สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ จขกท.ขอใช้พื้นที่สาธารณะมาระบายความรู้สึกอึดอัดบางอย่าง ที่ใครไม่เคยเป็นคงจะไม่เข้าใจ..เริ่มเลยนะ
คุณๆเคยกันไหมคะ คุยกับคนๆนึง เรียกว่าสนิทกันมากๆ จนถึงขั้นนอนเตียงเดียวกันได้ (ย้ำว่านอนเตียงเดียวกันแต่ไม่ได้ทำไรกันนะ)
เราเป็นเพื่อนในชมรมกันค่ะ เรียนอยู่คณะเดียวกันแต่คนละเอก รุ่นพี่ในชมรมเคยเตือนตั้งแต่เข้าชมรมมาแรกๆว่า "อย่าจีบกันนะ
ถ้าคบกันได้ดีพี่ก็ดีใจด้วย แต่ถ้ามันจบไม่สวย มันจะทำให้เราเสียงานเสียเพื่อน เรายังต้องเจอกันอีกนานจะทำอะไรคิดให้มาก ที่เตือนเพราะมันเคยมีเหตุการณ์แบบนี้หลายครั้งแล้ว' คำพูดนี้เราจำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ตลอดเวลาที่เราต้องทำกิจกรรมชมรม เรายอมรับว่าอะไรหลายๆอย่างทำให้เราสนิทกับเพื่อนคนนี้มากขึ้น
รู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ จนเผลอคิดเกินเลยคำว่าเพื่อนไปแล้ว ในเวลาไม่กี่เดือน เขาก็เป็นทุกๆอย่างในชีวิตเรา ตอนเรามีปัญหาเขาจะเป็นคนปลอบ
ตอนเราร้องไห้เขาจะเป็นคนดึงเราเข้าไปกอด แชทไลน์คุยกันตลอดทั้งวัน เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ทั้งคนขับรถเรียกได้ว่า เขาจะเป็นคนแรกๆที่เรานึกถึง
จนวันนึง เขาถามเราเรื่องสถานะว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ในสถานะไหนกัน ?
เราตอบเขาไปว่า ..เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ แบบนี้ก็ดีนะ ถ้าเราเป็นแฟนกันแล้ววันนึงเราเลิกกันล่ะ เราจะมองหน้ากันติดไหม..
เขาก็ตอบกลับมาว่า เขาก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน สถานะของเราคือ เพื่อนที่สนิทกันมากๆ
ทุกๆอย่างเหมือนจะดีแต่ไม่ใช่...ถ้าคุณเคยดูหนังเรื่องรักหมดแก้ว อารมณ์ประมาณนั้นเลย
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปจนเราสังเกตได้ ปกติเวลาอยู่ด้วยกันเขาแทบไม่เคยจะจับโทรศัพท์ให้เห็นเลย
แต่นี่กลับแชทไลน์กับเพื่อนผญ.อีกคนนึงในเอกเขา แล้วก็เริ่มงอนๆกันในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เหมือนเขากำลังจะไป ไปกับคนที่เขาคิดจะจริงจังด้วย
เรารอจนวันที่เราพร้อมที่จะถามกับเขาตรงๆ ต่อหน้า ทั้งๆที่เราคิดว่าเรารู้ทุกอย่างแล้วแหละว่าคำตอบมันจะออกมาเป็นยังไง
เราถามว่า ผญ.คนนั้นเป็นใคร คิดจะจริงจังกับคนๆนั้นใช่มั้ย ? เขาก็ตอบแต่คำว่า อืม..
แล้วรู้สึกยังไงกับเรา ? เขาบอกว่า 'ก็รู้สึกดี' แล้วกับผญ.คนนั้นล่ะ ? เขาบอกว่าเขา ชอบ..
แล้วต่อจากนี้คิดว่าเราสองคนจะเป็นเหมือนเดิมไหม ? ....เหมือนเดิมก็เพื่อนไง! (จึกมากเลยตอนนั้น รู้สึกว่าหน้าชา..T T)
เราบอกเขาไปว่า เพื่อนกัน...เขาไม่ทำแบบนี้หรอกเว้ย!!
