ช่วงที่ยังเรียนอยู่สักประมาณ ป.4 วันนั้นเราแอบหนีคุณพ่อ ไปเล่นน้ำที่สโมสรหมูบ้านคนเดียว
หมู่บ้านเราค่อนข้างเก่า มีสโมสรของหมู่บ้าน ส่วนหนึ่งมีฟิตเนส สระว่ายน้ำ สนามเทนนิส แต่ฟิตเนสปิดไปแล้ว
สระว่ายน้ำก็เก่าๆ บรรยากาศวังเวงสุดๆ ทางเดินบางส่วนมีหญ้าขึ้น แต่ตัวสระกับห้องน้ำยังพอมีคนดูแล แต่ก็ไม่ค่อยมีคนเข้ามาเล่น
ในสระมีเรากับพี่ผู้หญิงอีกคนหนึ่งแค่นั้น บรรยากาศช่วงเย็นเวลาผีตากผ้าอ้อมวังเวงน่ากลัวมาก
พี่ผู้หญิงก็มาชวนคุยด้วย เราคิดว่าก็ดีมีเพื่อนคลายเหงา
พี่คนนั้นชวนเราไปเล่นในโซนน้ำลึกซึ่งปกติไม่กล้าไป แต่พี่เขาชวนไม่กล้าปฏิเสธ ไม่อยากเล่นน้ำคนเดียวด้วย
พี่เขาคอยประคองเรา สอนเราว่ายน้ำซึ่งก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร เพราะยังว่ายไม่แข็งพอไปลึกเรากลัวด้วย พอพี่เขาเห็นดเรากลัวก็พาเราเข้าขอบสระ
เราขึ้นไปพักตรงบันได พี่เขาก็ชวนคุยสบายๆว่า "รู้มั้ยว่าพี่เคยตายที่นี่ด้วย" คำพูดเรียบง่ายแต่คนฟังเสียวไปถึงขั้วหัวใจ
จากนั้นพี่เขาเห็นเราตัวสั่น ก็เลยบอก "อ่อ พี่เคยจมน้ำที่นี่หัวใจหยุดเต้นไม่เป็นไรแล้วตอนนี้" เราถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเมื่อเห็นว่าจะเริ่มมืดก็ลาพี่เขากลับ รีบอาบน้ำ พออกมาก็ไม่เห็นพี่เขาแล้ว เอ...เขากลับไปตอนไหนนะ คำพูดตอนนั้นนึกแล้วยังขนลุกไม่หาย
พอเจอลุงคนเฝ้าสระ ลุงแกบอกว่ามีเรามาเล่นน้ำคนเดียววันนี้ ฟังแล้วแทบลมจับ แต่บางทีลุงแกก้ไม่ได้เฝ้าตลอดเวลา พี่เขาอาจมาไม่เจอลุงก็ได้ เอ..แล้วพี่เขาหายไปไหนเร็วจัง เป็นเรื่องที่ไม่กล้าคิดจริงๆ แต่ที่แน่ๆ เป็นครั้งสุดท้ายที่เราว่ายน้ำที่สโมสรของหมู่บ้าน
เรื่องสยองในสระว่ายน้ำ
หมู่บ้านเราค่อนข้างเก่า มีสโมสรของหมู่บ้าน ส่วนหนึ่งมีฟิตเนส สระว่ายน้ำ สนามเทนนิส แต่ฟิตเนสปิดไปแล้ว
สระว่ายน้ำก็เก่าๆ บรรยากาศวังเวงสุดๆ ทางเดินบางส่วนมีหญ้าขึ้น แต่ตัวสระกับห้องน้ำยังพอมีคนดูแล แต่ก็ไม่ค่อยมีคนเข้ามาเล่น
ในสระมีเรากับพี่ผู้หญิงอีกคนหนึ่งแค่นั้น บรรยากาศช่วงเย็นเวลาผีตากผ้าอ้อมวังเวงน่ากลัวมาก
พี่ผู้หญิงก็มาชวนคุยด้วย เราคิดว่าก็ดีมีเพื่อนคลายเหงา
พี่คนนั้นชวนเราไปเล่นในโซนน้ำลึกซึ่งปกติไม่กล้าไป แต่พี่เขาชวนไม่กล้าปฏิเสธ ไม่อยากเล่นน้ำคนเดียวด้วย
พี่เขาคอยประคองเรา สอนเราว่ายน้ำซึ่งก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร เพราะยังว่ายไม่แข็งพอไปลึกเรากลัวด้วย พอพี่เขาเห็นดเรากลัวก็พาเราเข้าขอบสระ
เราขึ้นไปพักตรงบันได พี่เขาก็ชวนคุยสบายๆว่า "รู้มั้ยว่าพี่เคยตายที่นี่ด้วย" คำพูดเรียบง่ายแต่คนฟังเสียวไปถึงขั้วหัวใจ
จากนั้นพี่เขาเห็นเราตัวสั่น ก็เลยบอก "อ่อ พี่เคยจมน้ำที่นี่หัวใจหยุดเต้นไม่เป็นไรแล้วตอนนี้" เราถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเมื่อเห็นว่าจะเริ่มมืดก็ลาพี่เขากลับ รีบอาบน้ำ พออกมาก็ไม่เห็นพี่เขาแล้ว เอ...เขากลับไปตอนไหนนะ คำพูดตอนนั้นนึกแล้วยังขนลุกไม่หาย
พอเจอลุงคนเฝ้าสระ ลุงแกบอกว่ามีเรามาเล่นน้ำคนเดียววันนี้ ฟังแล้วแทบลมจับ แต่บางทีลุงแกก้ไม่ได้เฝ้าตลอดเวลา พี่เขาอาจมาไม่เจอลุงก็ได้ เอ..แล้วพี่เขาหายไปไหนเร็วจัง เป็นเรื่องที่ไม่กล้าคิดจริงๆ แต่ที่แน่ๆ เป็นครั้งสุดท้ายที่เราว่ายน้ำที่สโมสรของหมู่บ้าน