ของขวัญของแม่
1.
เช้าวันจันทร์ ที่อากาศร้อนอบอ้าวและฟ้ามัวหม่นทำท่าว่าฝนจะตก เด็กหญิงกับแม่ มายืนที่หน้าป้ายรถเมล์หน้าบ้าน เพื่อโดยสารรถไปด้วยกัน เด็กหญิงไปโรงเรียนที่ห่างจากบ้านไปหกป้าย ส่วนแม่ หลังจากส่งลูกสาวเข้าโรงเรียนเรียบร้อย ก็จะนั่งรถสองแถวจากหน้าโรงเรียนไปลงที่ท่าน้ำข้ามฟากไปยังร้านขายข้าวแกงที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามซึ่งตนเองเป็นแม่ครัวที่นั่น เพราะค่าจ้างน้อยนิดจึงส่งผลกระทบมาถึงความเป็นอยู่ของเด็กหญิงกับแม่
“มีอะไร ก็กินอย่างนั้น “ แม่มักจะพูดอย่างนี้เสมอ แล้วแม่ก็ทำอย่างที่แม่พูด ในตอนเย็นหลังเลิกงาน แม่มักจะหอบผักที่เหลือจากทำอาหารที่เจ้าของร้านใจดีให้ ติดมือกลับมาบ้านเพื่อประกอบอาหาร ถึงจะไม่ทุกวัน แต่ก็บ่อยจนเด็กหญิงเห็นผัก แล้วอยากจะร้องไห้เสียให้ได้
ผัดพัก
ต้มผัก
นานๆ ถึงจะได้กินเนื้อ หมู เป็ด ไก่ เสียที
แม้เด็กหญิงจะไม่พูด ว่าเบื่อเหลือทน แต่แม่ก็ดูสีหน้าออก จึงปลุกปลอบ และอธิบายให้ฟังอย่างที่เคยทำเสมอมา
“ไม่ใช่แต่หนู ที่อยากกินเป็ด ไก่ หมู เนื้อ แม่เองก็อยากกินเหมือนกับหนู แต่ถ้าซื้อกินทุกวัน หนูก็จะไม่มีค่าขนมไปโรงเรียน ค่ารถ ค่าเทอม หนูก็รู้ว่าแม่ความรู้น้อย จบแค่ป.สี่ ได้เงินเดือนไม่มาก จะไปหางานดีๆ เงินเดือนมากๆ ก็ไม่มีใครรับ แต่ถ้าแม่เรียนจบสูงๆ แม่ก็จะหางานที่แม่ชอบ เอาแบบที่ได้เงินเดือนเยอะๆ และถ้าไม่พอใจขึ้นมาเมื่อไหร่ แม่ก็จะลาออก แล้วไปทำงานที่อื่นก็ยังได้ แต่เพราะแม่เรียนจบแค่นี้ จะชอบหรือไม่ชอบ แม่ก็ต้องทำ เพราะฉะนั้นแม่ถึงบอกหนูเรื่อยๆ เรียนให้สูงๆ เพื่ออนาคตข้างหน้า”
รถโดยสารสายที่เด็กหญิงกับแม่โดยสารแล่นมาจอดเทียบที่ป้าย พ่อแม่กับลูกสาวที่อายุรุ่นราวใกล้เคียงกับเด็กหญิง ที่ยืนใกล้ๆ ไวกว่าทุกคน พ่อก้าวพรวดเดียวขึ้นไปยืนตรงบันไดขั้นบนได้ ก็ไม่รอช้ายื่นมือมาให้ลูกสาว ลูกสาวที่เตรียมพร้อมยื่นมือไปให้พ่อ พ่อก็ดึงร่างเล็กๆขึ้นไป ส่วนแม่ยังยืนอยู่ที่พื้นคอยระวัง รอจนลูกขึ้นไปเรียบร้อยดีแล้ว นั่นแหละจึงได้ขึ้นไปบนรถ
แต่เพราะเด็กหญิงไม่มีพ่อคอยยืนรออยู่บนบันไดอย่างเด็กคนนั้น เจ้าตัวจึงรีบยื่นมือน้อยๆไปจับราวบันไดแน่นๆ พร้อมกับก้าวขึ้นไปเร็วๆ ช้าไม่ได้ เพราะผู้โดยสารคนอื่นยืนต่อคิวหน้างอหงิก
“อุ๊ย” เด็กหญิงร้องออกมาดังๆ เซนิดๆ เมื่อผู้โดยสารวัยรุ่นชายวิ่งสวนลงจากรถรีบๆ แล้วชนเข้าให้ นี่ถ้าไม่ได้มือทั้งสองของแม่ยื่นมาดันหลังเอาไว้ได้ทัน เด็กหญิงคงตกบันได
เด็กหญิงหันมามองแม่ ที่ยิ้มให้ พร้อมกับบอกเด็กหญิง อย่างทุกครั้งที่เด็กหญิงเจอเหตุการณ์อย่างนี้
“ไม่เป็นไรลูก แม่อยู่นี่ “
2.
