............ผม มีแฟนครั้งเเรก ตอน ม.5 ครับ ผมเจอเธอครั้งเเรก ตอนผมนั่งเล่นอยู่ใต้อาคารเรียนกับเพื่อน บังเอิญมองไปเห็น ผญ ตัวเล็กๆ ผมยาว น่ารักแบบธรรมดา เเต่เธอ สะพายกระเป๋านักเรียนเก่าๆ เสื้อผ้าก็เก่า ทำให้รู้สึก ทำไมอยากอยากดูเเล อยากรู้จัก ผม พยายามหาเฟสเธอ จนวันนึง ก็ได้เป็นเพื่อนในเฟสกัน วันนั้นบังเอิญเป็นวันเกิดเธอด้วย เลยถือโอกาส HBD ซะเลย เเต่ตอนนั้นเธอมีแฟนเเล้วครับ เป็นทอมม ผมเลยพยายามห่าง เพราะไม่อยากให้ทะเลาะกัน
เเต่มีวันนึง เธอเลิกกับแฟน เพราะ มันไปมีคนอื่น หลายครั้งด้วย เเล้วเธอก็หมดรักนานเเล้ว ตั้งเเต่นอกใจครั้งเเรก เเต่ทนคบเพราะ มันตอเเย ครับ ผมเลยเข้าไปคุย คุยได้ซักพัก ก็เป็นแฟนกัน เเต่มีวันนึงผมไปนั่งเล่นกับแฟนตามปกติ เเต่วันนี้ แฟนไล่ให้ผมกลับบ้าน ผมก็แอบคิด ว่าเค้าจะนอกใจเรา เเล้วไปกับ ผช อื่นรึเปล่า เพราะผมเคยโดนมาก่อน เลยแอบตามไปดู ปรากฎว่า แฟนผมนั่งรถหรูกลับบ้านครับ คล้ายๆรถตู้เเต่ก็ไม่ใช่ ช่างมัน 55555
ผมถามเธอว่าทำไมไม่บอกกัน เธอบอกว่า จะบอกทำไม ก็ตัวเองคบเค้าที่ใจไม่ใช่หรอ ผมว่ามันก็จิงนะ เพราะจิงๆผมคิดว่าเธอจน เลยอยากดูเเลด้วย เเต่จิงๆเธอเป็นคนง่ายๆ เลยไม่ค่อยใส่ใจการเเต่งตัว คบกันเเรกๆ อะไรก็ดีไปหมด เเต่ซักพัก เริ่มจะมีปันหาตรงที่ แฟนเก่าก็ชอบมาหาเรื่อง พ่อเเม่แฟนไม่ชอบผม น้องแฟน เพื่อนแฟนก็ไม่ชอบผม เเล้วต้องทำตัวลับๆซ่อนๆ เพราะกลัวว่าน้องจะเอาไปเล่าให้พ่อเเม่แฟนฟังเเล้วพ่อเเม่แฟนจะโกด อยู่ ร ร ผมเหมือนเด็กไม่ดีครับ เเต่ผมก็ไม่เคยทะเลาะวิวาท ไม่หาเรื่องคัย โดดเรียนบางครั้ง(อันนี้ใครๆก็เคยป่ะว่ะ5555) ทำให้ผมกดดัน ประมานว่า คบแฟนหรือชู้ เเล้วเราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผม นิสัย คล้ายๆ ผญ ขี้ประชด ขี้หึง ขี้ระเเวง ชอบเป็นห่วง ใจร้อน เป็นคนตรงๆ เเต่แฟนผมเป็นคนขี้เกรงใจ มีอะไรชอบเก็ยไว้คนเดียว เลยไม่ค่อยเข้ากันได้ตรงนี้ เเต่เราก็คบกันจนจบ ม.6 เเต่วันประฉิมเธอก็ไม่มา เพราะไปต่างจังหวัด ผมอยากจะเจอเธอเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเธอจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพเเล้ว เชื่อไหม คบกันเกือบปี เราไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันเลยนะ เจอกันได้ก็เเค่ ร ร
