สวัสดีครับ บอเกริ่นก่อนนิดนึงนะครับ ...
ผมเป็นชาวพุทธตั้งแต่เกิดเพราะทางบ้านนับถือศาสนาพุทธ ตอนเด็กๆเราก็ไม่ได้อะไรมาก ผู้ใหญ่ให้ทำอะไรก็ทำ
ตอนที่ยายผมเสียผมก็บวชหน้าไฟ แต่...พอผมโตขึ้น ประมาณม.6 ผมรู้สึกเครียดเพราะตอนนั้นพ่อผมไม่สบายหนัก ท่ายป่วยเป็นมะเร็ง
ผมคิดแต่อยากจะชวยแม่หาเงิน เป็นที่พึ่งให้กับที่บ้าน ผมเข้าวัดไปนั่งสมาธิ แต่...ผมกลับไม่รู้สึกสงบ ผมรู้สึกว่าผมอยู่คนเดียว ปัญหาทุกอย่างผมต้องเก็บมันไว้ และ ยอมรับมันเท่านั้น
จนผมได้รู้จักรุ่นพี่คนนึงเค้านับถือศาสนาคริสต์ ( ผมไม่ทราบว่าคริสเตียน หรือ คริสตัง )
ผมเริ่มพูดคุยและก็เริ่มสนใจ อยากไปโบสถ์ อยากรู้เรื่องราวของพระเยซู ... วันหนึ่ง ผมก็ได้มีโอกาสไปโบสถ์ เรารู้สึกสบายใจ รู้สึกอบอุ่น ( เพราะคนในโบสถ์เข้ามาอวยพร เข้ามาทักททายเราเยอะมาก ) ผมรู้เลยว่าสิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่ความสงบ ไม่ใช่ความยอมรับในบาปกรรม แต่ คือความรัก ความรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว
แต่หลังจากวันนั้นผมก็ไม่มีโอกาสได้ไปโบสถ์อีกเลย
...พอผมมาอยู่มหาลัย ก็ย้ายมากทม.ที่นี่เราไม่มีโอกาสได้ไปโบสถ์เลยเพราะเราไม่รู้จักใคร จะไปก็ไม่รู้ต้องไปที่ไหน จนผมได้รู้จักกับรุ่นพี่ของแฟนผมคนนึง
เค้าเป็นคริสเตียน ( แต่พี่เค้าเคยเป็นชาวพุทธมาก่อน ) แล้วเค้าก็ชวนผมไปโบสถ์เค้า
วันที่ผมไปเจอพี่เค้า เป็นห้องคล้ายๆห้องประชุมเล็กๆห้องนึง มีคนประมาณ 30-50 คน
บรรยากาศต่างจากที่ผมคิดและที่ผมเคยเห็นมามาก มีการร้องเพลง ไม่มีบาทหลวง ตอนแรกผมก็งง นี่มันคืออะไร เค้าทำอะไรกัน ( ตอนนี้ผมยังไม่ทราบเรื่องนิกาย ) พอเสร็จ ตอนกำลังกลับพี่เค้าถามว่าเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบไปแบบงงๆ "เออ ก็แปลกดีครับ 555+" พี่เค้าบอกว่านี่คือคริสเจียน ที่ผมเคยไปน่าจะเป็นคาทอลิก " อ่อ ๆ ... งี้นี่เอง " วันนั้นกลับไปพี่เค้าก็นัดสอนพระคัมภีร์ ได้เรียนอยู่ครั้งนึง แต่ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนมันไม่ใช่อย่างที่คิด แล้ว อีกแบบละ คริสตัง เค้าทำพิธีกันยังไง ผมอยากรู้เลยบอกพี่เค้าไปว่าผมอยากเห็นอีกแบบนึง
และผมก็ได้หาข้อมูลว่ามีโบสถ์คาทอลิกที่ไหนที่ใกล้ๆที่อยู่ผมบ้าง และก็เจอที่นึงอยู่ที่อนุสาวรีย์ พอผมไป ... นี่แหละแบบที่ผมคิดไว้ มีห้องสารภาพบาป มีบาทหลวง ... ฯลฯ
แต่จุดที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเราชอบแบบคริสเตียนมากกว่า คือ ผมชอบที่จะร้องเพลงแบบคริสเตียน ชอบการมีพี่เลี้ยงที่คอยสอนเราเกี่ยวกับพระคัมภีย์ ( ต้องขอโทษด้วยนะครับถ้าความรู้สึกผมทำให้ใครรู้สึกรำคาญ ) แต่รุ่นพี่ที่ผมเคยไปคริตจักรด้วย เค้ากำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ผมเลยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี
เราก็ไม่กล้าเดินดุ่มๆเข้าไปที่คริตจักรคนเดียว
ตอนนี้ผมก็ยังเจอกับความเครียดอยู่แต่เป็นเรื่องเรียน เรื่องเงินที่บ้านนิดหน่อย ( เพราะตอนพ่อผมป่วยแม่ผมต้องไปกู้คนอื่นมารักษาพ่อ จนตอนนี้ที่บ้านก็มีหนี้สินพอสมควร ) ผมอยากจะช่วยพ่อแม่ให้มากที่สุด เวลาผมเครียด ผมก็จะนั่งคุยกับพระเจ้า ผมรู้สึกสบายใจ รู้สึกโล่ง ถึงจะไม่ได้ยินคำตอบกลับจากพระองค์ แต่เรารู้สึกเหมือนได้รับคำปลอบโยนอยู่ตลอด
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังครับ ^^
ผมอยากเป็นคริสเตียนครับ !!