ทุกเย็น…หลังโรงเรียนเลิก เด็กหญิงจะมายืนรอแม่ที่ป้ายรถ และเมื่อแม่มาถึงก็จะยืนรอด้วยกัน ระหว่างที่รถยังไม่มา แม่จะเตร่ไปยืนที่หน้าร้านขายเสื้อผ้าใกล้กัน มองดูเสื้อที่แขวนโชว์อยู่ในตู้ ที่มีหลากสีหลายแบบ แต่แม่กลับชอบเสื้อแบบเรียบๆสีส้มซึ่งเป็นสีที่แม่โปรด แม่จะมองทุกครั้งที่มายืนรอรถ มองไปยิ้มไป
จนวันนั้น… แม่ก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในร้าน ถามแม่ค้า ถ้าจะซื้อลดได้เท่าไหร่ เพราะ 199 บาท มันแพงไปสำหรับแม่ แม่ค้ายิ้มให้ ก่อนจะบอกว่าลดได้นิดหน่อย
“แม่ชอบเสื้อตัวนั้น แล้วทำไมซื้อ เอาแต่มองเฉยๆ เกิดคนอื่นมาซื้อไป แม่ไม่เสียใจแย่เหรอจ๊ะ” เด็กหญิงถามผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัย ผู้เป็นแม่ตอบยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี
“ไม่เสียใจหรอกลูก เพราะแม่เองมีเสื้ออยู่แล้วหลายตัว แต่ที่มองก็เพราะเห็นว่ามันสวยดี เขาถึงเอามาโชว์ไว้ในตู้หน้าร้าน แต่มันไม่ได้มีแค่ตัวเดียว เพราะว่ามันเป็นเสื้อโหล ในร้านที่ชั้นวางของยังมีแบบเดียวกันอีกหลายตัว ถ้าเขายังขายไม่หมด แล้วแม่เกิดเปลี่ยนใจอยากได้ขึ้นมา แม่ค่อยซื้อตอนนั้นก็ได้ไม่มีปัญหาอะไร ”
วันนี้… ระหว่างที่ยืนรอแม่ แต่แม่ยังไม่มา เด็กหญิงเลยเดินเข้าไปในร้าน ไปถามแม่ค้าคนเดิม
“ถ้าหนูจะซื้อเสื้อตัวนี้ ป้าจะลดราคาให้หนู บ้างได้ไหมคะ”
คุณป้าแม่ค้า ตอบยิ้มๆ
“ป้าลดได้เต็มที่ 175 “
เด็กหญิงรับทราบพร้อมกับถอยออกมาจากร้าน ระหว่างที่ยืนรอแม่ ก็คิดเงียบๆอยู่ในใจ เงินที่ตัวเองหยอดกระปุกออมสินไว้ ถึงจะเกือบเต็ม แต่ก็ยังไม่พอ ถ้าจะซื้อเสื้อตัวนี้ให้แม่ละก้อ ต้องเก็บเงินเพิ่มเป็นสองเท่า และต้องเริ่มต้นตั้งแต่พรุ่งนี้เลย
สมองน้อยๆของเด็กหญิง ทำงานราวกับเครื่องคิดเลข ถ้าเอาข้าวไปกินโรงเรียน แล้วเอาเงินที่แม่ให้เป็นค่าขนมหยอดกระปุก เราอาจจะซื้อเสื้อตัวนั้นให้แม่ได้
3.