........มีช่วงนึงครับ ที่ผมไม่สบายหนัก ผมอยาก โทรไปอ้อนแฟน เเต่แฟนบอกจะดูหนัง = = คือแบบตอนนั้นผมโมโหมาก ผมไม่สบาย ทำไมไม่มาคุยเป็นเพือนหล่ะ(งี่เง่าไหมหล่ะ5555) วันนั้นทะเลาะกันหนักมาก ผมหลุดปากไปว่า เหมือนเค้าคิดผิดเลย ที่คบตัวเป็นแฟน เเต่ที่ผมพูดไม่ใช่ว่าเธอไม่ดี เเต่คิดว่าเราเข้ากันไม่ค่อยได้ อะไรๆก็มีเเต่อุปสรรค์ เเต่ผมโมโหเลยได้เเค่พูดเเค่นั้น เธอก็ร้องไห้ ผมรุ้สึกผมเลยง้อ ขอโทด จนเธอโอเคร ตั้งเเต่วันนั้นเธอก็หายไปเลย
เฟสเธอก็ไม่ค่อยตอบ ตอบเเต่อือๆ เเต่คนอื่นตอบได้นะ คุยดีด้วย ผมคิดว่าเธอคงเรียนหนัก ผ่านไปซักพัก คงไม่ใช่เเล้ว เพราะผมทักไป อ่าน เเต่ไม่ตอบ คนอื่นทักตอบ ผมเลยขอเลิก ครับ เเต่ในใจยังรักอยู่ รักมากด้วย

.........ผมใช้ชีวิตของผมจนผ่านมา2ปี ผมก็ขึ้นปี2 ถึงจะเจอคัยมากมาย เเต่ผมก็ยังรักเเละรอเธออยู่ จนเมื่อเดือนก่อน เป็นวันเกิดเธอ ผมแอบเอาของขวัญไปให้ที่บ้าน เเต่ผมไม่ได้เข้าไปนะ เเล้วเธอก็ไม่ออกมาเจอผม ผมเลยโทรบอกให้เธอมายืนอยู่ตรงประตูก็ได้ (ประตูก็ดำจนมองข้างในไม่เห็น) ผมบอกเธอว่า
ผม:นี่ ตัวเอง ตลอด2ปีที่ผ่านมา เค้ารอตัวเองมาตลอดเลยนะ

เธอ:อื้อ
ผม:ตัวเองไม่คิดจะกลับมาหาเค้าจิงๆหรอ
เธอ:.....เค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมเเล้วจิงๆ
ผมเจ็บจนแทบจะล้มอยู่ตรงนั้น ผมยืนตากฝนปอยๆ พร้อมกับน้ำตาที่คลอ ผมได้เเต่คิด ตลอดเวลาที่คบกันมา ไม่เคยคิดจะนอกใจ ไปคุยกับคัยเลย ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเรา
ผม:งั้นเค้าขออะไรตัวเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม
เธอ:ได้ๆ
ผม:บอกรักเค้าหน่อยได้ไหม
เธอ:...........เค้ารักตัวนะ
ผม:.............เค้าก็รักตัวเหมือนกัน ดูเเลตัวเองดีๆนะตัว
เธอ:............เหมือนกันนะ
ผม...........................
เธอ:กลับบ้านได้เเล้วฝนตกเเล้วนะ
ผม:.............อื้อออออ
ผมพยายามที่จะรีบกลับ เเต่ขามันก็ก้าวเกือบไม่ออก ผมขี่รถมาร้องไห้ตลอดทางเลย จอดไฟเเดงก็ร้องคนมองเต็ม (น่าอายไหมหล่ะ55555)
ยังไงก็ยังไม่ลืม จะเก็บเเต่ความทรงจำดีๆเอาไว้นะ