เรื่องที่ผมกำลังเล่าเป็นเรื่องที่เกิดมานานกว่า 10 ปีแล้วครับคดีความไม่ได้เกิดขึ้นเรื่องราวกฎหมายไม่เกิด เพราะมีญาติผู้ใหญ่ขอไว้ มันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมกับพี่สาวที่มีกันอยู่สองคน ไม่ได้คุยกันเลยตลอดเวลากว่า 10 ปี บางคนอาจจะบอกผมเลวเรื่องมันผ่านมานานแล้วควรจะปล่อยวางแล้วกลับไปคุยกันได้แล้ว แต่ฝ่ายถูกกระทำกับฝ่ายกระทำไม่เหมือนกันนะครับ การที่ผมไม่เอาเรื่องผมเชื่อว่าผมทำดีที่สุดแล้วแต่จะให้กลับไปเป็นพี่น้องกันผมทำไม่ได้ครับ ทำใจไม่ได้จริงๆ
เรื่องราวมันเริ่มจากเราสองคนพี่น้องเป็นเด็กกำพร้าครับ พ่อแม่เสียไปตั้งแต่เด็กเราสองคนเลยไม่ผูกผันกันครับ เพราะญาติๆ ที่ช่วยรับไปเลี้ยง เขาไม่สามารถรับได้ทั้งสองคนเราเลยแยกกันตั้งแต่เด็กๆ ตอนเด็กๆผมรักพี่สาวผมมากนะครับ เพราะเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เรารู้สึกว่านี้แหละครอบครัว แม่ที่เสียไปได้ทิ้งบ้านไว้ให้ผมกับพี่สาว 1 หลังครับ 50 ตารางวา ชั้นเดียว พร้อมเงินสดจากประกันชีวิตพ่ออีกราวๆ 3 แสน เงินสดผมไม่เคยได้ครับเพราะตอนนั้นยังเด็กพี่สาวเอาไปหมด แล้วให้เราเดือนล่ะ 1500 บาท เป็นค่าเล่าเรียนแต่ให้ได้ 2 เดือนแล้วก็ไม่ได้ให้แล้วบอกว่าเงินเอาไปซ่อมแซมบ้านหมด บ้านของเขากับสามีไม่ใช่บ้านของผมนะครับ จนผมเริ่มโต อายุราวๆ 19 ได้ เด็กกำพร้าอายุ 19 อาศัยอยู่กับญาติ ชีวิตโครตลำบากทำงานหาเงินเรียน ทุกอย่างผ่านไปเรื่อยๆครับ ผมอาศัยอยู่ในบ้านที่แม่ทิ้งไว้ให้ข้างบ้านญาติ จนอายุ 20 ครับ วันนึงพี่สาวมาบอกว่า ไปกรมที่ดินโอนบ้านให้หน่อยสิ ผมก็งง ไปโอน โอนให้ใคร คือบ้านหลังนี้เป็นชื่อของผมกับพี่สาว แต่ผมจะยังไม่มีสิทธิจนกว่าจะอายุ 20 คือแกไปขายบ้านให้คนอื่นมาแล้วแกไปสัญญาลอยๆ ไว้ว่าเมื่อผมอายุ 20 จะโอนบ้านให้เขา ซึ่งพี่สาวผมก็มาร้องไห้ร้องห่มว่าต้องไปโอนนะพี่เอาเงินเขามาแล้ว จะปล่อยให้หลานมีแม่ขี้คุกเหรอ ญาติผู้ใหญ่ก็มาพูดว่าแล้วจะเอายังไงไม่งั้นพี่ติดคุก เราอาจจะใจแข็งไม่พอแล้วก็ไม่อยากให้พี่เราติดคุก แถมแกยังไม่ให้ผมบอกทุกคนว่าแกไม่แบ่งเงินให้ผมด้วยให้บอกว่าผมได้มา 6 แสนบ้านขายได้ ล้านสอง ญาติพี่น้องต่อว่าขายบ้านได้เงินสักบาทก็ไม่ให้ลุงที่เลี้ยงผมมา พี่สาวบอกจะผ่อนให้เดือนล่ะ 4000 บาท ผ่อนมาได้ 1 เดือนแล้วก็บอกกูแย่ว่ะไม่มีให้แล้ว ทุกวันนนี้ 10กว่าปี แกพึ่งโทรมา มาขอยืมเงินเอาไปปะกันตัวเพราะไปขโมยเงินเขามา 20000 ผมก็ยังโง่ให้ไปอีก ทั้งๆที่รู้ว่าสูญแน่ๆ