ผู้เป็นแม่มองลูกสาวตัวน้อย เอาช้อนตักผัดผักรวม โปะลงในจานข้าว พร้อมกับตักเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆไม่บ่นสักคำ เกิดอะไรกับลูกสาว อยากรู้จัง เพราะนอกจากจะไม่บ่นเรื่องผัดพักอย่างเคย แถมช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ยังห่อข้าวกับผัดผักไปโรงเรียนอีกด้วย ได้แต่สงสัย แต่ไม่ได้ถาม พอกินข้าวเสร็จก็เก็บสำรับเข้าที่
หลังอาหารเย็นผ่านพ้นไป ผู้เป็นแม่เอาเสื้อสีส้มตัวโปรดออกมาจากตู้ใส่เสื้อผ้า ครั้งหนึ่งสีของมันเคยสด แต่ตอนนี้ซีดจางไปกับกาลเวลา แถมชายหลุดลุ่ย กระดุมเม็ดบนหายไปเม็ด นำมาสอยชาย และเลาะกระดุมเม็ดล่างใส่แทนเม็ดบนที่หายไป
สิ้นเดือนนี้ทางโรงเรียนของลูกสาวจะมีงาน นางจะใส่เสื้อตัวนี้ไปงาน ถึงมันจะเก่า และไม่สวยอย่างตอนซื้อใหม่ๆ แต่มันก็เป็นเสื้อตัวที่ดีที่สุดที่นางมี
“แม่จะใส่เสื้อตัวนี้ไปงานโรงเรียนเหรอแม่” เด็กน้อยที่นั่งข้างๆถามแม่ยิ้มๆ
“ใช่จ๊ะ”
“แต่มันเก่าแล้วนะแม่”
“เก่า แต่ยังใส่ได้นี่ลูก” นางตอบแค่นั้น ก็ก้มหน้าก้มตาเย็บกระดุมต่อไป จึงไม่เห็นใบหน้าของลูกสาวที่ระบายยิ้ม เมื่อวานเด็กหญิงเปิดกระปุกออกดู นับแล้วได้ 152 บาท กับ 75 สตางค์ กว่าจะถึงงานโรงเรียนตั้งอาทิตย์กว่าๆ เด็กหญิงมั่นใจว่าจะต้องซื้อเสื้อตัวนั้นให้แม่ได้อย่างแน่นอน
4.
และแล้วงานโรงเรียนก็มาถึง งานจัดขึ้นภายในโรงอาหาร ท่ามกลางผู้ปกครอง และครูบาอาจารย์ นางนั่งโดดเด่นอยู่ในแถวแรกที่หน้าเวที ในเสื้อสีส้มสดใส ที่ลูกสาวเอามาให้เมื่อวันก่อน กับประโยคที่คิดขึ้นมาทีไร ให้เต็มตื้นในหัวใจ น้ำตาจะไหลเสียให้ได้
“หนูเอาเงินหยอดกระปุก ซื้อเสื้อให้แม่ แม่จะได้ใส่ไปงานโรงเรียน หนูอยากให้แม่ของหนูสวยที่สุดในงาน“
จากที่ข้องใจ ทำไมลูกสาวถึงไม่บ่นเมื่อกินข้าวผัดผัก แถมยังห่อข้าวไปกินที่โรงเรียนอีกด้วย มาได้คำตอบก็ตอนนี้
“ลูกสาวฉันออกมานั่นแล้ว ตัวเล็กๆผมสั้นๆใส่ชุดสีฟ้า คนนั้นแหละจ๊ะ ลูกสาวฉัน” นางร้องบอกสตรี ที่นั่งข้างๆดังๆอย่างตื่นเต้น ชี้มือไปที่เวที เมื่อลูกสาวซอยเท้าถี่ๆ รำร่ายออกมาจากหลังม่านพร้อมกับเพื่อนๆ ก่อนที่ลูกสาวตัวเล็กๆจะถอยร่นไปอยู่แถวหลัง โดนเพื่อนตัวสูงกว่าบัง แต่กระนั้นร่างเล็กๆของลูก ก็ไม่ได้คลาดไปจากสายตาของผู้เป็นแม่ ที่ภูมิอกภูมิใจนักหนาที่เห็นลูกร่ายรำอ่อนช้อย.
“เสื้อที่ฉันใส่อยู่นี่ เขาก็ซื้อให้ฉัน นะจ๊ะ “ นางร้องบอกกับสตรีคนเดิมอย่างภูมิอกภูมิใจ ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะสนใจหรือไม่
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก่อนจะหันไปทางเวที ชะเง้อชะแง้มองลูกสาวตัวเล็กๆ อย่างมีความสุข ระหว่างนั้นก็คอยเอามือทั้งสองดึงชายเสื้อที่ร่นขึ้น ลงไปอย่างทะนุถนอม เพราะกลัวว่าของขวัญจากลูกสาวจะชอกช้ำ.
