ก่อนอื่น ผมเป็นเกย์น่ะครับ
ที่ผ่านมาผมเคยมีแฟน คนแรกคบได้เกือบ 6 ปี คนต่อไปก็ไม่ถึงปีสักคน คือ 10 เดือน 10 เดือน และล่าสุดก็เดือนเดียว
ทุกคนที่ผมตัดสินใจคบนั้น ล้วนเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากเวลาอยู่ใกล้ และพออยู่ไกลเขาก็ทำให้ผมรู้สึกคิดถึง
หลังจากความรักครั้งล่าสุดจบลง ก็มีคนเข้ามาในชีวิตเรื่อยๆน่ะครับ แต่ด้วยปกติผมไม่ใช่คนเที่ยวกลางคืน ไม่ดื่ม ไม่สูบ ดังนั้น พอคนที่เข้ามามีแต่พวกสังคมจัดผมเลยไม่รู้สึกไว้ใจ และก็ไม่มีใครเข้ามาทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและหัวใจพองโตอีกเลย (ความรู้สึกนี้ผมขอเรียกมันว่า ความรู้สึกมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง น่ะครับ ^__^)
ล่าสุดมีคนหนึ่งรู้จักกันได้มาปีกว่าๆ แล้วครับ เข้ากับที่บ้านผมได้ดี ยิ่งกับแม่นี่บอกเลยว่า แม่ถามถึงตลอด ไปทะเล ไปไหว้พระ ไปทานข้าวกันตลอด บางครั้งก็ไปเที่ยวกับแม่ผมน่ะ แต่ว่าผมไม่รู้สึกฟรุ้งฟริ้งกับคนนี้เลย ต้นเหตุมาจากว่า หลังจากที่ผมคบคน low profile มาตลอดแล้วเจอแต่ความรู้สึกแย่ๆ ผมจึงตั้งกฎกับตัวเองว่า คนต่อไปที่ผมจะคบต้อง profile ดี ทั้งการศึกษาและการงาน แต่ว่าที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยมีคน high profile คนไหนที่เข้ามาทำให้ผมรู้สึกดีเลย
ผมมาทบทวนตัวเองว่า ที่ผมไม่รู้สึกกับคนนี้เพราะว่าเขา low profile หรือเปล่า หมายถึง เขาจบมหาลัยเอกชนธรรมดาๆ ทำงานในตำแหน่งที่เงินเดือนน้อยกว่าผมหลายเท่า พักหอพักธรรมดาๆ แต่เขากลับพยายามมาใช้ชีวิตแบบที่เขาคงคิดว่าผมชอบ ซึ่งจริงๆ แล้วผมไม่ได้ชอบกินข้าวนอกบ้านตลอดเวลา ผมไม่ได้ชอบเดินห้างทุกวันหยุด นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ผมไม่โอเค (แต่ผมก็ไม่เคยบอกเขาน่ะ แต่ชอบเลี่ยงบอกว่า ผมขอไปยิมวันหยุดดีกว่า แล้วก็ไปแอบเดินห้าง กินข้าว ทานกาแฟคนเดียว) ทุกเช้าเขาจะติดรถผมมาทำงานเกือบทุกวันครับ เพราะเราทำงานตึกเดียวกัน แต่ตอนเย็นต่างคนต่างกลับเพราะผมจะไปยิมบ้าง ทำงานเลิกดึกบ้าง
มีแต่คนนี้คนเดียวที่เข้ามาทำอะไรเพื่อผมมากมาย เก็บกวาดคอนโดให้ รีดผ้า ทำกับข้าวให้ทาน ผมไม่ได้รำคาญหรือรู้สึกแย่อะไรน่ะครับ "แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆมากกว่า" ไม่รู้สึกดีอะไรเหมือนในอดีตที่ผมเคยมีกับแฟนเก่าทุกคน ผมเลยไม่บอกใครว่า คนๆนี้คือแฟน แต่ว่าเขากลับบอกคนอื่นๆ ว่า ผมคือแฟนเขา
ด้วยเหตุนี้ ผมเลยสงสัยว่า การจะคบใครสักคนเป็นแฟน จำเป็นมั้ยครับที่เราต้องรู้สึกฟรุ้งฟริ้งกับคนนั้น
จำเป็นมั้ยครับว่า การที่จะคบใครสักคนเป็นแฟน คนๆ นั้นต้องทำให้เรารู้กสึกมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง?