คำพูดเขาในวันนั้นเราจำได้ทุกคำทุกประโยคถึงแม้มันจะผ่านมา 6เดือนแล้ว เราจากกันด้วยคำว่าลาก่อน..
ถึงแม้เรายังเรียนอยู่ที่เดียวกัน ชมรมเดียวกัน เจอหน้ากัน ต้องทำงานด้วยกัน แต่ความรู้สึกเรามันจบกันไปแล้ว ไม่มีทางจะเหมือนเดิม..
เราไม่พูดคุยกันอีกเลยนับจากวันนั้น จะมีก็แค่ทักทายบ้างถ้าเป็นเรื่องงาน ซึ่งก็นับคำได้เลย
ใครบอกว่าคบเป็นเพื่อนจะไม่มีทางเลิกกัน เมื่อวันหนึ่งที่มีอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาคุณจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณจะรับได้ ?
ในเมื่อความรู้สึกคุณมันเกินเลยคำว่าเพื่อนไปแล้ว สุดท้ายมันก็ว่างเปล่า
ยังไงเราก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง ยิ่งเราให้เขามาเป็นความสุขของเรามากเท่าไหร่ วันหนึ่งที่เขาหายไปคุณก็จะยิ่งเป็นทุกข์มากเท่านั้น
ที่ จขกท. ตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อมาระบายความรู้สึกอึดอัดบางอย่างในใจ ที่ไม่เคยจะหายไปสักที เห้ออออ (วันนี้ก็เพิ่งเจอกันเพราะเรื่องงาน)
ตอนนี้เขาก็คบกับผญ.คนนั้นอยู่ แล้วก็ดูว่าจะรักกันดี เราก็ได้แต่ยินดีให้เขาทั้งคู่มีความสุข
เราคงทำให้เขามีความสุขแบบนั้นไม่ได้ " เพราะเราไม่เคยจะรักกัน ที่ผ่านมามันก็แค่ ..ความรู้สึกดี.. "
อึดอัดที่ต้องเจอกับคนๆนึง ที่เคยรู้สึกดีๆต่อกัน
คุณๆเคยกันไหมคะ คุยกับคนๆนึง เรียกว่าสนิทกันมากๆ จนถึงขั้นนอนเตียงเดียวกันได้ (ย้ำว่านอนเตียงเดียวกันแต่ไม่ได้ทำไรกันนะ)
เราเป็นเพื่อนในชมรมกันค่ะ เรียนอยู่คณะเดียวกันแต่คนละเอก รุ่นพี่ในชมรมเคยเตือนตั้งแต่เข้าชมรมมาแรกๆว่า "อย่าจีบกันนะ
ถ้าคบกันได้ดีพี่ก็ดีใจด้วย แต่ถ้ามันจบไม่สวย มันจะทำให้เราเสียงานเสียเพื่อน เรายังต้องเจอกันอีกนานจะทำอะไรคิดให้มาก ที่เตือนเพราะมันเคยมีเหตุการณ์แบบนี้หลายครั้งแล้ว' คำพูดนี้เราจำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ตลอดเวลาที่เราต้องทำกิจกรรมชมรม เรายอมรับว่าอะไรหลายๆอย่างทำให้เราสนิทกับเพื่อนคนนี้มากขึ้น
รู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ จนเผลอคิดเกินเลยคำว่าเพื่อนไปแล้ว ในเวลาไม่กี่เดือน เขาก็เป็นทุกๆอย่างในชีวิตเรา ตอนเรามีปัญหาเขาจะเป็นคนปลอบ
ตอนเราร้องไห้เขาจะเป็นคนดึงเราเข้าไปกอด แชทไลน์คุยกันตลอดทั้งวัน เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ทั้งคนขับรถเรียกได้ว่า เขาจะเป็นคนแรกๆที่เรานึกถึง
จนวันนึง เขาถามเราเรื่องสถานะว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ในสถานะไหนกัน ?