ผมคงต้องทำใจขอให้เรื่องของผมเป็นบทเรียนสอนคนที่คิดจะโกงพี่น้องตัวเอง ว่าคุณได้เงินแต่คุณเสียพี่น้องตัวเองไปแล้วเวลาอาจจะเยียวยาหลายอย่างแต่ผมคิดว่ามันไม่ได้ทุกอย่างทุกวันนี้ไม่ได้โกรธแต่กลับไปเป็นพี่น้องไม่ได้จริงๆ
พี่สาวตัวแสบโกงบ้านน้องชาย บทเรียนพี่น้องราคาแพง
เรื่องราวมันเริ่มจากเราสองคนพี่น้องเป็นเด็กกำพร้าครับ พ่อแม่เสียไปตั้งแต่เด็กเราสองคนเลยไม่ผูกผันกันครับ เพราะญาติๆ ที่ช่วยรับไปเลี้ยง เขาไม่สามารถรับได้ทั้งสองคนเราเลยแยกกันตั้งแต่เด็กๆ ตอนเด็กๆผมรักพี่สาวผมมากนะครับ เพราะเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เรารู้สึกว่านี้แหละครอบครัว แม่ที่เสียไปได้ทิ้งบ้านไว้ให้ผมกับพี่สาว 1 หลังครับ 50 ตารางวา ชั้นเดียว พร้อมเงินสดจากประกันชีวิตพ่ออีกราวๆ 3 แสน เงินสดผมไม่เคยได้ครับเพราะตอนนั้นยังเด็กพี่สาวเอาไปหมด แล้วให้เราเดือนล่ะ 1500 บาท เป็นค่าเล่าเรียนแต่ให้ได้ 2 เดือนแล้วก็ไม่ได้ให้แล้วบอกว่าเงินเอาไปซ่อมแซมบ้านหมด บ้านของเขากับสามีไม่ใช่บ้านของผมนะครับ จนผมเริ่มโต อายุราวๆ 19 ได้ เด็กกำพร้าอายุ 19 อาศัยอยู่กับญาติ ชีวิตโครตลำบากทำงานหาเงินเรียน ทุกอย่างผ่านไปเรื่อยๆครับ ผมอาศัยอยู่ในบ้านที่แม่ทิ้งไว้ให้ข้างบ้านญาติ จนอายุ 20 ครับ วันนึงพี่สาวมาบอกว่า ไปกรมที่ดินโอนบ้านให้หน่อยสิ ผมก็งง ไปโอน โอนให้ใคร คือบ้านหลังนี้เป็นชื่อของผมกับพี่สาว แต่ผมจะยังไม่มีสิทธิจนกว่าจะอายุ 20 คือแกไปขายบ้านให้คนอื่นมาแล้วแกไปสัญญาลอยๆ ไว้ว่าเมื่อผมอายุ 20 จะโอนบ้านให้เขา ซึ่งพี่สาวผมก็มาร้องไห้ร้องห่มว่าต้องไปโอนนะพี่เอาเงินเขามาแล้ว จะปล่อยให้หลานมีแม่ขี้คุกเหรอ ญาติผู้ใหญ่ก็มาพูดว่าแล้วจะเอายังไงไม่งั้นพี่ติดคุก เราอาจจะใจแข็งไม่พอแล้วก็ไม่อยากให้พี่เราติดคุก แถมแกยังไม่ให้ผมบอกทุกคนว่าแกไม่แบ่งเงินให้ผมด้วยให้บอกว่าผมได้มา 6 แสนบ้านขายได้ ล้านสอง ญาติพี่น้องต่อว่าขายบ้านได้เงินสักบาทก็ไม่ให้ลุงที่เลี้ยงผมมา พี่สาวบอกจะผ่อนให้เดือนล่ะ 4000 บาท ผ่อนมาได้ 1 เดือนแล้วก็บอกกูแย่ว่ะไม่มีให้แล้ว ทุกวันนนี้ 10กว่าปี แกพึ่งโทรมา มาขอยืมเงินเอาไปปะกันตัวเพราะไปขโมยเงินเขามา 20000 ผมก็ยังโง่ให้ไปอีก ทั้งๆที่รู้ว่าสูญแน่ๆ
ผมคงต้องทำใจขอให้เรื่องของผมเป็นบทเรียนสอนคนที่คิดจะโกงพี่น้องตัวเอง ว่าคุณได้เงินแต่คุณเสียพี่น้องตัวเองไปแล้วเวลาอาจจะเยียวยาหลายอย่างแต่ผมคิดว่ามันไม่ได้ทุกอย่างทุกวันนี้ไม่ได้โกรธแต่กลับไปเป็นพี่น้องไม่ได้จริงๆ