SAMPENG, BKK
08/10



สำเพ็งนอกจากของจุกจิกแล้ว มีอะไร

ตั้งต้นที่ร้านซาลาเปาโกอ้วนข้าง มศว
Brunch เบาๆ ซาลาเปานี้ชอบเป็นการส่วนตัวค่ะ


ซาลาเปาไส้หมูสับไข่เยี่ยวม้ากับไส้ถั่วแดงเกาลัด เคียงชามะนาว รองท้อง


จากนั้น ข้ามคลองแสนแสบมาขึ้น MRT นี่คือสถานีปลายทางของเรา


จากหัวลำโพง ออก Exit 1 เดินเลียบแยก ข้ามถนน ทางก่อสร้าง เลี้ยวขวา
ไม่ต้องกลัวหลง ป้ายชี้ทางไปวัดไตรมิตรอันบะเริ้มม มม.


อากาศร้อน แวะจุดแรก  ใครๆ ก็คงรู้จัก



อร่อยหอมหวานหนึบหนับ แต่ไม่ถึงกับต้องดั้นด้นมา {คหสต.}
แต่ถ้ามาแถวนี้อีก ก็คงแวะมากินอีก ชอบฟีลนี้ กินขนม ชมคุณชายรณพีร์ >///<


เดินไปตามถนนเยาวราชไปเรื่อยๆ เจอป้ายแบบนี้


เข้าสำเพ็ง ของละลานตา ต่างหู นาฬิกา ตุ๊กตา ของเล่น หมวก บลา บล าา า.
ส่วนมากราคาส่งจะ 3 ชิ้นขึ้นไป แนะนำให้ชวนเพื่อนที่สไตล์เดียวกันมา
แต่ถ้าฉายเดี่ยวแบบ จขกท. ก็ใจกล้าเชิญชวนคนข้างซื้อรวมกัน
{วิเคราะห์ความเป็นมิตรของเขานิดส์}

เสียทรัพย์ให้แหวนวงละ 20 กับนาฬิกา 100


ซัก 5 โมงก็ถึงเวลา อาหารเริ่มตั้งโต๊ะ รอบนี้เราอยู่แค่ตรอกมังกรนะ

ออเดิร์ฟ หมูเต๊ะ เขาบอกไม้ละ 6 บาท งั้นขอ 5 ไม้เบาๆ



กลับหลังหันไป เจอก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเจ๊ลั้ง อ่ะขอสั่งบะหมี่แห้งต้มยำที่นึง
{ใครผ่านมาแนะนำให้ลอง ลูกชิ้นปลาแคระอร่อยจริงๆ}



ขากลับเดินย้อนถนนเยาวราชเข้าซอยเท็กซัส {หาไม่เจอหรอ ป้ายเท็กซัสสุกี้ตีตาแตก}
ปลายทางมีร้านบัวลอยน้ำขิง นั่งซดเต้าฮวยแปะก๊วย {ซึ่งมันอร่อยกลมกล่อมมาก}



สุภาพสตรีกลัวกลับบ้านไม่ปลอดภัย ขอบอกลาไปเท่านี้ก่อน
เดินกลับทางเดิมไปหัวลำโพง นั่งรถไฟกลับบ้าน

จริงๆ แล้ว ถนนเยาวราชยามค่ำคืนมีอะไรให้ลองอีกเยอะ ไว้โอกาสหน้าคงได้มาอีก
นอกจากอาหารที่ชอบแล้ว อีกสิ่งคือ . .
การได้นั่งกินบรรยากาศธรรมดาๆ ร่วมโต๊ะกับคนที่ไม่รู้จัก ก็ถือเป็นเสน่ห์ของร้านข้างทาง