ขอส่งความรัก และความปรารถนาดีสู่ คุณแม่ทุกท่าน เนื่องในวันแม่ ที่กำลังจะมาถึงนะคะ
♡♡♡
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ นักอ่าน นักเขียนทุกท่าน ที่ให้กำลังใจ คนเขียนตลอดมา หากมีอะไรขาดตกบกพร่อง หรือหลงลืมชื่อท่านใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ขอบคุณ คุณ Psycho man ซึ้ง, คุณ Kasareev ซึ้ง, คุณ Can live หลงรัก ,คุณ ช่างอาร์ต ถูกใจ, คุณเปลวอัคคี หลงรัก,คุณ lovereason หลงรัก, คุณ Darasawan หลงรัก, คุณ kinkan00 หลงรัก, คุณ โค อัสดง ถูกใจ, คุณ Nevica หลงรัก , คุณ Mareeraya หลงรัก, คุณ เกสรผกา หลงรัก ,คุณปิยะรักษ์ ถูกใจ, คุณ ปริยาธร ถูกใจ , คุณ Kdunagin ถูกใจ ,คุณ Susisiri หลงรัก ,คุณ มาโซคิส , หลงรักคุณect_chamon หลงรัก , คุณ พาราพัฒน์ หลงรัก, คุณทัดทาน 22539 ถูกใจ, คุณสมาชิก หมายเลข 1450650 ถูกใจ, คุณ Zoi ถูกใจ, คุณกิดาหยัน ขำกลิ้ง , คุณสวยสามโลก ,คุณสมาชิก หมายเลข 1986733 หลงรัก, คุณ ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค หลงรัก, คุณสมาชิก หมายเลข 868666 ( คุณ เพ็ญพิชญา ), คุณ Psyco factory ถูกใจ , คุณชลบุรี มามี่คลับ ขำกลิ้ง , คุณ นิตยา นิรันดร์รัก ถูกใจ , คุณ สมาชิก หมายเลข 1437326 ถูกใจ, คุณบุษยา โรส ถูกใจ ,คุณบุษบา คะนึงฝัน หลงรัก ,คุณอาชาไพร หลงรัก , คุณ Nangkwaug_fah หลงรัก, คุณ วราภรณ์ Pink ถูกใจ , คุณ หอมมาก หลงรัก ,คุณสมาชิก 1421782, คุณ Peace brother , คุณอรุโณชา , คุณ บ้านสายไหม, คุณสมาชิกหมายเลข 1018021, คุณ Draconia , คุณเขมปัณณ์ ,คุณ My birthday is on April 14 , คุณ พ .ชมภัค , คุณ moonpeace ,คุณ Dragonfly 7 colors , คุณหนอนแบกเป้ , คุณ สมาชิกหมายเลข 1034424, คุณสมาชิก 1455332 ,คุณ earth tone ,คุณ Sentimentally smooth ถูกใจ , คุณ จอมโจรฮาร์ทบีท , คุณ แอม วิเชียรฉาย ขำกลิ้ง , คุณ สมาชิก หมายเลข 1311253 ถูกใจ , คุณทบทวน จินตนา ถูกใจ , คุณ พันธะ ตลอดไป ถูกใจ ,คุณ สวนดอก ถูกใจ , คุณ มิยุจังน่ารักค่ะ ถูกใจ คุณป้ามล , คุณป้ามหาเสน่ห์ , คุณแม่ใจดี หลงรัก, คุณ ชะนี ฟรีแลนซ์ , คุณสมาชิกหมายเลข 816465 ถูกใจ, คุณเอ –เอก65 ถูกใจ , คุณสมาชิก 1520032 หลงรัก, คุณธารา สินธุ์ หลงรัก ,คุณสมาชิก 1517680 หลงรัก , คุณ นภา อำไพ ถูกใจ , คุณโสพิศ ดุจเดือน ถูกใจ, คุณ Melodyyuii ถูกใจ , คุณน้ำแข็งเกล็ด ถูกใจ, คุณ pupakae ถูกใจ , คุณ สมาชิก 957799 (คุณออม), คุณearth tone ขำกลิ้ง, , คุณป้าทุยบ้านทุ่ง ขำกลิ้ง ,คุณสมาชิก 2063800 คุณสมาชิก หมายเลข 775120 ถูกใจ, คุณสมาชิก หมายเลข1490081 ทึ่ง
♡♡♡ และนักอ่านที่แวะมาอ่านโดยไม่แสดงตน คนเขียนก็ขอขอบคุณเช่นกันนะคะ
♡♡♡ ขอบคุณ ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต และยูทูป
ของขวัญของแม่
1.