เราตอบเขาไปว่า ..เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ แบบนี้ก็ดีนะ ถ้าเราเป็นแฟนกันแล้ววันนึงเราเลิกกันล่ะ เราจะมองหน้ากันติดไหม..
เขาก็ตอบกลับมาว่า เขาก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน สถานะของเราคือ เพื่อนที่สนิทกันมากๆ
ทุกๆอย่างเหมือนจะดีแต่ไม่ใช่...ถ้าคุณเคยดูหนังเรื่องรักหมดแก้ว อารมณ์ประมาณนั้นเลย
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปจนเราสังเกตได้ ปกติเวลาอยู่ด้วยกันเขาแทบไม่เคยจะจับโทรศัพท์ให้เห็นเลย
แต่นี่กลับแชทไลน์กับเพื่อนผญ.อีกคนนึงในเอกเขา แล้วก็เริ่มงอนๆกันในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เหมือนเขากำลังจะไป ไปกับคนที่เขาคิดจะจริงจังด้วย
เรารอจนวันที่เราพร้อมที่จะถามกับเขาตรงๆ ต่อหน้า ทั้งๆที่เราคิดว่าเรารู้ทุกอย่างแล้วแหละว่าคำตอบมันจะออกมาเป็นยังไง
เราถามว่า ผญ.คนนั้นเป็นใคร คิดจะจริงจังกับคนๆนั้นใช่มั้ย ? เขาก็ตอบแต่คำว่า อืม..
แล้วรู้สึกยังไงกับเรา ? เขาบอกว่า 'ก็รู้สึกดี' แล้วกับผญ.คนนั้นล่ะ ? เขาบอกว่าเขา ชอบ..
แล้วต่อจากนี้คิดว่าเราสองคนจะเป็นเหมือนเดิมไหม ? ....เหมือนเดิมก็เพื่อนไง! (จึกมากเลยตอนนั้น รู้สึกว่าหน้าชา..T T)
เราบอกเขาไปว่า เพื่อนกัน...เขาไม่ทำแบบนี้หรอกเว้ย!!
คำพูดเขาในวันนั้นเราจำได้ทุกคำทุกประโยคถึงแม้มันจะผ่านมา 6เดือนแล้ว เราจากกันด้วยคำว่าลาก่อน..
ถึงแม้เรายังเรียนอยู่ที่เดียวกัน ชมรมเดียวกัน เจอหน้ากัน ต้องทำงานด้วยกัน แต่ความรู้สึกเรามันจบกันไปแล้ว ไม่มีทางจะเหมือนเดิม..
เราไม่พูดคุยกันอีกเลยนับจากวันนั้น จะมีก็แค่ทักทายบ้างถ้าเป็นเรื่องงาน ซึ่งก็นับคำได้เลย
ใครบอกว่าคบเป็นเพื่อนจะไม่มีทางเลิกกัน เมื่อวันหนึ่งที่มีอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาคุณจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณจะรับได้ ?
ในเมื่อความรู้สึกคุณมันเกินเลยคำว่าเพื่อนไปแล้ว สุดท้ายมันก็ว่างเปล่า
ยังไงเราก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง ยิ่งเราให้เขามาเป็นความสุขของเรามากเท่าไหร่ วันหนึ่งที่เขาหายไปคุณก็จะยิ่งเป็นทุกข์มากเท่านั้น
ที่ จขกท. ตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อมาระบายความรู้สึกอึดอัดบางอย่างในใจ ที่ไม่เคยจะหายไปสักที เห้ออออ (วันนี้ก็เพิ่งเจอกันเพราะเรื่องงาน)
ตอนนี้เขาก็คบกับผญ.คนนั้นอยู่ แล้วก็ดูว่าจะรักกันดี เราก็ได้แต่ยินดีให้เขาทั้งคู่มีความสุข
เราคงทำให้เขามีความสุขแบบนั้นไม่ได้ " เพราะเราไม่เคยจะรักกัน ที่ผ่านมามันก็แค่ ..ความรู้สึกดี.. "