ผมเป็นชาวพุทธตั้งแต่เกิดเพราะทางบ้านนับถือศาสนาพุทธ ตอนเด็กๆเราก็ไม่ได้อะไรมาก ผู้ใหญ่ให้ทำอะไรก็ทำ
ตอนที่ยายผมเสียผมก็บวชหน้าไฟ แต่...พอผมโตขึ้น ประมาณม.6 ผมรู้สึกเครียดเพราะตอนนั้นพ่อผมไม่สบายหนัก ท่ายป่วยเป็นมะเร็ง
ผมคิดแต่อยากจะชวยแม่หาเงิน เป็นที่พึ่งให้กับที่บ้าน ผมเข้าวัดไปนั่งสมาธิ แต่...ผมกลับไม่รู้สึกสงบ ผมรู้สึกว่าผมอยู่คนเดียว ปัญหาทุกอย่างผมต้องเก็บมันไว้ และ ยอมรับมันเท่านั้น
จนผมได้รู้จักรุ่นพี่คนนึงเค้านับถือศาสนาคริสต์ ( ผมไม่ทราบว่าคริสเตียน หรือ คริสตัง )
ผมเริ่มพูดคุยและก็เริ่มสนใจ อยากไปโบสถ์ อยากรู้เรื่องราวของพระเยซู ... วันหนึ่ง ผมก็ได้มีโอกาสไปโบสถ์ เรารู้สึกสบายใจ รู้สึกอบอุ่น ( เพราะคนในโบสถ์เข้ามาอวยพร เข้ามาทักททายเราเยอะมาก ) ผมรู้เลยว่าสิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่ความสงบ ไม่ใช่ความยอมรับในบาปกรรม แต่ คือความรัก ความรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว
แต่หลังจากวันนั้นผมก็ไม่มีโอกาสได้ไปโบสถ์อีกเลย
...พอผมมาอยู่มหาลัย ก็ย้ายมากทม.ที่นี่เราไม่มีโอกาสได้ไปโบสถ์เลยเพราะเราไม่รู้จักใคร จะไปก็ไม่รู้ต้องไปที่ไหน จนผมได้รู้จักกับรุ่นพี่ของแฟนผมคนนึง
เค้าเป็นคริสเตียน ( แต่พี่เค้าเคยเป็นชาวพุทธมาก่อน ) แล้วเค้าก็ชวนผมไปโบสถ์เค้า
วันที่ผมไปเจอพี่เค้า เป็นห้องคล้ายๆห้องประชุมเล็กๆห้องนึง มีคนประมาณ 30-50 คน
บรรยากาศต่างจากที่ผมคิดและที่ผมเคยเห็นมามาก มีการร้องเพลง ไม่มีบาทหลวง ตอนแรกผมก็งง นี่มันคืออะไร เค้าทำอะไรกัน ( ตอนนี้ผมยังไม่ทราบเรื่องนิกาย ) พอเสร็จ ตอนกำลังกลับพี่เค้าถามว่าเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบไปแบบงงๆ "เออ ก็แปลกดีครับ 555+" พี่เค้าบอกว่านี่คือคริสเจียน ที่ผมเคยไปน่าจะเป็นคาทอลิก " อ่อ ๆ ... งี้นี่เอง " วันนั้นกลับไปพี่เค้าก็นัดสอนพระคัมภีร์ ได้เรียนอยู่ครั้งนึง แต่ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนมันไม่ใช่อย่างที่คิด แล้ว อีกแบบละ คริสตัง เค้าทำพิธีกันยังไง ผมอยากรู้เลยบอกพี่เค้าไปว่าผมอยากเห็นอีกแบบนึง
และผมก็ได้หาข้อมูลว่ามีโบสถ์คาทอลิกที่ไหนที่ใกล้ๆที่อยู่ผมบ้าง และก็เจอที่นึงอยู่ที่อนุสาวรีย์ พอผมไป ... นี่แหละแบบที่ผมคิดไว้ มีห้องสารภาพบาป มีบาทหลวง ... ฯลฯ
แต่จุดที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเราชอบแบบคริสเตียนมากกว่า คือ ผมชอบที่จะร้องเพลงแบบคริสเตียน ชอบการมีพี่เลี้ยงที่คอยสอนเราเกี่ยวกับพระคัมภีย์ ( ต้องขอโทษด้วยนะครับถ้าความรู้สึกผมทำให้ใครรู้สึกรำคาญ ) แต่รุ่นพี่ที่ผมเคยไปคริตจักรด้วย เค้ากำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ผมเลยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี
เราก็ไม่กล้าเดินดุ่มๆเข้าไปที่คริตจักรคนเดียว
ตอนนี้ผมก็ยังเจอกับความเครียดอยู่แต่เป็นเรื่องเรียน เรื่องเงินที่บ้านนิดหน่อย ( เพราะตอนพ่อผมป่วยแม่ผมต้องไปกู้คนอื่นมารักษาพ่อ จนตอนนี้ที่บ้านก็มีหนี้สินพอสมควร ) ผมอยากจะช่วยพ่อแม่ให้มากที่สุด เวลาผมเครียด ผมก็จะนั่งคุยกับพระเจ้า ผมรู้สึกสบายใจ รู้สึกโล่ง ถึงจะไม่ได้ยินคำตอบกลับจากพระองค์ แต่เรารู้สึกเหมือนได้รับคำปลอบโยนอยู่ตลอด
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังครับ ^^