ช่วงนี้ทะเลาะกันบ่อยเรื่องที่เธอนั้น อยากให้ผมมาอยู่ด้วย เพราะเธออยู่ห้องคนเดียว แต่ผมต้องอยู่บ้านกับอาม่า เราทำงานที่เดียวกัน เจอกันที่ที่ทำงาน เวลาเลิกงานก็ไปกินข้าวกันตลอด แล้วผมก็ไปส่งเธอที่ห้อง และขับรถกลับบ้าน บ้านผมอยู่ห่างจากที่ทำงานราวๆ 50-60 กิโล ซึ่งผมไปกลับที่ทำงานทุกวัน แต่เธอจะอยู่หอคนเดียว

มีอยู่วันนึงขโมยขึ้นห้องเธอ ช่วงนั้นเธอเลยไม่ค่อยอยากอยู่คนเดียว แต่ผมก็ยังไปอยู่กับเธอไม่ได้ เพราะต้องดูอาม่า ช่วงนี้อาโกผมก็ยังไม่กลับ เลยต้องนอนกับอาม่าที่บ้านไปก่อน

แฟนก็งอนผม ไม่ยอมพูดกับผมเลย บางทีพอหาย ก็เป็นอีก จนบางทีผมก็เบื่อ ไม่รู้จะทำไง
แล้วอีกอย่างนึง พ่อแม่ผมก็ไม่ค่อยเต็มใจอยากจะให้ผมไปอยู่กับเธอสักเท่าไหร่ เพราะเค้าคงกลัวผมพลาดไปทำเธอท้อง ผมก็ลำบากใจที่จะพูด ไม่อยากบอกเธอตรงๆว่าพ่อแม่ผมยังไม่พร้อมให้ผมไปอยู่กับเธอ ซึ่งผมควรจะเป็นคนตัดสินใจเองมากกว่าที่จะให้ท่านมาตัดสินใจให้ บางทีผมก็อยากจะไปอยู่กับเธอซะเลย โดยไม่สนใจที่บ้านว่าจะพูดยังไง
เธอก็ยังไม่เคยมาพบพ่อกับแม่ผม เธอบอกว่าเธอยังไม่พร้อม

เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากกกกก ที่ผมไม่ไปอยู่กับเธอ ผมก็พยายามอธิบายว่าผมยังไปอยู่ด้วยไม่ได้ตอนนี้ ผมเบื่อจนบางทีไม่อยากจะคุยกับเธอ ในใจผมก็อึดอัดเรื่องที่บ้าน ทำไมเค้าไม่ให้อิสระเราบ้าง ให้เราตัดสินใจเองบ้าง เราควรจะทำยังไง หรือผมแคร์คำพูดเค้ามาเกินไป เค้าอาจจะแค่เป็นห่วง แต่ถ้าผมคิดว่ามันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน มันไม่ผิดที่ผมจะไปอยู่กับเธอ อยากทำตามใจตัวเองบ้าง อายุก็จะใกล้เลข 3 แล้ว เธอก็เคยว่าผมว่า ทำไมผมไม่หัดตัดสินใจอะไรเองบ้าง ผมโตแล้วนะ
บางทีผมก็น้อยใจคนอื่นทำไมคนอื่นเค้า กลับบ้านดึกๆได้พ่อแม่ก็ไม่ว่า จะไปไหนก็ไม่ต้องบอกอะไรมาก ผมต้องเล่าอย่างละเอียดว่าไปกับใครอะไรที่ไหน เวลาอยากจะไปทำอะไรที่มันไม่เป็นอย่างที่พ่อแม่ผมคิด เค้าก็จะทำไมไม่อย่างนั้นล่ะ อย่างนี้ล่ะ แล้วก็บ่น บางทีผมก็รำคาญเหมือนกัน บ่นมายาวละ

เอาเป็นว่า ประเด็นคือ จะทำยังไงให้เธออยู่คนเดียวได้คับ เพราะเธอก็จะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมก็ไม่รู้สักวันเธออาจจะอยากอยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีผมแล้ว วันนั้นผมคงจะเศร้าคับ T_T