มีใครมั้ยที่ความสัมพันธ์กับแม่เป็นแบบมึนๆตึงๆ

กระทู้สนทนา
เราเองตอนเด็กๆ จำได้ว่ามีความสัมพันธ์ที่อ่อนหวานมุ้งมิ้งกับแม่
คือมีกอดมีหอม มีอุ้ม จนเกือบโตเป็นสาว นอนห้องเดียวกัน นอนเอาหลังเบียดชนกัน
แต่แม่เราเป็นคนขี้รำคาญ ถ้าช่วงไหนอารมณ์ไม่ดีแล้วไปอ้อน แบบ ซบ กอด จะโดนตวาดแว้ด
เป็นน้ำเสียงที่ทำให้เราใจสั่นมาจนถึงปัจจุบันเวลาได้ยิน

เหตุการณ์มาเริ่มเปลี่ยนตอนเราเข้าวัยรุ่น
เราเป็นคนแก่แดด ปากเสียมาตั้งแต่เด็กๆ (อ่านนิยายมาก)
พอเข้าวัยรุ่นมีช่วงที่ใช้คำพูดแรงๆ เหน็บแนมแม่
ส่วนแม่ก็มีความเครียดจากภาระที่สูงขึ้น (แม่เป็น single mom)
เหมือนเกิดการงอน การเคืองกัน พอมันต่อเนื่องก็กลายเป็นเย็นชา
จำได้แม่นว่ามีวันนึง ตื่นเช้ามาอารมณ์ดี เลยเข้าไปกอดแม่ทางด้านหลัง แม่ยืนนิ่งไม่พูดไม่ตอบสนองอะไรเลย
คิดว่าเรื่องที่ทะเลาะกัน เราอาจจะจำไม่ได้เพราะยังเด็ก ใช้อารมณ์ แต่แม่อาจจะจำฝังใจ?

แล้วพอช่วง ม.4 เราก็ไปเรียนอีกจังหวัดหนึ่ง ทำให้ปมตรงนั้นมันก็อยู่แบบนั้นไม่ได้คลายลง
เราก็เรียนต่อไปเรื่อยๆ แม่อยู่บ้านคนเดียวมา 10 กว่าปี
จนปัจจุบัน ตอนนี้เราทำงาน มีลูก มีบ้าน แม่ก็มาอยู่ด้วย มาช่วยเลี้ยงลูก
ความสัมพันธ์ก็เป็นแบบเย็นชา ตึงๆ คือพูดคุยแต่เรื่องสาระ การหยอกล้อไม่มี
ก็มียิ้มแย้มหัวเราะกันเวลาคุยเรื่องตลกๆ สนุกๆ ของคนรอบตัวหรือสถานการณ์บ้านเมือง
แต่ถ้าจะแซวกันเอง เอาเราหรือแม่เป็นโจ๊กก็ไม่มีแน่นอน
ไม่เคยมีการทำพิธีแบบ ไหว้แม่ในวันแม่ ขอพรวันเกิดตัวเองอะไรแบบนั้น
เราเคยเห็นพี่ชายทำตอนแม่ไปอยู่ด้วย แต่เราคิดว่าเราทำไม่ได้ ทำไม่ออก
เวลาเห็นคนอื่นที่อยู่กับแม่ แล้วเค้าแบบ กอดกัน เล่นกัน แซวแม่เล่น อะไรแบบนี้ ก็อิจฉานะ
จนรู้สึกว่า เรามาถึงจุดจุดนี้ได้ยังไง
ได้แต่คิดว่า จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับรุ่นเราและลูกเด็ดขาด
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่