เราได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งเป็นหนังสือความเรียงให้แง่คิด ในตอนหนึ่งของหนังสือเกี่ยวกับเรื่องของแม่กับลูก ตัวหนังสือที่ไม่ได้มากมายเคียงแค่3หน้าหนังสือของหนังสือเล่มเล็กๆ แต่เมื่อได้อ่านคุณจะรู้ว่ามันไม่ได้เล็กและน้อยแบบตัวหนังสือที่ได้อ่าน "หนังสือ PRESRNT PERFECT เพราะวันนี้...ดีที่สุดแล้ว" ฌอห์ณ จินดาโชติ ลองไปหาอ่านกันนะ
จาก....จินดาโชติ

นิทานวันแม่ ❤❤❤

เรื่องเกิดขึ้นที่ร้านอาหารในหมู่บ้าน เด็กน้อยร่างเล็กปั่นจักรยามคันเก่าๆ เดินเข้ามาในร้าน หน้าตาและเสื้อผ้าที่ดูมอมแมม เด็กคนนั้นน่าจะเป็นลูกคนงานก่อสร้างในหมู่บ้าน
      "ซื้อไอติมครับ" เด็กน้อยตะโกนบอกเจ้าของร้าน พร้อมเดินไปที่ตู้ขายไอติม ที่กระเป๋ากางเกงถูกหนังยางมัดเป็นปมแน่นจนเห็นเหรียญตุงเต็มกระเป๋า ราวกับเด็กน้อยกลัวเงินที่มีจะหล่นหายระหว่างที่ปั่นจักรยาน
     "แม่ไม่ให้กินไอติมนี่ มันแพงไม่ใช่หรอ" ป้าคนขายถาม

     "ผมจะซื้อไปให้แม่ครับ เพราะแม่บอกว่ามันแพง "

เด็กน้อยตอบซื่อๆก่อนอธิบายว่า เงินที่นำมาซื้อมาจากเงินเก็บ แล้วแกะเหรียญออกจากกระเป๋ากางเกง
     หลังจากจ่ายเงิน เด็กน้อยรับไอติมมาถือไว้ในมือ เดินออกจากร้านแล้วปั่นจักรยานเก่าๆ ด้วยมือข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างถือไอติมที่ซื้อมาด้วยความระมัดระวัง
  "โคตรหล่อ" ผมบอกตัวเองและจำวินาทีที่เด็กน้อยบอก ว่า ไอติมมันแพง ได้ชัดเจน วินาทีนั้นทุกคนในร้านต่างหันมามองเด็กน้อยเป็นตาเดียวเพราะคำว่า "มันแพง" เด็กน้อยไม่รู้หรอกว่า "แพง" คืออะไร สิ่งที่จำได้คือ แม่สอนว่าอย่าไปยุ่ง เพราะมันแพง
     สำหรับใครหลายคน ไอติมแท่งหนึ่ง คงไม่ใช่ของมีราคาค่างวดอะไร แต่สำหรับใครบางคนหรือบางครอบครัว ไอติมแท่งหนึ่งกลับเป็นของมีราคาสูงเกินกว่าที่จะซื้อหาแม้ของที่ผมให้จะมีราคาแพงกว่าไอติม แต่คุณค่าที่แท้จริง คงเทียบกับไอติมแท่งนั้นไม่ได้แม้แต่น้อย

แด่....ผู้เป็นแม่ทุกคน
Cr.Seanjindachot