เช้าวันจันทร์ ที่อากาศร้อนอบอ้าวและฟ้ามัวหม่นทำท่าว่าฝนจะตก เด็กหญิงกับแม่ มายืนที่หน้าป้ายรถเมล์หน้าบ้าน เพื่อโดยสารรถไปด้วยกัน เด็กหญิงไปโรงเรียนที่ห่างจากบ้านไปหกป้าย ส่วนแม่ หลังจากส่งลูกสาวเข้าโรงเรียนเรียบร้อย ก็จะนั่งรถสองแถวจากหน้าโรงเรียนไปลงที่ท่าน้ำข้ามฟากไปยังร้านขายข้าวแกงที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามซึ่งตนเองเป็นแม่ครัวที่นั่น เพราะค่าจ้างน้อยนิดจึงส่งผลกระทบมาถึงความเป็นอยู่ของเด็กหญิงกับแม่
“มีอะไร ก็กินอย่างนั้น “ แม่มักจะพูดอย่างนี้เสมอ แล้วแม่ก็ทำอย่างที่แม่พูด ในตอนเย็นหลังเลิกงาน แม่มักจะหอบผักที่เหลือจากทำอาหารที่เจ้าของร้านใจดีให้ ติดมือกลับมาบ้านเพื่อประกอบอาหาร ถึงจะไม่ทุกวัน แต่ก็บ่อยจนเด็กหญิงเห็นผัก แล้วอยากจะร้องไห้เสียให้ได้
ผัดพัก
ต้มผัก
นานๆ ถึงจะได้กินเนื้อ หมู เป็ด ไก่ เสียที
แม้เด็กหญิงจะไม่พูด ว่าเบื่อเหลือทน แต่แม่ก็ดูสีหน้าออก จึงปลุกปลอบ และอธิบายให้ฟังอย่างที่เคยทำเสมอมา
“ไม่ใช่แต่หนู ที่อยากกินเป็ด ไก่ หมู เนื้อ แม่เองก็อยากกินเหมือนกับหนู แต่ถ้าซื้อกินทุกวัน หนูก็จะไม่มีค่าขนมไปโรงเรียน ค่ารถ ค่าเทอม หนูก็รู้ว่าแม่ความรู้น้อย จบแค่ป.สี่ ได้เงินเดือนไม่มาก จะไปหางานดีๆ เงินเดือนมากๆ ก็ไม่มีใครรับ แต่ถ้าแม่เรียนจบสูงๆ แม่ก็จะหางานที่แม่ชอบ เอาแบบที่ได้เงินเดือนเยอะๆ และถ้าไม่พอใจขึ้นมาเมื่อไหร่ แม่ก็จะลาออก แล้วไปทำงานที่อื่นก็ยังได้ แต่เพราะแม่เรียนจบแค่นี้ จะชอบหรือไม่ชอบ แม่ก็ต้องทำ เพราะฉะนั้นแม่ถึงบอกหนูเรื่อยๆ เรียนให้สูงๆ เพื่ออนาคตข้างหน้า”
รถโดยสารสายที่เด็กหญิงกับแม่โดยสารแล่นมาจอดเทียบที่ป้าย พ่อแม่กับลูกสาวที่อายุรุ่นราวใกล้เคียงกับเด็กหญิง ที่ยืนใกล้ๆ ไวกว่าทุกคน พ่อก้าวพรวดเดียวขึ้นไปยืนตรงบันไดขั้นบนได้ ก็ไม่รอช้ายื่นมือมาให้ลูกสาว ลูกสาวที่เตรียมพร้อมยื่นมือไปให้พ่อ พ่อก็ดึงร่างเล็กๆขึ้นไป ส่วนแม่ยังยืนอยู่ที่พื้นคอยระวัง รอจนลูกขึ้นไปเรียบร้อยดีแล้ว นั่นแหละจึงได้ขึ้นไปบนรถ
แต่เพราะเด็กหญิงไม่มีพ่อคอยยืนรออยู่บนบันไดอย่างเด็กคนนั้น เจ้าตัวจึงรีบยื่นมือน้อยๆไปจับราวบันไดแน่นๆ พร้อมกับก้าวขึ้นไปเร็วๆ ช้าไม่ได้ เพราะผู้โดยสารคนอื่นยืนต่อคิวหน้างอหงิก
“อุ๊ย” เด็กหญิงร้องออกมาดังๆ เซนิดๆ เมื่อผู้โดยสารวัยรุ่นชายวิ่งสวนลงจากรถรีบๆ แล้วชนเข้าให้ นี่ถ้าไม่ได้มือทั้งสองของแม่ยื่นมาดันหลังเอาไว้ได้ทัน เด็กหญิงคงตกบันได
เด็กหญิงหันมามองแม่ ที่ยิ้มให้ พร้อมกับบอกเด็กหญิง อย่างทุกครั้งที่เด็กหญิงเจอเหตุการณ์อย่างนี้
“ไม่เป็นไรลูก แม่อยู่นี่ “
2.
ทุกเย็น…หลังโรงเรียนเลิก เด็กหญิงจะมายืนรอแม่ที่ป้ายรถ และเมื่อแม่มาถึงก็จะยืนรอด้วยกัน ระหว่างที่รถยังไม่มา แม่จะเตร่ไปยืนที่หน้าร้านขายเสื้อผ้าใกล้กัน มองดูเสื้อที่แขวนโชว์อยู่ในตู้ ที่มีหลากสีหลายแบบ แต่แม่กลับชอบเสื้อแบบเรียบๆสีส้มซึ่งเป็นสีที่แม่โปรด แม่จะมองทุกครั้งที่มายืนรอรถ มองไปยิ้มไป
จนวันนั้น… แม่ก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในร้าน ถามแม่ค้า ถ้าจะซื้อลดได้เท่าไหร่ เพราะ 199 บาท มันแพงไปสำหรับแม่ แม่ค้ายิ้มให้ ก่อนจะบอกว่าลดได้นิดหน่อย
“แม่ชอบเสื้อตัวนั้น แล้วทำไมซื้อ เอาแต่มองเฉยๆ เกิดคนอื่นมาซื้อไป แม่ไม่เสียใจแย่เหรอจ๊ะ” เด็กหญิงถามผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัย ผู้เป็นแม่ตอบยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี
“ไม่เสียใจหรอกลูก เพราะแม่เองมีเสื้ออยู่แล้วหลายตัว แต่ที่มองก็เพราะเห็นว่ามันสวยดี เขาถึงเอามาโชว์ไว้ในตู้หน้าร้าน แต่มันไม่ได้มีแค่ตัวเดียว เพราะว่ามันเป็นเสื้อโหล ในร้านที่ชั้นวางของยังมีแบบเดียวกันอีกหลายตัว ถ้าเขายังขายไม่หมด แล้วแม่เกิดเปลี่ยนใจอยากได้ขึ้นมา แม่ค่อยซื้อตอนนั้นก็ได้ไม่มีปัญหาอะไร ”
วันนี้… ระหว่างที่ยืนรอแม่ แต่แม่ยังไม่มา เด็กหญิงเลยเดินเข้าไปในร้าน ไปถามแม่ค้าคนเดิม
“ถ้าหนูจะซื้อเสื้อตัวนี้ ป้าจะลดราคาให้หนู บ้างได้ไหมคะ”
คุณป้าแม่ค้า ตอบยิ้มๆ
“ป้าลดได้เต็มที่ 175 “
เด็กหญิงรับทราบพร้อมกับถอยออกมาจากร้าน ระหว่างที่ยืนรอแม่ ก็คิดเงียบๆอยู่ในใจ เงินที่ตัวเองหยอดกระปุกออมสินไว้ ถึงจะเกือบเต็ม แต่ก็ยังไม่พอ ถ้าจะซื้อเสื้อตัวนี้ให้แม่ละก้อ ต้องเก็บเงินเพิ่มเป็นสองเท่า และต้องเริ่มต้นตั้งแต่พรุ่งนี้เลย
สมองน้อยๆของเด็กหญิง ทำงานราวกับเครื่องคิดเลข ถ้าเอาข้าวไปกินโรงเรียน แล้วเอาเงินที่แม่ให้เป็นค่าขนมหยอดกระปุก เราอาจจะซื้อเสื้อตัวนั้นให้แม่ได้
3.
