คือตอนนี้เราหนักใจเรื่องที่เรียนของเรามากๆเลยค้ะ อย่างที่รู้ๆคือว่าแอดมิชชั่นผ่านมาได้สักพักแล้วแต่ว่าเราดันแอดไม่ติดก้อเลยไปสมัครรับตรงรอบ2จิงๆเราก้อติดรับตรงรอบ2แหละแต่ว่าค่าเทอมมันแพงมากๆแพงพอๆกับเอกชนเลยแถมยังต้องเรียนซัมเมอร์ตลอด ปีปีนึงแทบไม่ได้กลับบ้านเลยที่บ้านเราเลยไม่อยากให้เรียนแล้วให้มาหาเอกชนเรียนแทน แล้วเรื่องที่ทำให้เราหนักใจก้อเกิดขึ้น....

ส่วนตัวเราอยากเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงนิดนึงแต่ค่าเทอมนี่ก้อประมาน4หมื่นกว่าๆ(คือเรากู้เรียนอยู่แล้วด้วย)เราเลยคิดว่าไม่แพงมากแต่ว่าพ่อกับแม่เราไม่คิดแบบนั้นเขาคิดถึงเรื่องกิน เรื่องอยู่หอของเราด้วย รวมๆแล้วเดือนๆนึงก้อเกือบหมื่นแต่เราก้อบอกว่าเรายอมเหนื่อยเรายอมที่จะไปกลับ ถ้าเราไปกลับก้อจะตกอยู่ที่ประมาน6-7พันบาทพวกเขาก้อยังเห็นว่าหนักอยู่ดี.
พ่อกับแม่เราเลยให้เราเรียนเอกชนที่ใกล้ๆบ้านแต่เป็นเอกชนที่เราไม่คิดที่อยากจะเรียนเลยพอเรานึกถึงว่าเราต้องเรียนที่นั่นเราก้อรู้สึกเศร้าไม่มีความสุขเลยแต่ว่าถ้าเรียนที่นั่นมันจะเซฟค่าใช้จ่ายต่างๆได้อีกมาก เพราะว่าม.นี้มันจะไม่เรียกเก็บส่วนต่างอะไรเพิ่มอีก แล้วถ้าเราไปกลับก้อจะตกอยู่ที่4พันกว่าบาทซึ่งที่บ้านเราพอใจกับราคานี้มากๆ

ครั้งแรกเราก้อดื้อจะไม่เรียนเพราะอายเพื่อนด้วยแล้วก้อส่วนตัวไม่อยากเรียนอยู่แล้วด้วยแต่พอคิดไปคิดมาไม่มีลูกคนไหนอยากเห็นพ่อแม่เหนื่อยมากหรอกจิงไหมค้ะ เราเลยรู้สึกหนักใจอยากจะพยายามทำให้ตัวเองรู้สึกดีกับม.ที่พ่อแม่ให้เรียน แต่ยิ่งพยายามมันก้อยิ่งอยากร้องไห้อ้ะค้ะมันแบบไม่มีความสุขเอาซะเลย แต่ถ้าพ่อแม่เรายอมให้เราเรียนม.ที่เราต้องการเราก้อจะต้องรู้สึกแย่ที่ต่องทำให้พวกเขาเหนื่อยมากกว่าเดิม เราเริ่มรู้สึกท้อแล้วไม่อยากจะเรียนแล้วอะคะเราควรทำยังไงเราอยากร้องไห้ออกมาดังๆ

ปล.บ้านเราก้อไม่รวยมากแล้วก้อไม่จนมากพอมีพอกิน แต่ว่าพ่อเราชอบหน้าใหญ่นิดนึงส่วนแม่เราก้อทำงานได้เงินเดือนน้อยเราอยากให้หางานทำใหม่เขาก้อไม่เอา

ช่วยบอกเราที่นะค้ะว่าเราควรทำยังไงควรปรับอารมณ์จัวเองให้อยู่ในโหมดไหนควรรั้นต่อไปหรือควรพอแล้วดีเราเศร้ามากค้ะ TT