น่ะค่ะ ตอนนั้นมาแรงมาก 5555 ได้ยินชัดเลยยย เราก้ได้แต่หัวเราะ เขาก้หัวเราะกลบเกลื่อน แล้วก้ถามว่า "อะไร??" เราก้ได้แต่ตอบไปว่า "ปล่าวนี่ ไม่มีอะไร.." ทำได้แค่นั้นจริงๆ ค่ะ เพราะไม่อยากมีปัญหา ไม่อยากทะเลาะ...


คือ เราคบกับแฟนเรามาได้เกือบปีแล้ว แต่สุดท้ายก็โดนเขาบอกเลิก บอกก่อนนะคะว่าแฟนเรานั้นเป็นผู้หญิงน่ะ
      เราเลิกกันค่ะ ด้วยเหตุผลที่ว่า "พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้อยากทำให้เราเสียใจเลย แต่พี่ก้ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกเขา" คือ... สตั้นไปหลายวิค่ะ แล้วก้ถามกลับว่า "เขานี่ใครหรอ??" แล้วเขาก้เงียบไปค่ะ ไม่ตอบไรเลย เราก้เลยพูดมาว่า "ไม่เป็นไร เข้าใจค่ะ เขาคงทำให้พี่มีความสุขได้มากกว่าเรา" จากนั้นคือจบค่ะ เหตุผลการเลิก...

     จากนั้นเราหรอ.... เสียใจค่ะ มากเลยด้วย ร้องไห้แทบทุกวันก่อนนอนเลย คิดถึงเขามากมาย คิดถึงสิ่งดีๆ ที่เมื่อก่อนเคยทำด้วยกันแต่ตอนนี้ไม่ได้ทำด้วยกันแล้ว... ตัดใจไม่ได้เลยค่ะ พยายามแล้ว พอเหมือนจะตัดใจได้ วันต่อมา ก้เจอหน้าเขา เพราะมาทำงานกะต่อจากเรา... หมดเลยค่ะ ความพยายามที่จะเลิก ต้องมานั่งเริ่มใหม่ตลอดเลย... พอเหนหน้ากันทีไรพี่เขาก้จะทำเหมือนไม่อยากคุยกับเรา มีคนมาทำงาน 4-5 คน เขาคุยกับทุกคน แต่ไม่คุยกับเราเลย น้อยใจมากๆ ค่ะ แต่พอเราเลิกงานแล้ว.. เขาก้ทักมาหาเรา เราก้หายน้อยใจเลยสะงั้น... เป็นแบบนี้ตลอดเลยค่ะ เดือนกว่า จะสองเดือนแล้ว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม...

     อาจจะเป็นเพราะพอหลังจากเลิกกันเขาก้ยังทักแชทมาคุย แต่ไม่เหมือนเมื่อก่อน แค่ถามว่าทำไร กินข้าวด้วยนะ เราก้ตอบไป แล้วสักพักก้มานั่งฟังเพลง ตัดพ้อ งี้ ความเชื่อส่วนบุคคล งี้ เจ็บทุกลมหายใจ งี้ เจ็บที่ต้องรู้ งี้ โอ้ยยย แต่ละเพลง น่าจะเข้าใจความหมายนะ 5555

     เราเลยอยากจะถามทุกคนว่า มีใครเป็นคล้ายๆ เราบ้างไหมนะ... อยากจะฟังความเห็นว่า ผ่านตรงจุดนั้นมาได้ยังไง?? เราอยากจะตัดใจให้ได้จริงๆ ค่ะ อยากรู้ว่าต้องทำยังไง ไม่อยากจะให้เป็นแบบนี้ เพราะทุกวันนี้ที่เขาคุยกับเรา เขาก้มีแฟนใหม่แล้วนะ... (ก้คือทอมที่แอบคุยนั่นแหล่ะ... พอเลิกกับเราไปสักพัก โหนี่โพสหา รักกันคิดถึงกันทุกวันเลย แต่ทอมคนนั้นออกจากงานไปแล้วเพราะไปเรียนต่อ) เราอยากจะรู้ว่าที่เราทำอยู่นี้คือตัดใจได้แล้วหรือยัง เพราะยังไงเราก้ยังคิดถึงพี่เขา แต่ถ้าถามว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม 50 50 ค่ะ เพราะเรารักเขามากนี่นะ รักจนยอมทุกอย่าง เลยเสียอะไรไปง่ายๆ แบบนี้ ฮ่าๆ T_T