เอาล่ะ การเดินทางจะเริ่มต้นไม่ได้ถ้าขาดการวางแผนที่ดี
ป๊ะป๋าคนเก่งทำแพลนเรียบร้อย หาข้อมูลหลายที่หลายแหล่ง
แต่เห็นบอกมาว่าเด็ด กร๊ากๆ ไม่รู้จะไปได้ครบทุกที่ไหม แต่เขียนให้อลังไว้ก่อน
เอามาดูทีไรตื่นเต้นทุกที จะได้เห็นต๊ะเล เย้ๆ










เอาล่ะ เอกสารพร้อม น้องเวียงพิงค์อายุขวบกว่าๆต้องเตรียมใบสูติบัตรให้พร้อมในการบินนะคะ
สัมภาระทั้งหลายของลูก เซ็ทยาสามัญและยาที่น้องต้องกินต่อ
ผ้าอ้อม ชุดสวย ชุดนอน  ชุดตัดเล็บน้อง
และที่ขาดไม่ได้ผ้าห่มนุ่มๆที่ลูกสาวชอบมาก นอนก่ายทุกวัน เอาไปทุกที่
และพี่หมีเดซี่ เพื่อนรักเวียงพิงค์
กางเกงเพิสสำหรับว่ายน้ำของเวียงพิงค์ (11 ชิ้นเกือบ 500 แน่ะ )
แม่ซื้อน้ำหนักเพิ่มเพื่อสัมภาระหนูเลยค่ะ 20 กก. เสื้อผ้าแม่ก็รวมกระเป๋าใบใหญ่ๆพร้อมของหนูด้วย
และแน่นอน รถเข็นเด็ก จำเป็นสำหรับการเดินทางครั้งนี้






บินเช้าเลย 6.35 - 8.35 น. อุ้มลูกจากที่นอนขึ้นรถมาเลย ออกบ้าน 4.30 น.
มาถึงก่อนเวลาพอสมควรแต่เร็วดีกว่ารีบ มาถึงสนามบินหนูเวียงพิงค์ก็ตื่นเลย
ปู่มาส่ง ร้องไห้จะกลับกับปู่แงๆ พอเข้าสนามบินเห็นผู้คนเยอะแยะ ตื่นตาตื่นใจ
โอ้ พี่เวียงพิงค์สลึมสลือ แม่กับน้านีพระพี่เลี้ยงต้องงัดทุกกลเม็ดมาเอ็นเตอร์เทน





หนังสือหนังหาของโปรดพกมาให้หมด
น้องเคยขึ้นเครื่องแล้วนะคะตอน 6 เดือนกว่า ไม่มีงอแง เงียบจนแอร์ชม
แต่ครั้งนี้ปีกว่าแล้ว แม่ไม่รู้จะออกมารูปแบบไหน จะงอแงจะร้องไห้ไหม
เตรียมให้พร้อมไว้ก่อน เพื่อความสบายใจ



ปรากฏตอนอยู่บนเครื่อง หลับคร่อกๆ ตื่นมาเล่นและอ่านหนังสือ
มีเพื่อนด้วยนะ พี่น่าจะเป็นลูกสาวชาวจีนไม่ก็เกาหลี น่ารักมาก



ส่องกันไป ส่องกันมา มีเรียกกันด้วย 55 น่ารักอ่ะ เด็กๆเขาเรียกกัน ภาษาอะไรไม่รู้