ผู้เป็นแม่มองลูกสาวตัวน้อย เอาช้อนตักผัดผักรวม โปะลงในจานข้าว พร้อมกับตักเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆไม่บ่นสักคำ เกิดอะไรกับลูกสาว อยากรู้จัง เพราะนอกจากจะไม่บ่นเรื่องผัดพักอย่างเคย แถมช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ยังห่อข้าวกับผัดผักไปโรงเรียนอีกด้วย ได้แต่สงสัย แต่ไม่ได้ถาม พอกินข้าวเสร็จก็เก็บสำรับเข้าที่
หลังอาหารเย็นผ่านพ้นไป ผู้เป็นแม่เอาเสื้อสีส้มตัวโปรดออกมาจากตู้ใส่เสื้อผ้า ครั้งหนึ่งสีของมันเคยสด แต่ตอนนี้ซีดจางไปกับกาลเวลา แถมชายหลุดลุ่ย กระดุมเม็ดบนหายไปเม็ด นำมาสอยชาย และเลาะกระดุมเม็ดล่างใส่แทนเม็ดบนที่หายไป
สิ้นเดือนนี้ทางโรงเรียนของลูกสาวจะมีงาน นางจะใส่เสื้อตัวนี้ไปงาน ถึงมันจะเก่า และไม่สวยอย่างตอนซื้อใหม่ๆ แต่มันก็เป็นเสื้อตัวที่ดีที่สุดที่นางมี
“แม่จะใส่เสื้อตัวนี้ไปงานโรงเรียนเหรอแม่” เด็กน้อยที่นั่งข้างๆถามแม่ยิ้มๆ
“ใช่จ๊ะ”
“แต่มันเก่าแล้วนะแม่”
“เก่า แต่ยังใส่ได้นี่ลูก” นางตอบแค่นั้น ก็ก้มหน้าก้มตาเย็บกระดุมต่อไป จึงไม่เห็นใบหน้าของลูกสาวที่ระบายยิ้ม เมื่อวานเด็กหญิงเปิดกระปุกออกดู นับแล้วได้ 152 บาท กับ 75 สตางค์ กว่าจะถึงงานโรงเรียนตั้งอาทิตย์กว่าๆ เด็กหญิงมั่นใจว่าจะต้องซื้อเสื้อตัวนั้นให้แม่ได้อย่างแน่นอน
4.
และแล้วงานโรงเรียนก็มาถึง งานจัดขึ้นภายในโรงอาหาร ท่ามกลางผู้ปกครอง และครูบาอาจารย์ นางนั่งโดดเด่นอยู่ในแถวแรกที่หน้าเวที ในเสื้อสีส้มสดใส ที่ลูกสาวเอามาให้เมื่อวันก่อน กับประโยคที่คิดขึ้นมาทีไร ให้เต็มตื้นในหัวใจ น้ำตาจะไหลเสียให้ได้
“หนูเอาเงินหยอดกระปุก ซื้อเสื้อให้แม่ แม่จะได้ใส่ไปงานโรงเรียน หนูอยากให้แม่ของหนูสวยที่สุดในงาน“
จากที่ข้องใจ ทำไมลูกสาวถึงไม่บ่นเมื่อกินข้าวผัดผัก แถมยังห่อข้าวไปกินที่โรงเรียนอีกด้วย มาได้คำตอบก็ตอนนี้
“ลูกสาวฉันออกมานั่นแล้ว ตัวเล็กๆผมสั้นๆใส่ชุดสีฟ้า คนนั้นแหละจ๊ะ ลูกสาวฉัน” นางร้องบอกสตรี ที่นั่งข้างๆดังๆอย่างตื่นเต้น ชี้มือไปที่เวที เมื่อลูกสาวซอยเท้าถี่ๆ รำร่ายออกมาจากหลังม่านพร้อมกับเพื่อนๆ ก่อนที่ลูกสาวตัวเล็กๆจะถอยร่นไปอยู่แถวหลัง โดนเพื่อนตัวสูงกว่าบัง แต่กระนั้นร่างเล็กๆของลูก ก็ไม่ได้คลาดไปจากสายตาของผู้เป็นแม่ ที่ภูมิอกภูมิใจนักหนาที่เห็นลูกร่ายรำอ่อนช้อย.
“เสื้อที่ฉันใส่อยู่นี่ เขาก็ซื้อให้ฉัน นะจ๊ะ “ นางร้องบอกกับสตรีคนเดิมอย่างภูมิอกภูมิใจ ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะสนใจหรือไม่
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก่อนจะหันไปทางเวที ชะเง้อชะแง้มองลูกสาวตัวเล็กๆ อย่างมีความสุข ระหว่างนั้นก็คอยเอามือทั้งสองดึงชายเสื้อที่ร่นขึ้น ลงไปอย่างทะนุถนอม เพราะกลัวว่าของขวัญจากลูกสาวจะชอกช้ำ.
