เจอก่อน...แต่รู้สึกช้าไป

สวัสดีคะ ยิ้ม พอดีว่าเราชอบคนเดียวกับเพื่อน สมมุติว่าคนที่เรากับเพื่อนชอบชื่อชาเย็นแล้วกันเนอะ เพื่อนเราสมุติว่าชื่อมุ้งมิ้ง เนอะๆ เรื่องมีอยู่ว่า
เราเคยเจอชาเย็นตั้งแต่ม.5 4ต่ไม่ได้สนใจอะไร จนขึ้นมาม.5 ห้องเรากับห้องเขาอยู่ข้างๆกัน ล้ะเจอกันบ่อยมาก เราก็มองมิงนะน่ารักดีแต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร จนมาวันนึงมุ้งมิ้งเดินมาถามเราว่า "รู้มั้ย คนนั้นชื่ออะไร" เราก็บอกว่าไม่รู้ เลยถามกลับว่าทำไม มุ้งมิ้งก็เป็นอายๆ มุ้งมิ้งเป็นคนเก็บอการไม่อยู่ เราเลยชอบรู้ทัน โดยส่วนตัวเป็นคนชอบจับผิด รู้ทัน ดูคนออก555 เราเลยเดินไปถามเพื่อนอีกคนว่ารู้มั้ยคนนั้นชื่อไร เพื่อนเลยบอกว่า "อ๋อ..ชื่อชาเย็น(นามสมุตินะ)"
เราก็ไปบอกมุ้งมิ้ง มุ้งมิ้งก็เขินๆอายๆ เรามีเพื่อนอยู่ห้องกับชาเย็น เลยไปสืบประวัติมาให้มุ้งมิ้ง ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจริงๆ อยากให้เพื่อนสมหวังด้วยตอนนั้น คือแบบช่วยเพื่อนอ่ะ หลังๆมา พอรู้จักชื่อชาเย็น เรากับเพื่อนในกลุ่มก็ชอบล้อมุ้งมิ้ง เราเห็นว่ามุ้งมิ้งหาเฟสของเย็นชาไม่เจอ เลยไปถามเพื่อนที่อยู่ห้องช้าเย็นว่ามีเฟสชเย็นมั้ย เพื่อนเราก็เอาเฟสให้ เราก็เอาไปให้มุ้งมิ้ง ตอนนั้นเรายังชอบรุ่นพี่อยู่ เลยไม่คิดอะไร หลังๆเราพยายามลืมรุ่นพี่ ตอนนั้นไม่มีคนให้รู้สึกด้วยแหล่ะ เรากับกลุ่มหงุดหงิดที่มุ้งมิ้งไม่ยอมบอกว่าดีๆว่าชอบชาเย็น ปฏิเสธอยู่นั้นแหล่ะ เราเลยแหล้งมุ้งมิ้ง เพื่อนบอกให้เราแกล้งทำเป็นชอบชาเย็น เราแกล้งทำเป็นชอบชาเย็นอยู่ประมาณ 5 วัน ช่วง5วัน มุ้งมิ้งไม่ค่อยคุยกับเราเลย แบบเดินหนี ไม่พูดด้วย ไม่สนใจเรา เราเลยถามว่าเป็นเราก็บอกว่าเปล่า เราเลยถามว่า "เอาจริงๆนะ คิดว่าเค้าชอบชาเย็นใช่มั้ย" มุ้งมิ้งตอบ "อื้ม ก็มันเหมือนจริงๆอ่ะ" เราเลยบอกไปว่าเราแกล้ง ทำไมหึงหรอ555 ถามจริงชอบชาเย็นป่ะ มาถึงขั้นนี่ล้ะ บอกมาเถอะ มุ้งมิ้งก็บอกว่าชอบจริงๆ เราก็เลยเลิกแกล้ง ทีนี้ผ่านมา2-3 วัน เรารู้สึกแปลกๆ เหมือนอยากเจอชาเย็น อยากทำเป็นชอบชาเย็น ไม่รู้ทำไมรู้สึกอย่างนั้น เราก็เลยปรึกษากับเพื่อนที่สนิทที่สุด ก็คิดมาเรื่อยๆนะ แต่ไม่มาเลยคิดในใจว่า คงรู้สึกมากไปเอง 55 ไม่มีไรหรอก ประมาณนี้ ทีนี้วันนึงเรากับเพื่อนที่สนิทกับมุ้งมิ้งไปซื้อข้าวกำลังกลับห้อง (เราชอบกอนข้าวที่ห้อง ชาเย็นก็เช่นกัน) วันนั้นเราก็กำลังไปที่ห้อง พูดถึงชาเย็นพอดี ชาเย็นโผล่มา เราเลยพูดว่า ตายอยากจริงๆ ตอนแรกชาเย็นก็หัวเราะเดินมากับเพื่อนนะ แต่พอเจอเรากับเพื่อน ก็หน้านิ่งเย็นชาไปเลยอ่ะ เพื่อนที่เราสนิทเลยพูดว่า "มันกินหมดเลยอ่ะ" ประมาณนี้ เราเลยหันไปมอง(เราเดินหลังสุดไง) เราไม่ได้ตั้งใจหันไปมองนะ พอหันไป อยู่ดีมันก็เดินกลับหลัง มองกลุ่มเราล้ะก็ยิ้มหัวเราะ คุยกับเพื่อน ตรงนั้นมีแต่เรากับเพื่อน พอมันรู้ตัว เรากับชาเย็นก็หันหลังกลับต่างฝ่ายต่างเดินหน้า ตอนนั้นคือเราเขินมาก อยู่ดีก็เขิน เราเลยเล่าให้ในกลุ่มฟัง ทุกคนก็แบบไม่เชื่อ ล้ะทุกคนก็ล้อมุ้งมิ้ง เราก็แบบล้อๆนะ แต่รู้สึกแปลกๆ อยากให้คนที่ชาเย็นมองเป็นเรา แต่คงไม่ใช่อยู่ดี หลังจากนั้นก็วันเสาร์เราเรียนเสร็จก็ไปเที่วห้างกับเพื่อนสนิท2คน ที่นี้เพื่อนสนิทมันชี้ให้มองซ้ายๆ เราก็แบบมีอะไร มองไปก็ไม่มีอะไร พอเดินมาสัก2-3ก้าว เพื่อนสนิทก็บอกว่าชาเย็นๆ เราเลยถามว่าไหนๆ มันเลยบอกว่าเลยผ่านไปแล้ว เราเลยหันเรา อ้าววว..นั้นชาเย็นนี่นา เลนหันมามองหน้าเพื่อนคุยกันว่าตมมั้ยๆ สุดท้ายก็ตาม ในความคิดว่า ชาเย็นจะมีคนมารับเช่น แม่มารับ พ่อมารับไรงี้ แต่แบบดูไปดูมาๆ เห้ย ชาเย็นเอารถมา แล้วแบบเดินไปอยู่ดีๆ ชาเย็นหันมามอง ล้ะเพื่อนเราก็หลบแต่เราแบบไม่เห็นไง เลยยืนแข็งทื่อ เพื่อนก็บอกว่าชาเย็นมอง เรก็แบบเอ้าหรอ ป่ะๆ ไปเถอะ ไปรอหน้าห้าง สักพักชาเย็นขี่รถผ่าน เราก็ถ่ายวิดิโอ ส่งไปให้มุ้งมิ้ง เรารู้สึกว่าแบบมันเท่มาก แบบหวั่นไหวเลยอ่ะ หลังจากนั้นๆก็เริ่มคิดล้ะ ผ่านมาหลายๆวัน ก็ชอบแอบมองเวลาเดินผ่าน แอบคิดมโน แอบทำตัวให้เขาสนใจ (แต่ก็คงไม่สนใจหรอก) จนเราไม่ไหวล้ะ อยากหาเฟส แต่ชาเย็นเปลี่ยนชื่อเฟส มารู้อีกที มุ้งมิ้งแอดเฟสไปแล้ว แล้วชาเย็นก็รับด้วย ซึ่งหลายคนบอกว่า ชาเย็นจะไม่รับแอดถ้าไม่รู้จัก แล้วมุ้งมิ้งก็ไม่กล้าทัก เราก็บอกให้ทัก จนวันนึงมุ้งมิ้งทักไปจริงๆ คุยกันน่ารักมาก คุยกันตอนอยู่ที่โรงเรียนด้วยแบบ "เธอชื่อไรหรอ อยู่ห้องไหน อยากเจอเธอ" บ้างก็โทร เห้ยคือตอนนั้นเราเฟลมาก เงียบเลยวันนั้น เรมุ้งมิ้งก็ชอบมาปรึกษาเราว่าคสรตอบไปแบบไหนดี ยิ่งเจ็บอ่ะ แต่ก็อยากรู้ว่าเขาพูดอะไรกันบ้าง พอเย็นของวันนั้น มุ้งมิ้งมาถามเราว่าควรตอบแบบไหน(ก็แคปรูปมาให้เราดู) เราก็บอกแบบนี้ๆนะ  ซึ่งมันผิดกะคนละคนที่ตอบตอนอยู่ที่โรงเรียน เรากับเพื่อนก็เลยพูดว่า สงสัยเพื่อนมันตอบให้ หลังจากนั้นมุ้งมิ้งก็ทักไปทุกวัน แล้วก็แคปรูปมาให้ดูด้วย แบบในแชทที่คุย เหมือนชาเย็นไปส่องเฟสมุ้งมิ้งด้วย เราเฟลมาก เศร้าจริงๆ แบบเจ็บแปลบๆอ่ะ รู้สึกว่าชอบชเย็นแล้วล้ะ ค่อยชอบมากขึ้นเรื่อยๆดู ล้ะเหมือนมุ้งมิ้งจะจริงจังกับชาเย็นด้วย เฮ้อออ มันผิดมากๆจริงๆ เอ่อเราลืมเล่าอีกเรื่องคือ ก่อนวันที่มุ้งมิ้งจะแอดไป เราไปนั่นแถวหน้าห้องพยาบาลรอพ่อเพื่อรมารับ กลับบ้าน แล้วข้างจะมีที่เล่นกีฬา ล้ะแบบวันนั้นชาเย็นเอามาเทนนิสมา(คุณหนูสุดๆ) เราก็แบบชวนเพื่อนเดินผ่าน ไปซื้อนู้นซื้อนี่ ซึ่งตอนนั้นมีมุ้งมิ้ง
อยู่ด้วย แล้วแบบเราก็มอง แอบมองไง กลัวมุ้งมิ้งจะรู้ ทีนี้เราก็นั่งรอกลับเพื่อน ชาเย็นก็นั่ง นั่งแบบตรงข้ามกันนี่แหล่ะ แต่อยู่ไกลกัน เราก็แอบมองนะ เพื่อนสนิทเลยบอกว่าๆ เห้ยๆ เราก็แบบทำเป็นเล่นโทรศัพท์ เราเลยขอเฟสชาเย็นกับมุ้งมิ้ง บอกว่าอยากส่อง มุ้งมิ้งก็ให้ เราก็ส่อง สักพักพ่อเพื่อนมา เพื่อนกลับ เหลือกับเพื่อนสนิทกับมุ้งมิ้ง นั่งสั่งพักก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเตรียมตัวกลับ ตอนนั้นชาเย็นก็ลุกขึ้นเมือนกัน ก่อนหน้านี้ที่นั่นอยู่ ชาเย็นนั่งอยู่ตรงแสตน3ชั้น สักพักก็ขึ้นไปนั่งตอนชั้นบนสุดเราก็งงว่า ขึ้นไปนั่งทำไม เพราะตอนแรกนั่งชั้นแรก ตอนนั้นชาเย็นก็นั่งเล่นโทรศัพท์ พอเรากำลังเดินกลับ ชาเย็นก็เดินออกมา พร้อมจะกลับเหมือนกัน เราก็เดินทำไปเป็นรอรถ แต่ที่จริงรอชาเย็นออกมา ทีนี้ชาเย็นเดินไปทางโรงรถเราก็ตาม สุดท้ายก็เห็นชาเย็นขี่รถกลับบ้าน เรก็แบบอ๋อออ เย็นวันนั้นแหล่ะที่มุ้งมิ้งแอดชาเย็นไป
#เราผิดมากเลยใช่มั๊ย
#รู้สึกผิดกับเพื่อน
#คนนึงก็เพื่อนคนนึงก็คนที่ชอบ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่