ในขณะที่เราคิดถึงคนๆนึงตลอดเวลา เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้และบางครั้ง ก็อาจมีคนที่คิดถึงเราโดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน บางครั้ง การได้ฝันไปคนเดียวมันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า สิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมกับความฝันมากกว่าการได้รับรู้ความจริง การไม่ได้เป็นที่1ในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า…เราอาจเป็นที่2ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่3ที่4…และหากเราเป็นที่10ในใจเค้า…ก็ขอให้คิดไว้ว่าดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆพร้อมกับพูดกับตัวเองว่า…ฉันเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้…ก็จงชอบต่อไปเถอะการรักใครซักคนไม่ต้องการความพยายาม การตัดใจ ต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่าความสุขยาม ที่คุณได้สบตาเค้ากับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้าอันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป…อย่าโทษเต้าที่ไม่มีใจให้…อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกันแต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อยถึงจะได้พบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังไม่พบ…ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามาแต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป…มาให้กับโชคชะตา ที่ยังทำให้เรา…ได้พบกัน คุณควรดีใจด้วยซ้ำที่ครั้งหนึ่ง คุณได้เจอคนที่อยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง…คนที่ทำให้คุณหัวเราะ…และร้องไห้ได้มากมาย…คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้าก็สามารถเปลี่ยนวันหม่องหม่น…ให้กลายเป็นวันที่สดใส เท่านี้ทันก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เค้ารักมากที่สุด…นั่นแหละคือความสุขของการได้รัก…อย่างจิงใจ