ขอส่งความรัก และความปรารถนาดีสู่ คุณแม่ทุกท่าน เนื่องในวันแม่ ที่กำลังจะมาถึงนะคะ
♡♡♡
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ นักอ่าน นักเขียนทุกท่าน ที่ให้กำลังใจ คนเขียนตลอดมา หากมีอะไรขาดตกบกพร่อง หรือหลงลืมชื่อท่านใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ขอบคุณ คุณ Psycho man ซึ้ง, คุณ Kasareev ซึ้ง, คุณ Can live หลงรัก ,คุณ ช่างอาร์ต ถูกใจ, คุณเปลวอัคคี หลงรัก,คุณ lovereason หลงรัก, คุณ Darasawan หลงรัก, คุณ kinkan00 หลงรัก, คุณ โค อัสดง ถูกใจ, คุณ Nevica หลงรัก , คุณ Mareeraya หลงรัก, คุณ เกสรผกา หลงรัก ,คุณปิยะรักษ์ ถูกใจ, คุณ ปริยาธร ถูกใจ , คุณ Kdunagin ถูกใจ ,คุณ Susisiri หลงรัก ,คุณ มาโซคิส , หลงรักคุณect_chamon หลงรัก , คุณ พาราพัฒน์ หลงรัก, คุณทัดทาน 22539 ถูกใจ, คุณสมาชิก หมายเลข 1450650 ถูกใจ, คุณ Zoi ถูกใจ, คุณกิดาหยัน ขำกลิ้ง , คุณสวยสามโลก ,คุณสมาชิก หมายเลข 1986733 หลงรัก, คุณ ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค หลงรัก, คุณสมาชิก หมายเลข 868666 ( คุณ เพ็ญพิชญา ), คุณ Psyco factory ถูกใจ , คุณชลบุรี มามี่คลับ ขำกลิ้ง , คุณ นิตยา นิรันดร์รัก ถูกใจ , คุณ สมาชิก หมายเลข 1437326 ถูกใจ, คุณบุษยา โรส ถูกใจ ,คุณบุษบา คะนึงฝัน หลงรัก ,คุณอาชาไพร หลงรัก , คุณ Nangkwaug_fah หลงรัก, คุณ วราภรณ์ Pink ถูกใจ , คุณ หอมมาก หลงรัก ,คุณสมาชิก 1421782, คุณ Peace brother , คุณอรุโณชา , คุณ บ้านสายไหม, คุณสมาชิกหมายเลข 1018021, คุณ Draconia , คุณเขมปัณณ์ ,คุณ My birthday is on April 14 , คุณ พ .ชมภัค , คุณ moonpeace ,คุณ Dragonfly 7 colors , คุณหนอนแบกเป้ , คุณ สมาชิกหมายเลข 1034424, คุณสมาชิก 1455332 ,คุณ earth tone ,คุณ Sentimentally smooth ถูกใจ , คุณ จอมโจรฮาร์ทบีท , คุณ แอม วิเชียรฉาย ขำกลิ้ง , คุณ สมาชิก หมายเลข 1311253 ถูกใจ , คุณทบทวน จินตนา ถูกใจ , คุณ พันธะ ตลอดไป ถูกใจ ,คุณ สวนดอก ถูกใจ , คุณ มิยุจังน่ารักค่ะ ถูกใจ คุณป้ามล , คุณป้ามหาเสน่ห์ , คุณแม่ใจดี หลงรัก, คุณ ชะนี ฟรีแลนซ์ , คุณสมาชิกหมายเลข 816465 ถูกใจ, คุณเอ –เอก65 ถูกใจ , คุณสมาชิก 1520032 หลงรัก, คุณธารา สินธุ์ หลงรัก ,คุณสมาชิก 1517680 หลงรัก , คุณ นภา อำไพ ถูกใจ , คุณโสพิศ ดุจเดือน ถูกใจ, คุณ Melodyyuii ถูกใจ , คุณน้ำแข็งเกล็ด ถูกใจ, คุณ pupakae ถูกใจ , คุณ สมาชิก 957799 (คุณออม), คุณearth tone ขำกลิ้ง, , คุณป้าทุยบ้านทุ่ง ขำกลิ้ง ,คุณสมาชิก 2063800 คุณสมาชิก หมายเลข 775120 ถูกใจ, คุณสมาชิก หมายเลข1490081 ทึ่ง
♡♡♡ และนักอ่านที่แวะมาอ่านโดยไม่แสดงตน คนเขียนก็ขอขอบคุณเช่นกันนะคะ
♡♡♡ ขอบคุณ ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต และยูทูป