เรื่องมีอยู่ว่า บ้านเราอยู่ชานเมืองไม่ค่อยเจริญเท่าไหร่ วันนึงพ่อเราใช้แม่เราให้ไปเติมเงินมือถือของแฮปปี้ที่ร้านขายของชำใกล้ๆบ้าน
ด้วยความที่แม่เราซื่อมากๆๆ พ่อเราจึงย้ำนักย้ำหนาว่าเติมระบบแฮปปี้นะ กลัวเติมผิดระบบ
พอแม่เราเดินไปถึงร้านขายของชำ ก็บอกป้าคนขายอายุสี่สิบกว่าๆว่า เติมเงินหน่อย ระบบแฮปปี้นะ
ป้าคนขายบอก "ที่นี่ไม่มีแฮปปี้! มีแต่ดีแทค"
แม่เราก็เถียงกับคนขายว่าต้องมีสิ แต่ป้าแกก็บอกไม่มีๆๆ
แม่เราเดินบ่นพึมพำกลับมาเล่าเหตการณ์ให้พ่อฟัง
เท่านั้นแหละ พ่อเราแสดงสีหน้าแบบ เฮ้อออ พอกันทั้งคู่ทั้งแม่ทั้งคนขาย ซื่อพอกัน
จบ
หลังจากนั้นทั้งแม่และคนขายก็รู้แล้วว่ามันคืออันเดียวกัน