สำหรับเจ้าของกระทู้....รู้จักกันมา(สำหรับเราคือคบกันมา) ประมาณ 10 เดือน เลิกๆ รักๆกันมา สามสี่หน...เพิ่งมารู้ว่า 5 เดือนแรกที่คบกัน เราคือ "กิ๊ก" เขาเป็นคนบอกเอง ว่าตอนนั้นไม่ได้มีคนเดียว....เราเสียใจมากรู้สึกเป็นคนโง่ซะนาน....เขาบอกเพิ่งมารักเราเมื่อเดือนที่ 6 ตามที่เค้าบอกคือเค้าเลิกหมดแล้วและเค้าก็รักเรา....แต่ใครจะไปรู้หล่ะ ตอนนี้เราจะเป็นอะไร เราเป็นแฟนเค้าจริงๆมั้ย เค้ามีใครอยู่รึเปล่า เราตอบไม่ได้ เราพยายามทำดี เป็นห่วง รัก เพื่อนให้เค้ารู้สึกว่ารักเราบ้าง.....ตอนนี้เข้าเดือนที่ 10.... เราก็ยังระแวงเค้าอยู่บ้าง แต่น้อยลง บางครั้งเรารู้สึกนะ..."ว่าเค้ารักเรา" แต่บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่า "เค้าจะรักเราจริงรึเปล่านะ หรือจะหลอกกูอีกวะ"  กลัวว่าเค้าจะไม่ซื้อสัตย์ ยอมรับค่ะว่ารัก เพราะเค้าเป็นคน "แรก" (ก็นั่นหล่ะค่ะ อย่างนั้นแหล่ะ) บางทีความรักมันก็บังคับไม่ได้จริงมั้ยคะ  ตอนเด็กๆ เคยด่าเพื่อนว่า "แฟนไม่ดีขนาดนี้  ไปรักลงได้ยังไง ตัดใจซะ " พอถึงทีตัวเอง ซึ้งเลยค่ะ "เราไม่สามารถบอกใครได้หรอกเพระว่าตอนนั้นเราไม่มีทางรู้เลยว่าคนๆนั้นรู้สึกยังไง ต่างคนต่างความรู้สึก" คุณอาจจะคิดว่าฉันคงโง่ที่ทนคบต่ออีกทำไม....แต่ใครจะรู้หล่ะ ว่าอนาคตจะเป็นยังไง บางทีเขาอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรเราในชาติที่แล้ว...เรากำลังชดใช้กรรมอยู่....หรืออย่างไร เราไม่มีทางรู้เลย ถ้าไม่เจอกับตัวเอง