สวัสดีค่ะชาวพันทิป
เราเพิ่งเคยเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
มาเริ่มกันเลย ...
เรากับแฟนคบกันมาได้ซักพักค่ะ ก็ต้องมีเรื่องทะเลาะ งี่เง่า งอน กันบ้าง
แฟนเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ติดเพื่อน ติดเกมส์ เรื่องนี้จะทะเลาะกันบ่อย
เราก็พยายามนะคะ พยายามที่จะไม่งี่เง่า ไม่งอน แต่มันยากมากๆเลยอ่า ==''
แล้วเราก็เป็นคนคิดมาก คาดเดาเหตุกาณร์ ไปก่อนตลอด
จนมาช่วงหลังๆมันหนักค่ะ ทะเลาะกันหนัก
เค้าก็ไม่ค่อยสนใจ ทำตัวปกติอยู่กะเพื่อน เราก็บอกเลิกเค้า เพราะรับสภาพแบบนี้ไม่ไหวนะ
เค้าก็ง้อ ง้อจนหายโกรธแล้วมันก็เป็นแบบนี้ซ้ำๆ
จนวันนึงเค้าบอกเรามาว่า "ไม่ใช่ไม่รักนะ แต่มันคบกันต่อไม่ได้"
เราเปิดอ่านแล้วร้องไห้ กระวนกระวายคำถามในหัวมีอยู่ว่าทำไมทำไมทำไมทำไม
ขอร้องเค้าทุกอย่าง ว่าเดี๋ยวเราจะปรับตัวเอง จะไม่งี่เง่าแล้ว แต่มันไม่มีประโยชน์ค่ะ
เค้าพูดแค่ว่าไม่ได้.
หลังจากนั้นเรากับเค้าก็เลิกติดต่อกัน
เราใช้เวลาอยู่กะเพื่อน เล่นเกมส์ ดูซีรี่
ทั้งที่แต่ก่อนเราตั้งหน้าตั้งตา รอที่จะคุยกะเค้าตลอด
แบบว่าจับโทสับทั้งวัน ดูเค้าขึ้นออนมั้ย ออนแล้วทำไมถึงไม่ตอบชั้ล บลาๆๆๆๆ
พอเราถึงจุดที่ไม่มีเค้าแล้ว ล้ะมองพฤติกรรมตัวเองแล้วแบบอยากตบหน้าตัวเองมาก
ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ จุดที่งี่เง่า จะเอาแต่ใจตัวเอง จะต้องให้เค้าเป็นแบบที่เราหวัง
เราผิดเองทุกอย่าง ผิดที่ไม่ไว้ใจ เราระแวง เราคิดมาก
ตอนนั้นที่มีเค้าเป็นแฟนเราพูดตลอดว่าเราเหนื่อยที่ทะเลาะ ที่เค้าไม่สนใจแล้วเราต้องตาม
แต่ตอนนี้.. เค้าเลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตเรา เราคิดว่าการทำใจมันเหนื่อยกว่าสิบๆเท่า
ตั้งแต่ที่เลิกรากันตอนนั้น เมื่อวานก่อน
เราก็เลยส่งข้อความไปขอโทดเค้า บอกว่าอยากขอโอกาส อยากให้เราเป็นกันแบบเดิม
เรารู้ตัวแล้วว่าเราผิดทุกอย่าง เรางอแงเรางี่เง่า เราไม่เข้าใจเธอ
เค้าตอบกลับมาว่า "อยู่แบบนี้กันไปก่อนนะ...''
แบบนี้คือต่างคนต่างอยู่ใช่มั้ย เราไม่เข้าใจความหมายตรงนี้ 😭
เราคิดถึงเค้า มันทรมานมากๆ ไม่อยากเป็นแบบนี้ ใครมีวิธีแนะนำให้ก็ช่วยหน่อยนะคะ
เราว่ากระทู้เราต้องอ่านแล้วงงแน่ๆ ขอโทดด้วบนะคะ ^^
"อยู่กันแบบนี้ไปก่อน"
เราเพิ่งเคยเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
มาเริ่มกันเลย ...
