สวัดดีค้าาา กระทู้นี้มีเรื่องราวระหว่างเพื่อนจะมาเล่าให้ฟัง
คือ เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึง เป็นเพื่อนเก่าที่เคยอยู่ห้องเดียวกัน แทบจะสนิทกันมาตั้งแต่สมัย ป.4 จนถึง ป.6
พอขึ้น ม.1 เราก็ย้าย รร. มาอยู่อีก รร. นึง หลังจากนั้นมาเรื่อยๆ เรา 2 คนก็เริ่มห่างๆและไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่
เมื่อเรามีแฟน แฟนเราเป็นคนที่ขี้หึงมาก จะบล๊อกคนที่เป็นผู้ชาย ไม่สนิทด้วย และคนที่จะจีบเรา
บางทีบล๊อกไป เราเองไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่จะขอสำหรับบางคนว่าอย่าบล๊อกคนนั้นนะคนนี้นะ
เรื่องมันก็เริ่มตั้งแต่ตอนนั้นเลยค่ะ......

จนเวลาผ่านไปนานแบบนานมากกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วเขาก็ทักแชทมา

มาถึงก็อย่างงี้เลยจ้าาา...เราถึงกับงง55555

(ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเวลาปลดบล๊อกแล้วจะไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟส)





กลับมาอ่านก็ขำตัวเองเหมือนกันนะ รู้สึกตัวเองคุยแปลกๆ55555
แต่ตอนนั้นก็อยากให้มันเอาให้คนอื่นดูจริงๆนะ เพราะแบบ...
ถ้าคนอื่นได้เห็น ได้อ่านอ่ะ คงจะคิดเหมือนกับเรา(มั้ง?)
ว่ามันไร้สาระเกินไปที่จะใช้คำว่าเพื่อนมาอ้าง ถ้าจะเคลียร์คือเคลียร์
เรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องเข้าใจผิด เราก็อธิบายให้เข้าใจแล้ว ถ้าจะโกรธหรือไม่ให้อภัยกันก็..โอเค
แต่...เติมเงินให้ 20 บาทเนี่ยนะ บ้ารึเปล่า?
ถ้าจะขอ ก็ขอกันตรงๆ ถ้ามันฉุกเฉินจริงๆแล้วเราไม่ได้ติดขัดอะไรจริงๆมันก็เติมให้ได้อยู่หรอก
ไม่ได้อะไรถ้าจะโกรธกัน แต่จะขอหรืออะไรก็พูดกันดีๆ
เพื่อนกันอ่ะให้กันได้ แต่ไถกันแบบเนี้ย ใครเขาจะอยากให้วะ?
เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน แค่นี้ทำให้ได้เว้ย แต่เพื่อนอ่ะเขาไม่ไถกันหรอก...

ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านด้วยน้าาาา มาบ่นแค่นี้แหละ บายยๆๆ ><