ที่ผ่านมาผมเคยมีแฟน คนแรกคบได้เกือบ 6 ปี คนต่อไปก็ไม่ถึงปีสักคน คือ 10 เดือน 10 เดือน และล่าสุดก็เดือนเดียว
ทุกคนที่ผมตัดสินใจคบนั้น ล้วนเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากเวลาอยู่ใกล้ และพออยู่ไกลเขาก็ทำให้ผมรู้สึกคิดถึง
หลังจากความรักครั้งล่าสุดจบลง ก็มีคนเข้ามาในชีวิตเรื่อยๆน่ะครับ แต่ด้วยปกติผมไม่ใช่คนเที่ยวกลางคืน ไม่ดื่ม ไม่สูบ ดังนั้น พอคนที่เข้ามามีแต่พวกสังคมจัดผมเลยไม่รู้สึกไว้ใจ และก็ไม่มีใครเข้ามาทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและหัวใจพองโตอีกเลย (ความรู้สึกนี้ผมขอเรียกมันว่า ความรู้สึกมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง น่ะครับ ^__^)
ล่าสุดมีคนหนึ่งรู้จักกันได้มาปีกว่าๆ แล้วครับ เข้ากับที่บ้านผมได้ดี ยิ่งกับแม่นี่บอกเลยว่า แม่ถามถึงตลอด ไปทะเล ไปไหว้พระ ไปทานข้าวกันตลอด บางครั้งก็ไปเที่ยวกับแม่ผมน่ะ แต่ว่าผมไม่รู้สึกฟรุ้งฟริ้งกับคนนี้เลย ต้นเหตุมาจากว่า หลังจากที่ผมคบคน low profile มาตลอดแล้วเจอแต่ความรู้สึกแย่ๆ ผมจึงตั้งกฎกับตัวเองว่า คนต่อไปที่ผมจะคบต้อง profile ดี ทั้งการศึกษาและการงาน แต่ว่าที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยมีคน high profile คนไหนที่เข้ามาทำให้ผมรู้สึกดีเลย
ผมมาทบทวนตัวเองว่า ที่ผมไม่รู้สึกกับคนนี้เพราะว่าเขา low profile หรือเปล่า หมายถึง เขาจบมหาลัยเอกชนธรรมดาๆ ทำงานในตำแหน่งที่เงินเดือนน้อยกว่าผมหลายเท่า พักหอพักธรรมดาๆ แต่เขากลับพยายามมาใช้ชีวิตแบบที่เขาคงคิดว่าผมชอบ ซึ่งจริงๆ แล้วผมไม่ได้ชอบกินข้าวนอกบ้านตลอดเวลา ผมไม่ได้ชอบเดินห้างทุกวันหยุด นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ผมไม่โอเค (แต่ผมก็ไม่เคยบอกเขาน่ะ แต่ชอบเลี่ยงบอกว่า ผมขอไปยิมวันหยุดดีกว่า แล้วก็ไปแอบเดินห้าง กินข้าว ทานกาแฟคนเดียว) ทุกเช้าเขาจะติดรถผมมาทำงานเกือบทุกวันครับ เพราะเราทำงานตึกเดียวกัน แต่ตอนเย็นต่างคนต่างกลับเพราะผมจะไปยิมบ้าง ทำงานเลิกดึกบ้าง
มีแต่คนนี้คนเดียวที่เข้ามาทำอะไรเพื่อผมมากมาย เก็บกวาดคอนโดให้ รีดผ้า ทำกับข้าวให้ทาน ผมไม่ได้รำคาญหรือรู้สึกแย่อะไรน่ะครับ "แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆมากกว่า" ไม่รู้สึกดีอะไรเหมือนในอดีตที่ผมเคยมีกับแฟนเก่าทุกคน ผมเลยไม่บอกใครว่า คนๆนี้คือแฟน แต่ว่าเขากลับบอกคนอื่นๆ ว่า ผมคือแฟนเขา
ด้วยเหตุนี้ ผมเลยสงสัยว่า การจะคบใครสักคนเป็นแฟน จำเป็นมั้ยครับที่เราต้องรู้สึกฟรุ้งฟริ้งกับคนนั้น