เรากับแฟนคบกันมาได้ซักพักค่ะ ก็ต้องมีเรื่องทะเลาะ งี่เง่า งอน กันบ้าง
แฟนเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ติดเพื่อน ติดเกมส์ เรื่องนี้จะทะเลาะกันบ่อย
เราก็พยายามนะคะ พยายามที่จะไม่งี่เง่า ไม่งอน แต่มันยากมากๆเลยอ่า ==''
แล้วเราก็เป็นคนคิดมาก คาดเดาเหตุกาณร์ ไปก่อนตลอด
จนมาช่วงหลังๆมันหนักค่ะ ทะเลาะกันหนัก
เค้าก็ไม่ค่อยสนใจ ทำตัวปกติอยู่กะเพื่อน เราก็บอกเลิกเค้า เพราะรับสภาพแบบนี้ไม่ไหวนะ
เค้าก็ง้อ ง้อจนหายโกรธแล้วมันก็เป็นแบบนี้ซ้ำๆ
จนวันนึงเค้าบอกเรามาว่า "ไม่ใช่ไม่รักนะ แต่มันคบกันต่อไม่ได้"
เราเปิดอ่านแล้วร้องไห้ กระวนกระวายคำถามในหัวมีอยู่ว่าทำไมทำไมทำไมทำไม
ขอร้องเค้าทุกอย่าง ว่าเดี๋ยวเราจะปรับตัวเอง จะไม่งี่เง่าแล้ว แต่มันไม่มีประโยชน์ค่ะ
เค้าพูดแค่ว่าไม่ได้.
หลังจากนั้นเรากับเค้าก็เลิกติดต่อกัน
เราใช้เวลาอยู่กะเพื่อน เล่นเกมส์ ดูซีรี่
ทั้งที่แต่ก่อนเราตั้งหน้าตั้งตา รอที่จะคุยกะเค้าตลอด
แบบว่าจับโทสับทั้งวัน ดูเค้าขึ้นออนมั้ย ออนแล้วทำไมถึงไม่ตอบชั้ล บลาๆๆๆๆ
พอเราถึงจุดที่ไม่มีเค้าแล้ว ล้ะมองพฤติกรรมตัวเองแล้วแบบอยากตบหน้าตัวเองมาก
ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ จุดที่งี่เง่า จะเอาแต่ใจตัวเอง จะต้องให้เค้าเป็นแบบที่เราหวัง
เราผิดเองทุกอย่าง ผิดที่ไม่ไว้ใจ เราระแวง เราคิดมาก
ตอนนั้นที่มีเค้าเป็นแฟนเราพูดตลอดว่าเราเหนื่อยที่ทะเลาะ ที่เค้าไม่สนใจแล้วเราต้องตาม
แต่ตอนนี้.. เค้าเลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตเรา เราคิดว่าการทำใจมันเหนื่อยกว่าสิบๆเท่า
ตั้งแต่ที่เลิกรากันตอนนั้น เมื่อวานก่อน
เราก็เลยส่งข้อความไปขอโทดเค้า บอกว่าอยากขอโอกาส อยากให้เราเป็นกันแบบเดิม
เรารู้ตัวแล้วว่าเราผิดทุกอย่าง เรางอแงเรางี่เง่า เราไม่เข้าใจเธอ
เค้าตอบกลับมาว่า "อยู่แบบนี้กันไปก่อนนะ...''
แบบนี้คือต่างคนต่างอยู่ใช่มั้ย เราไม่เข้าใจความหมายตรงนี้ 😭
เราคิดถึงเค้า มันทรมานมากๆ ไม่อยากเป็นแบบนี้ ใครมีวิธีแนะนำให้ก็ช่วยหน่อยนะคะ
เราว่ากระทู้เราต้องอ่านแล้วงงแน่ๆ ขอโทดด้วบนะคะ ^^